Whitbread Round the World 1997-1998: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Robbot (overleg | bijdragen)
k Botgeholpen doorverwijzing: La Rochelle - Verwijzing(en) gewijzigd naar La Rochelle (Charente-Maritime)
Xqbot (overleg | bijdragen)
k robot Anders: en:1997–98 Whitbread Round the World Race; cosmetische veranderingen
Regel 76: Regel 76:
|}DNF: Niet gefinist.
|}DNF: Niet gefinist.


==Externe links==
== Externe links ==
*[http://www.volvooceanrace.org/ Volvo Ocean Race] - Officiële site
* [http://www.volvooceanrace.org/ Volvo Ocean Race] - Officiële site


{{bron|bronvermelding=*{{en}}[http://www.gregorysports.com/resourcesfiles/history.PDF Volvo Ocean Race History op www.gregorysports.com]
{{bron|bronvermelding=*{{en}}[http://www.gregorysports.com/resourcesfiles/history.PDF Volvo Ocean Race History op www.gregorysports.com]
Regel 87: Regel 87:
[[Categorie:Volvo Ocean Race]]
[[Categorie:Volvo Ocean Race]]


[[en:1997-98 Whitbread Round the World Race]]
[[en:1997–98 Whitbread Round the World Race]]

Versie van 22 jan 2010 21:57

De Whitbread Round the World 1997-1998 was de zevende editie van de zeilwedstrijd om de wereld die tegenwoordig de "Volvo Ocean Race" heet. De race werd gewonnen door de Zweedse boot "EF Language" van de schipper Paul Cayard.

Deze race, tevens de laatste race met Whitbread als sponsor, veranderde het beeld van de race bij het grote publiek voorgoed. De kwaliteit van de on-board videobeelden en de vele e-mails van de verschillende bemanningsleden zorgde voor wereldwijde media-aandacht. Voor de eerste keer werd er gevaren met boten uit dezelfde klasse, de Whitbread 60.

Grote namen uit de zeilsport raakten geïnteresseerd om mee te doen door de introductie van één bootklasse. Mannen als Dennis Conner, Chris Dickson en misschien wel de grootste verrassing Paul Cayard deden mee. Een vloot van 10 schepen vertrok uit Southampton op 21 september 1997 en streden om de Volvo Trophy.

Route

Nu de internationale boycot van Zuid-Afrika was opgeheven, werd Kaapstad weer als etappeplaats in de route opgenomen. Daarnaast deed de race voor het eerst Frankrijk aan. Het aantal etappes werd flink uitgebreid van zes naar negen.

Etappe Start Finish Afstand Datum start Winnaar
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Southampton Vlag van Zuid-Afrika Kaapstad 7.350 Nm 21 september 1997 EF Language
2 Vlag van Zuid-Afrika Kaapstad Vlag van Australië Fremantle 4.600 Nm 11 november 1997 Swedish Match
3 Vlag van Australië Freemantle Vlag van Australië Sydney 2.250 Nm 13 december 1997 EF Language
4 Vlag van Australië Sydney Vlag van Nieuw-Zeeland Auckland 1.270 Nm 4 januari 1998 Merit Cup
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Auckland Vlag van Brazilië São Sebastião 6.670 Nm 1 februari 1998 EF Language
6 Vlag van Brazilië São Sebastião Vlag van Verenigde Staten Fort Lauderdale 4.750 Nm 14 maart 1998 Silk Cut
7 Vlag van Verenigde Staten Fort Lauderdale Vlag van Verenigde Staten Baltimore 870 Nm 19 april 1998 BrunelSunergy
8 Vlag van Verenigde Staten Annapolis Vlag van Frankrijk La Rochelle 3.390 Nm 3 mei 1998 Toshiba
9 Vlag van Frankrijk La Rochelle Vlag van Verenigd Koninkrijk Southampton 450 Nm 22 mei 1998 Merit Cup

Teams

Aan de zevende editie deden tien teams mee. Eén boot haalde de finish niet; America's Challenge haakte na de eerste etappe af vanwege financiële problemen.

Scoringssysteem

Een ingewikkeld puntensysteem verving de tijdwaarneming. Bij de vorige edities waren de langere etappes belangrijker dan de vorige, omdat daar grotere tijdsverschillen konden worden gemaakt. Er werd een puntensysteem ingevoerd waarbij het te behalen aantal punten per etappe afhankelijk was van de lengte van die etappe. Hiermee werden korte etappes ongeveer net zo belangrijk gemaakt als de lange etappes. Maximaal konden 1035 punten worden gewonnen.

Eindklassement

Positie Team Land Schipper(s) Punten
1 EF Language Vlag van Zweden Zweden Paul Cayard 836
2 Merit Cup Vlag van Monaco Monaco Grant Dalton 698
3 Swedish Match Vlag van Zweden Zweden Gunnar Krantz 689
4 Innovation Kvaerner Vlag van Noorwegen Noorwegen Knut Frostad 633
5 Silk Cut Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Lawrie Smith 630
6 Chessie Racing Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten George Collins 613
7 Toshiba Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Dennis Conner, Paul Standbridge 528
8 Brunelsunergy Vlag van Nederland Nederland Hans Bouscholte, Roy Heiner 415
9 EF Education Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Christine Guillou 275
Dnf America's Challenge Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Ross Field 48

DNF: Niet gefinist.

Externe links

[bron?]