Wereldkampioenschap rally in 1992

WK-Rally per seizoen
Vorige: 1991
Huidige: 1992
Volgende: 1993

Het Wereldkampioenschap Rally in 1992 was het twintigste jaar van het FIA World Rally Championship (WRC). Het seizoen kende dezelfde kalender als in het jaar daarvoor. De rally in de Ivoorkust stond voor het laatst op de kalender van het WK-Rally. Het evenement kende al lange tijd een magere deelnemerslijst en lag niet binnen de interesse van de grote fabrieksteams. Na het verlies van deze rally zou de Keniaanse Safari Rally de overgebleven marathon-rally zijn in het WK.

Kenmerken

Lancia had zich als officieel fabrieksteam teruggetrokken uit het kampioenschap, en kwam als zogenaamd semi-officieel team aan de start in het seizoen van 1992 (echter nog wel in het gebruikelijke Martini-jasje). Dit deden ze wel met de spectaculaire Delta HF Integrale Evolution. Een vers gezicht, sinds Lancia al vanaf het begin van Groep A met een vrijwel identiek uitziende auto aan de start kwam. De rijders dat jaar waren regerend wereldkampioen Juha Kankkunen en de Fransman Didier Auriol. Daarnaast reden jonge talenten als Philippe Bugalski en Andrea Aghini geselecteerde evenementen voor het team. Voor de Safari Rally had het team onder andere Björn Waldegård aangetrokken, die bij deze na 16 jaar weer in een Lancia stapte, sinds zijn hoogtijdagen in de Stratos. De grootste tegenstand kwam ook dit jaar weer van Toyota, wederom met Carlos Sainz en Armin Schwarz als rijders, en nu met Markku Alén als de nieuwe aanwinst binnen het team van Ove Andersson. Tevens kwamen ze dat jaar aanzetten met de ronder gevormde ST185, officieel genaamd de Celica Turbo 4WD.

Ford nam voor het eerst sinds 1988 weer deel als officieel fabrieksteam, rijdend met de Sierra RS Cosworth 4x4. Naast vaste rijder François Delecour werd het team versterkt door de komst van Miki Biasion, die voor het eerst sinds 1982 niet in een Lancia deel ging nemen aan WK-rally's. Mitsubishi was bezig met de ontwikkeling van de eerste Lancer Evolution-versie, maar reed in dit seizoen nog met de Galant VR-4, met rijders Kenneth Eriksson en Timo Salonen. Salonen reed slechts twee evenementen dat jaar, voordat hij in eind maakte aan zijn loopbaan als rallyrijder. Subaru bracht meer competitie dat jaar, met Ari Vatanen en een jonge Colin McRae als teamgenoot. Toch bleek de Legacy RS niet het ultieme rallywapen van Subaru te zijn, en het team was inmiddels al bezig met een opvolger voor het seizoen van 1993. Nissan kon ondanks een derde plaats van Stig Blomqvist in de WK-ronde van Zweden, niet imponeren op de grote teams, en trok de Sunny GTI-R na het seizoen al weer terug, om vervolgens in de jaren erna een gooi te doen op WK-succes in lagere klasses in de rallysport.

Net zoals in 1991 werd het kampioenschap in de laatste ronde beslist. Dit keer waren het echter drie rijders die nog voor de titel konden gaan. Wederom Sainz, Kankkunen en Auriol. Met een overwinning van Sainz ging het kampioenschap voor de tweede maal naar de Spanjaard. Auriol, die met zes overwinningen in het seizoen qua winst de meest succesvolle rijder was, kende een ongelukkig slot van het kampioenschap, en miste bij deze de titel. Kankkunen werd door Auriols ongeluk nog tweede in de eindstand, gevolgd door de Fransman op plaats drie. Biasion reed naar eigen zeggen een gefrustreerd seizoen en eindigde wederom op de vierde plaats. Markku Alén eindigde in zijn laatste volledige seizoen verdienstelijk vijfde in het kampioenschap, met onder andere een podiumplaats in zijn thuisrally. De Subaru-rijders kenden een onregelmatig seizoen, met McRae als beste geklasseerd op plaats acht.

Het constructeurskampioenschap ging weer tussen Lancia en Toyota, al was er deze keer meer aansluiting van een derde team, in dit geval Ford. Het team van Lancia verliet de rallysport met een tiende en laatste constructeurstitel, voor Toyota op plaats twee. Lancia zou in 1993 nog terugkeren onder de hand van privé-teams, mede door het Italiaanse Jolly Club Team.

De titel in productieklasse ging wederom naar de Belg Grégoire De Mévius, nu in een Groep N Nissan Sunny. De FIA Ladies Cup werd gewonnen door de Finse Eija Jurvanen, achter het stuur van een Ford Sierra. Ze werd geklasseerd vóór de Française Christine Driano in een Citroën AX.

Overzicht

Kalender

	Datum	Rally	Winnaar	Wagen
1	23-28/1	Monte Carlo	Didier Auriol	Lancia Delta HF Integrale
3	13-16/2	Zweden	Mats Jonsson	Toyota Celica GT-Four
3	3-7/3	Portugal	Juha Kankkunen	Lancia Delta HF Integrale
4	27-1/3-4	Kenia	Carlos Sainz	Toyota Celica Turbo 4WD
5	3-6/5	Frankrijk	Didier Auriol	Lancia Delta HF Integrale
6	31-3/5-6	Griekenland	Didier Auriol	Lancia Delta HF Integrale
7	25-29/6	Nieuw-Zeeland	Carlos Sainz	Toyota Celica Turbo 4WD
8	22-25/7	Argentinië	Didier Auriol	Lancia Delta HF Integrale
9	27-30/8	Finland	Didier Auriol	Lancia Delta HF Integrale
11	19-22/9	Australië	Didier Auriol	Lancia Delta HF Integrale
10	12-14/10	Italië	Andrea Aghini	Lancia Delta HF Integrale
11	31-2/10-11	Ivoorkust	Kenjiro Shinozuka	Mitsubishi Galant VR-4
10	9-11/11	Spanje	Carlos Sainz	Toyota Celica Turbo 4WD
12	22-25/11	Groot-Brittannië	Carlos Sainz	Toyota Celica Turbo 4WD

Rijders

Plaats	Rijder	Team	Punten
1	Carlos Sainz	Toyota	144
2	Juha Kankkunen	Lancia	134
3	Didier Auriol	Lancia	121
4	Miki Biasion	Ford	60
5	Markku Alén	Toyota	50
6	François Delecour	Ford	45
7	Andrea Aghini	Lancia	39
8	Colin McRae	Subaru	34
9	Alessandro Fiorio	Lancia	32
10	Jorge Recalde	Lancia	28

Rijders (Groep N)

Plaats	Rijder	Team	Punten
1	Grégoire De Mévius	Nissan	37
2	Hiroshi Nishiyama	Nissan	30
3	Carlos Menem Jr.	Lancia	26
4	Jarmo Kytölehto	Mitsubishi	23
5	Ed Ordynski	Mitsubishi	23

Constructeurs

Plaats	Team	Punten
1	Lancia	140
2	Toyota	116
3	Ford	94
4	Subaru	60
5	Mitsubishi	44
6	Nissan	37
7	Audi	10
8	Renault	9
9	Opel	2

---