Sainte-Chapelle

Interieur van de bovenkapel

De Sainte-Chapelle is een kapel op het Île de la Cité in Parijs.

De kapel is tussen 1243 en 1248 gebouwd in rayonnant gotische stijl. Destijds vormde de Sainte-Chapelle een onderdeel van het koninklijk paleis van Lodewijk IX, waar niets meer van overgebleven is. Lodewijk IX had in 1239 de doornenkroon uit handen van de keizer van Constantinopel verworven (dit kostte hem meer dan de bouw van de Sainte-Chapelle) en verwierf in 1241 nog enkele andere relikwieën, waaronder een fragment van het heilig Bloed, de heilige Lans en het ware Kruis van Christus. Voor deze relieken liet hij de Sainte-Chapelle bouwen.

Tegenwoordig wordt de kapel omringd door het Palais de Justice.

Het gebouw bestaat uit een beneden- en een bovenkapel. De benedenkapel werd gebruikt als parochiekerk voor het paleispersoneel, terwijl de bovenkapel bedoeld was als privékapel voor de koning en zijn gevolg. De benedenkapel (Chapelle Basse) maakt de indruk van een crypte met zijn geringe hoogte van 6,6 meter, ondanks de blauwe en gouden kleuren op het plafond. Na het nemen van een wenteltrap komt men in de bovenkapel (Chapelle Haute). Deze kapel heeft zeer grote glas-in-loodramen (samen ca. 670 m²) die de bijbelse historie illustreren. Het binnenvallende licht zorgt voor een mozaïek van kleuren. Veel van deze ramen dateren uit de 13e eeuw. In de 15e eeuw werd de voorgevel vernieuwd met een groot roosvenster.

Tussen 1841 en 1867 werd de kapel volledig gerestaureerd onder leiding van Viollet-le-Duc. Onder andere werd de cederhouten torenspits, la flèche, in 1853 door Lassus op de kerk gezet. Deze is voorafgegaan door vier andere torenspitsen.

Mediabestanden

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Sainte-Chapelle op Wikimedia Commons.