Glas-appliqué: verschil tussen versies
k bad link repair met AWB |
aanvullingen |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Glas-appliqué''', ook wel genoemd '''gelijmd glas''' is een techniek die in de [[glaskunst]]. De term wordt vaak wordt gebruikt om grote [[glas]]oppervlaktes te kunnen versieren of bepaalde figuratie mee te geven, waarbij de voorstelling en de wand doorzichtig blijft. |
'''Glas-appliqué''', ook wel genoemd '''gelijmd glas''' is een techniek die in de [[glaskunst]] veelvuldig wordt toegepast, al of niet in combinatie met [[glasfusing]]. De term wordt vaak wordt gebruikt om grote [[glas]]oppervlaktes te kunnen versieren of bepaalde figuratie mee te geven, waarbij de voorstelling en de wand doorzichtig blijft. |
||
==Toepassing== |
==Toepassing== |
||
| Regel 7: | Regel 7: | ||
De van te voren nauwkeurig uitgesneden en meestal verschillend gekleurde vormen van glas worden op een flexibele, doorzichtige kern van [[plexiglas]] gelijmd met een eveneens flexibele en doorzichtige glaslijm. Deze flexibiliteit is noodzakelijk om de aldus ontstane glasdecoratie bestand te laten zijn tegen interne spanningverschillen binnen de gebruikte materialen, of tegen spanning die ontstaat door temperatuurverschillen. Bovendien heeft de lijm de mogelijkheid om kleine verschillen in dikte van de gebruikte glaslagen op te vullen, zonder iets aan doorzichtigheid en transparantie te verliezen. |
De van te voren nauwkeurig uitgesneden en meestal verschillend gekleurde vormen van glas worden op een flexibele, doorzichtige kern van [[plexiglas]] gelijmd met een eveneens flexibele en doorzichtige glaslijm. Deze flexibiliteit is noodzakelijk om de aldus ontstane glasdecoratie bestand te laten zijn tegen interne spanningverschillen binnen de gebruikte materialen, of tegen spanning die ontstaat door temperatuurverschillen. Bovendien heeft de lijm de mogelijkheid om kleine verschillen in dikte van de gebruikte glaslagen op te vullen, zonder iets aan doorzichtigheid en transparantie te verliezen. |
||
Vanaf de jaren 1980 begonnen [[kunstenaar]]s de glas-appliqué-methode ook te gebruiken voor het realiseren van glasbeelden. Ook hierbij wordt een plexiglas-kern gebruikt, waarop aan één of aan twee zijden daarvan de gekleurde, uitgesneden, platte glasvormen worden vastgelijmd. Wanneer twee zijden van de kern worden gebruikt ontstaat er vanzelf de mogelijkheid om kleuren te gaan vermengen door aan beide zijden een verschillende kleur te gebruiken. Het licht valt dwars door het gehele glazen beeld en zal zo beide |
Vanaf de jaren 1980 begonnen [[kunstenaar]]s de glas-appliqué-methode ook te gebruiken voor het realiseren van glasbeelden. Ook hierbij wordt een plexiglas-kern gebruikt, waarop aan één of aan twee zijden daarvan de gekleurde, uitgesneden, platte glasvormen worden vastgelijmd. Wanneer twee zijden van de kern worden gebruikt ontstaat er vanzelf de mogelijkheid om kleuren te gaan vermengen door aan beide zijden een verschillende kleur te gebruiken. Het licht valt dwars door het gehele glazen beeld en zal zo beide kleurlagen met elkaar mengen. Om de gelijmde lagen een driedimensionale suggestie mee te geven worden er blanke brokken glas her en der op het gekleurde glas gelijmd, die van tevoren zijn versmolten in de glas-oven om zo de scherpe randen en hoeken te verzachten van het blanke glas. |
||
Vanaf de jaren 1990 wordt glas-appliqué steeds meer verdrongen door [[glasfusing]] en zanstralen, of het wordt in combinatie met deze beide technieken toegepast. |
|||
{{DEFAULTSORT:Glas-Applique}} |
{{DEFAULTSORT:Glas-Applique}} |
||
Versie van 30 okt 2009 15:37
Glas-appliqué, ook wel genoemd gelijmd glas is een techniek die in de glaskunst veelvuldig wordt toegepast, al of niet in combinatie met glasfusing. De term wordt vaak wordt gebruikt om grote glasoppervlaktes te kunnen versieren of bepaalde figuratie mee te geven, waarbij de voorstelling en de wand doorzichtig blijft.
Toepassing
Vanaf de jaren 1960 zijn in Nederland vele glaswanden, glasgevels, muurdecoraties in deze techniek zijn op afstand opgehangen. Glas-appliqué heeft als voordeel dat gekleurde en uitgesneden glasvormen op allerlei manieren in het platte vlak verwerkt kunnen worden, zonder dat het glas verhit hoeft te worden. Daarom is het in tegenstelling tot glasblazen of glasfusing de ideale techniek voor het maken van grote vlakke decoraties in glas, binnen de moderne architectuur.
Techniek
De van te voren nauwkeurig uitgesneden en meestal verschillend gekleurde vormen van glas worden op een flexibele, doorzichtige kern van plexiglas gelijmd met een eveneens flexibele en doorzichtige glaslijm. Deze flexibiliteit is noodzakelijk om de aldus ontstane glasdecoratie bestand te laten zijn tegen interne spanningverschillen binnen de gebruikte materialen, of tegen spanning die ontstaat door temperatuurverschillen. Bovendien heeft de lijm de mogelijkheid om kleine verschillen in dikte van de gebruikte glaslagen op te vullen, zonder iets aan doorzichtigheid en transparantie te verliezen.
Vanaf de jaren 1980 begonnen kunstenaars de glas-appliqué-methode ook te gebruiken voor het realiseren van glasbeelden. Ook hierbij wordt een plexiglas-kern gebruikt, waarop aan één of aan twee zijden daarvan de gekleurde, uitgesneden, platte glasvormen worden vastgelijmd. Wanneer twee zijden van de kern worden gebruikt ontstaat er vanzelf de mogelijkheid om kleuren te gaan vermengen door aan beide zijden een verschillende kleur te gebruiken. Het licht valt dwars door het gehele glazen beeld en zal zo beide kleurlagen met elkaar mengen. Om de gelijmde lagen een driedimensionale suggestie mee te geven worden er blanke brokken glas her en der op het gekleurde glas gelijmd, die van tevoren zijn versmolten in de glas-oven om zo de scherpe randen en hoeken te verzachten van het blanke glas.
Vanaf de jaren 1990 wordt glas-appliqué steeds meer verdrongen door glasfusing en zanstralen, of het wordt in combinatie met deze beide technieken toegepast.