Andrej Gromyko: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
k Bot: Adding {{Commonscat|Andrei Gromyko}} |
||
| Regel 9: | Regel 9: | ||
Gromyko werd gekozen in het [[Politbureau]] op 23 april [[1973]] en werd president van de Sovjet-Unie in [[1985]]. Zijn functie als president was echter voornamelijk ceremonieel. Hij werd drie jaar later gedwongen af te treden vanwege zijn verzet tegen de hervormingen van [[Michail Gorbatsjov]]. Een jaar later overleed Gromyko in [[Moskou]]. Hij was getrouwd en had een zoon en een dochter Anatoli en Emilia. |
Gromyko werd gekozen in het [[Politbureau]] op 23 april [[1973]] en werd president van de Sovjet-Unie in [[1985]]. Zijn functie als president was echter voornamelijk ceremonieel. Hij werd drie jaar later gedwongen af te treden vanwege zijn verzet tegen de hervormingen van [[Michail Gorbatsjov]]. Een jaar later overleed Gromyko in [[Moskou]]. Hij was getrouwd en had een zoon en een dochter Anatoli en Emilia. |
||
{{Commonscat|Andrei Gromyko}} |
|||
[[Categorie:Sovjet-leider|Gromyko, Andrej]] |
[[Categorie:Sovjet-leider|Gromyko, Andrej]] |
||
Versie van 17 apr 2009 15:16
Andrej Andrejevitsj Gromyko, Russisch: Андрей Андреевич Громыко (Starje Gromyki, 18 juli (5 juli oude stijl) 1909 - Moskou, 2 juli 1989) was minister van Buitenlandse Zaken (1957-1985) en president (1985-1988) van de Sovjet-Unie.
Andrei Gromyko werd geboren in een boerenfamilie in het Belarussiche dorp Starje Gromyki (oude donderslagen), nabij Gomel. Voor zijn publieke leven heeft hij een schuilnaam aangenomen die van de naam van zijn geboortedorp is afgeleid. Zijn echte naam is in het Westen nooit bekend geworden. Hij studeerde aan de landbouwhogeschool van Minsk en studeerde af in 1936. Later werkte hij als econoom aan het Economisch Instituut van Moskou.
Gromyko kwam in 1939, na Stalins zuiveringen, bij het departement voor buitenlandse zaken, in de afdeling die voor de Verenigde Staten verantwoordelijk was. Hij werd al snel naar de Verenigde Staten gestuurd, en werkte daar als Sovjet-ambassadeur tot 1943. Hij speelde een belangrijke rol in de coördinatie van de anti-Hitlercoalitie tussen de twee landen, en was prominent aanwezig bij gebeurtenissen zoals de conferentie van Jalta. Hij stond bekend als een uitstekend onderhandelaar met een ijzeren geheugen en een enorme ervaring. In het Westen leverde hem dat de bijnaam "Mr. Nyet" (meneer Nee) op, voor zijn koppige manier van overleggen.
In 1946 werd hij afgevaardigde van de USSR in de VN Veiligheidsraad. Hij diende kort als ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk in 1952-1953 en keerde daarna terug naar de Sovjet-Unie, minister van buitenlandse zaken werd. Deze functie vervulde hij 28 jaar lang. Hij was intensief betrokken bij de Cubacrisis en ontmoette in dit verband de Amerikaanse president John F. Kennedy. Gromyko hielp ook bij verscheidene andere afspraken en overleggingen. Gedurende de jaren onder Brezjnev hielp hij met construeren van het beleid van ontspanning tussen de grootmachten en droeg hij bij aan het opstellen van het non-agressiepact met West-Duitsland.
Gromyko werd gekozen in het Politbureau op 23 april 1973 en werd president van de Sovjet-Unie in 1985. Zijn functie als president was echter voornamelijk ceremonieel. Hij werd drie jaar later gedwongen af te treden vanwege zijn verzet tegen de hervormingen van Michail Gorbatsjov. Een jaar later overleed Gromyko in Moskou. Hij was getrouwd en had een zoon en een dochter Anatoli en Emilia.
