School van Sint-Idesbald: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Door de wol geverfd (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 7: Regel 7:


De aanwezigheid van Grard lokte al snel andere kunstenaars naar Sint-Idesbald. Velen onder hen hadden een opleiding genoten aan de Brusselse Academie voor Schone Kunsten of aan "[[La Cambre]]". [[Paul Delvaux]] kwam een tijd bij hem lo­ge­ren, in zijn zwarte periode. Als dank voor zijn gastvrijheid (beide kunstenaars bezaten geen rooie duit) schilderde Delvaux twee zeemeerminnen op de gevel van het vissershuisje van Grard,deze zijn er inmiddels door de zon verbleekt tot vage schimmen.
De aanwezigheid van Grard lokte al snel andere kunstenaars naar Sint-Idesbald. Velen onder hen hadden een opleiding genoten aan de Brusselse Academie voor Schone Kunsten of aan "[[La Cambre]]". [[Paul Delvaux]] kwam een tijd bij hem lo­ge­ren, in zijn zwarte periode. Als dank voor zijn gastvrijheid (beide kunstenaars bezaten geen rooie duit) schilderde Delvaux twee zeemeerminnen op de gevel van het vissershuisje van Grard,deze zijn er inmiddels door de zon verbleekt tot vage schimmen.
Later kwam Delvaux er vast wonen. Het "Museum Paul Delvaux" in Sint-Idesbald is daar nog getuige van.
Later kwam Delvaux er vast wonen. Het "[[Museum Paul Delvaux]]" in Sint-Idesbald is daar nog getuige van.


Zonder een echte school te zijn werkt ieder in zijn eigen hoekje. De school was meer een gemeenschappelijke manier van denken, een manier van leven, een visie tegenover de kunst. Het dorpje werd de ontmoetingsplaats van kunstenaars als Caille, [[Serge Creuz]], Albert Dasnoy, Paul Delvaux. Belangrijke kunstenaressen en modellen voor deze artiesten waren Georgette Dufour en Isette Gabriels.
Zonder een echte school te zijn werkt ieder in zijn eigen hoekje. De school was meer een gemeenschappelijke manier van denken, een manier van leven, een visie tegenover de kunst. Het dorpje werd de ontmoetingsplaats van kunstenaars als Caille, [[Serge Creuz]], Albert Dasnoy, Paul Delvaux. Belangrijke kunstenaressen en modellen voor deze artiesten waren Georgette Dufour en Isette Gabriels.

Versie van 4 okt 2009 12:51

Dit artikel komt mogelijk voor verwijdering in aanmerking.
Het overleg hierover wordt gevoerd op deze discussiepagina. Iedereen is welkom daaraan bij te dragen. Zie voor meer informatie: Waarom staat mijn artikel op de beoordelingslijst.
Voel je vrij het artikel te bewerken. Haal de pagina echter niet leeg en verwijder deze boodschap niet voordat de discussie gesloten is.

De School van Sint-Idesbald is een groepering van kunstenaars die in dezelfde periode in dezelfde buurt (Sint-Idesbald in Koksijde) leefden en elkaar goed kenden. Het is niet echt een "school" in de kunsthistorische zin, zoals bijvoorbeeld de Latemse school; het was veeleer een groep bevriende kunstenaars, veelal uit het Franstalige Brussels milieu.

Geschiedenis

Het begon in 1932 toen George Grard in het toen nog jonge badplaatsje Sint-Idesbald kwam wonen. Hij deed dat omdat zijn zoon aan astma leed en hij de gezonde zeelucht wilde opzoeken.

De aanwezigheid van Grard lokte al snel andere kunstenaars naar Sint-Idesbald. Velen onder hen hadden een opleiding genoten aan de Brusselse Academie voor Schone Kunsten of aan "La Cambre". Paul Delvaux kwam een tijd bij hem lo­ge­ren, in zijn zwarte periode. Als dank voor zijn gastvrijheid (beide kunstenaars bezaten geen rooie duit) schilderde Delvaux twee zeemeerminnen op de gevel van het vissershuisje van Grard,deze zijn er inmiddels door de zon verbleekt tot vage schimmen. Later kwam Delvaux er vast wonen. Het "Museum Paul Delvaux" in Sint-Idesbald is daar nog getuige van.

Zonder een echte school te zijn werkt ieder in zijn eigen hoekje. De school was meer een gemeenschappelijke manier van denken, een manier van leven, een visie tegenover de kunst. Het dorpje werd de ontmoetingsplaats van kunstenaars als Caille, Serge Creuz, Albert Dasnoy, Paul Delvaux. Belangrijke kunstenaressen en modellen voor deze artiesten waren Georgette Dufour en Isette Gabriels. Vele kunstenaars volgden, omwille van het mooie licht dat er te vinden was.

Navolging

Al de volgende kunstenaars verbleven een poosje in het kunstenaarsdorp, hadden er hun vast- of buitenverblijf; velen onder hen hadden er hun vaste afspraak met elkaar: Taf Wallet, Walter Vilain, Herman Teirlinck, Willem Elsschot, Jose van Gucht, Julien Dillens, Jan Poot, Robert Steyaert, Constantin Meunier, Serge Creuz, Albert Dasnoy, Edgard Tytgat, Pierre Caille, Paul Haesaerts,Jef Lambeaux, Karel Van de Woestijne, Maurice Renard, Maurice Roelants, René Degraeve, Jan van Looy, Valerius De Saedeleer.

Externe link

http://www.brusselnieuws.be/artikels/stadsleven/brussel-bruist-in-badplaats-sint-idesbald/?searchterm=musiceren