Afkondiging van de wet: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 17 jan 2010 00:45

De afkondiging van een wet (in de formele zin) is in België de handeling waarbij de Koning als hoofd van de uitvoerende macht het bestaan van de wet in de formele zin (van het Parlement) bevestigt en de uitvoering ervan beveelt. Artikel 109 van de Grondwet bepaalt: 'De Koning bekrachtigt de wetten en kondigt ze af'.

De afkondiging van de wet impliceert ook de bevestiging door de Koning dat de wet op regelmatige wijze tot stand is gekomen. De wetten in de formele zin moeten, wanneer ze een aangelegenheid als bedoeld in artikel 77 van de Grondwet betreffen, worden aangenomen door de Kamer van volksvertegenwoordigers en de Senaat. Kamer en Senaat moeten identiek dezelfde tekst hebben aangenomen. Het afkondigen van de wet door de Koning houdt in het bijzonder in dat de Koning bevestigt dat de wet door Kamer én Senaat in dezelfde bewoordingen is goedgekeurd.

Uit artikel 109 van de Grondwet leidt men af dat alleen de Koning de wetten kan afkondigen. Hieruit volgt dat een 'wet' (in een aangelegenheid als bedoeld in artikel 77 van de Grondwet) die alleen maar door de Kamer van volksvertegenwoordigers zou zijn aangenomen, maar die (per vergissing) door de Koning zou zijn afgekondigd, toch door de hoven en rechtbanken zou moeten toegepast worden. De hoven en de rechtbanken kunnen niet in de plaats van de Koning onderzoeken of een wet van het parlement op regelmatige wijze is tot stand gekomen.

( Bronnen, noten en/of referenties:

Velaers, J. (1999) De grondwet en de Raad van State, afdeling wetgeving, vijftig jaar adviezen aan wetgevende vergaderingen, in het licht van rechtspraak van het Arbitragehof, Antwerpen - Apeldoorn, Maklu, blz. 388. )

@@ Regel 1: / Regel 1: @@
 De '''afkondiging van een wet''' (in de formele zin) is in [[België]] de handeling waarbij de [[Koning]] als hoofd van de [[uitvoerende macht]] het bestaan van de [[wet in de formele zin]] (van het [[Parlement]]) bevestigt en de uitvoering ervan beveelt. Artikel 109 van de [[Grondwet]] bepaalt: 'De Koning bekrachtigt de wetten en kondigt ze af'.
-De afkondiging van de wet impliceert ook de bevestiging door de Koning dat de wet op regelmatige wijze tot stand is gekomen. De wetten in de formele zin moeten, wanneer het een [[aangelegenheid als bedoeld in artikel 77 van de [[Grondwet]] betreft, worden aangenomen door de [[Kamer van volksvertegenwoordigers]] en de [[Senaat]]. Kamer en Senaat moeten identiek dezelfde tekst hebben aangenomen. Het afkondigen van de wet door de Koning houdt in dat de Koning bevestigt dat de wet door Kamer én Senaat in dezelfde bewoordingen is goedgekeurd.
+De afkondiging van de wet impliceert ook de bevestiging door de Koning dat de wet op regelmatige wijze tot stand is gekomen. De wetten in de formele zin moeten, wanneer ze een [[aangelegenheid als bedoeld in artikel 77 van de Grondwet]] betreffen, worden aangenomen door de [[Kamer van volksvertegenwoordigers]] en de [[Senaat]]. Kamer en Senaat moeten identiek dezelfde tekst hebben aangenomen. Het afkondigen van de wet door de Koning houdt in het bijzonder in dat de Koning bevestigt dat de wet door Kamer én Senaat in dezelfde bewoordingen is goedgekeurd.
 Uit artikel 109 van de Grondwet leidt men af dat alleen de Koning de wetten kan afkondigen. Hieruit volgt dat een 'wet' (in een aangelegenheid als bedoeld in artikel 77 van de Grondwet) die alleen maar door de Kamer van volksvertegenwoordigers zou zijn aangenomen, maar die (per vergissing) door de Koning zou zijn afgekondigd, toch door de hoven en rechtbanken zou moeten toegepast worden. De hoven en de rechtbanken kunnen niet in de plaats van de Koning onderzoeken of een wet van het parlement op regelmatige wijze is tot stand gekomen.