Zhang Qian

Chang Ch'ien (* ~195 v.Chr. - † ~114 v.Chr.) was een ontdekkingsreiziger en diplomaat in het Chinese Keizerrijk.

Chang Ch'ien werd geboren in 195 v.Chr. in de stad Hanzhong, in de provincie Shaanxi. In 140 v.Chr. vertrok hij als edelman naar de hoofdstad Chang'an en werkte aan het hof van de Chinese keizer Han Wudi. De Xiongnu (nomadenstammen in Mongolië) bedreigde de noordelijke landsgrens en de belangrijke Zijderoute.

In 138 v.Chr. begon Chang Ch'ien een diplomatieke missie naar Midden-Azië, onderweg werd hij door de Xiongnu in de Gobi-woestijn gevangen genomen. Hij leefde tien jaar in gevangenschap en huwde een Xiongnu-vrouw die hem een zoon baarde. Chang Ch'ien wist te ontsnappen en vervolgde zijn reis langs Kashgar, over het Pamirgebergte. In Fergana (huidige Oezbekistan) vond hij in de Vallei van Fergana, wilde paarden die later naar het Chinese rijk werden geïmporteerd.

In 126 v.Chr. bereikte Chang Ch'ien Bactrië, ooit een deel van het Griekse rijk van Alexander de Grote. Hij probeerde tevergeefs een bondgenoot te vinden, die de keizer zou steunen in de strijd tegen de Xiongnu. Na twaalf jaar keerde hij terug naar Chang'an.

In 119 v.Chr. werd Chang Ch'ien voor een tweede keer op een missie naar het westen gestuurd. Hij vertrok met een delegatie (± 300 man) naar Dunhuang en nam in de stoet grote hoeveelheden goud, zijde en ander geschenken mee. Na een vermoeide reis van vier jaar keerde Chang Ch'ien wederom terug in China, het was hem gelukt het Chinese Keizerrijk in contact te brengen met andere beschavingen in het Midden-Oosten. Binnen één jaar na zijn terugkeer overleed Chang Ch'ien op 81-jarige leeftijd.