Eboracum

Deel van de muur en hoektoren van het Romeinse fort met middeleeuwse toevoegingen

Standbeeld van Constantijn de Grote in York

Eboracum was een fort en een stad in de voormalige Romeinse provincie Britannia. Het bevond zich op de plaats waar tegenwoordig de Engelse stad York ligt.

Ontstaan

Hoewel de Romeinen al in 43 n.Chr. begonnen met de verovering van Engeland, is Eboracum pas in het jaar 71 gesticht. De stad werd gesticht door de Romeinse generaal Quintus Petillius Cerialis en het Legio IX Hispana. Ze richtten er een militair kamp (castra) op. Daarna groeide de vestiging stelselmatig uit, omdat ze handelslieden en inwoners uit de omgeving aantrok, die konden leven van de bevoorrading van het kamp.

Legerbasis

Eboracum had de grootte van een normaal legerkamp voor een Romeins legioen. Het bewoonde oppervlakte bedroeg ongeveer 20 ha. De basis was omringd met een houten omwalling met torens.

In 107/108 werd het kamp echter helemaal in steen herbouwd. Er zijn aanwijzingen dat keizer Hadrianus tijdens zijn reis door Engeland (122) ook dit kamp aandeed, voordat hij begon met de bouw van zijn befaamde muur.

In 211 bracht keizer Septimius Severus een bezoek aan het fort. Vervolgens maakte hij het tot zijn basis voor zijn militaire campagnes in Schotland. Onder zijn bewind werden de muren van het fort waarschijnlijk herbouwd. Hierna stierf hij, om zo een van de twee keizers te worden die in de stad Eboracum het leven hadden gelaten.

Rond het jaar 300 voerde Constantius I Chlorus vanuit dit fort een oorlog tegen andere machthebbers om Rome te bemachtigen. Toen deze hier stierf, werd zijn zoon, Constantijn de Grote, onmiddellijk tot keizer uitgeroepen door de in het fort gelegerde troepen.

Godsdienst

Het bewijs dat de Romeinse goden hier ook vereerd werden is gevonden door het ontdekken van een reeks altaren gewijd aan Mars, Hercules, Jupiter en Fortuna. Ook was er een christelijke gemeenschap aanwezig in Eboracum.