De reis om de maan: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
taalkundig
Regel 36: Regel 36:
Vier dagen later ziet de bemanning van een marineschip een meteoriet naar de aarde vallen. Wanneer ze de inslag onderzoeken, blijkt het om het projectiel te gaan. De inzittenden worden tijdig uit het projectiel gehaald.
Vier dagen later ziet de bemanning van een marineschip een meteoriet naar de aarde vallen. Wanneer ze de inslag onderzoeken, blijkt het om het projectiel te gaan. De inzittenden worden tijdig uit het projectiel gehaald.


==Onjuistheden==
==Wetenschappelijke fouten==
Het boek bevat vrij veel dingen die in strijd zijn me de hedendaagse kennis van de wetenschap.
Het boek bevat een aantal zaken die in strijd zijn met de werkelijkheid maar die bij het schrijven van het boek nog niet bekend waren:
*Door de hoge versnelling in het kanon zouden de ruimtevaarders bij de start al gedood zijn.
*Door de hoge versnelling in het kanon zouden de ruimtevaarders bij de start al gedood zijn.
*Door de hoge snelheid bij de start zou het projectiel direct in de atmosfeer verbrand zijn.
*Door de hoge snelheid bij de start zou het projectiel direct in de atmosfeer verbrand zijn.

Versie van 16 jan 2010 19:05

De reis om de maan
Oorspronkelijke titel Autour de la Lune
Auteur(s) Jules Verne
Land Frankrijk
Taal Frans
Genre Sciencefiction
Uitgever Pierre-Jules Hetzel
Uitgegeven 1870
Medium Print (Hardback & Paperback)
Voorloper Van de aarde naar de maan
Vervolg Een schot in de lucht
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

De reis om de maan (Frans Autour de la Lune) is een sciencefictionroman van de Franse auteur Jules Verne. Het verhaal werd voor het eerst gepubliceerd in 1870, en is een direct vervolg op Van de aarde naar de maan. Beide boeken zijn later ook samengevoegd tot De reis naar de maan.

Plot

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Na succesvol te zijn afgevuurd uit de enorme Columbiad, vliegt een kogelvormig projectiel met aan boord Barbicane, Nicholl en Michel Arden recht op de maan af. De reis zal vijf dagen gaan duren. Onderweg passeert de groep een kleine meteoriet die gegrepen is door de zwaartekracht van de aarde en nu een soort tweede maan geworden is.

De astronauten ontdekken dat de zwaartekracht van de nieuwe maan het projectiel uit zijn baan heeft gebracht, waardoor ze niet op de maan zullen belanden maar in een baan eromheen. De heren besluiten er het beste van te maken en tijdens de cirkel om de maan zoveel mogelijk geografische observaties te doen.

Het projectiel duikt over het noordelijk halfrond van de maan en belandt aan de schaduwzijde. De astronauten ervaren de intense kou van de schaduwzijde van de maan, totdat het projectiel aan de heldere zijde tevoorschijn komt. Ze naderen het zuidelijk halfrond. Vanuit het projectiel krijgt het drietal een spectaculair uitzicht op de Tycho, de grootste inslagkrater op de maan.

Terwijl ze het maanoppervlak observeren, bespreken de drie astronauten of er leven is op de maan. Ze concluderen dat de maan momenteel onbewoonbaar is, maar dat er misschien ooit leven was. Op dat moment heeft het projectiel zijn ronde volbracht en vliegt op het punt af waar de zwaartekracht van de aarde en de maan elkaar opheffen. Michel oppert om de raketten van het projectiel, die eigenlijk bedoeld waren om het projectiel af te remmen bij de maanlanding, te gebruiken om op dat punt alsnog koers naar de maan te zetten. De drie astronauten proberen dit, maar er wordt in de verkeerde richting geschoten. Het projectiel gaat weer in de richting van de aarde.

Vier dagen later ziet de bemanning van een marineschip een meteoriet naar de aarde vallen. Wanneer ze de inslag onderzoeken, blijkt het om het projectiel te gaan. De inzittenden worden tijdig uit het projectiel gehaald.

Onjuistheden

Het boek bevat een aantal zaken die in strijd zijn met de werkelijkheid maar die bij het schrijven van het boek nog niet bekend waren:

  • Door de hoge versnelling in het kanon zouden de ruimtevaarders bij de start al gedood zijn.
  • Door de hoge snelheid bij de start zou het projectiel direct in de atmosfeer verbrand zijn.
  • Tijdens de reis openen de reizigers het luik om afval overboord te zetten. Als ze het luik tegen de luchtdruk in al open hadden kunnen krijgen, dan zou onmiddellijk alle lucht in de capsule verdwenen zijn.
  • Tijdens de reis voelen de ruimtevaarders de zwaartekracht van de aarde - en later van de maan. Alleen in het punt waar de zwaartekracht van de aarde en de maan elkaar opheffen zijn ze gewichtloos. In werkelijkheid zouden ze vrijwel de hele reis gewichtloos zijn. In strijd daarmee is dat overboord gezet afval met de capsule meevliegt, en dat zou kunnen (hoewel het waarschijlijker is dat het afdrijft).
  • Bij terugkeer op aarde zou de capsule in de atmosfeer verbrand zijn.
  • De ruimtevaarders hadden het geluk op zee neer te komen en niet op het land. In werkelijkheid maakt dat weinig verschil, bij zo'n hoge snelheid is ook water keihard.

Externe links