Katherine Mansfield: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 23: Regel 23:
* ''In a German Pension'' (13 verhalen, 1911) - Nederlands: ''In een Duits Pension''
* ''In a German Pension'' (13 verhalen, 1911) - Nederlands: ''In een Duits Pension''
* ''Bliss'' (Verhalen, 1920) - Nederlands: ''Verrukking'' / ''Gelukzalig en andere verhalen''
* ''Bliss'' (Verhalen, 1920) - Nederlands: ''Verrukking'' / ''Gelukzalig en andere verhalen''
* ''[[The Garden Party]]'' and other short stories (15 verhalen, 1922) - Nederlands: ''Het tuinfeest en andere verhalen''
* ''The Garden Party'' and other short stories (15 verhalen, 1922) - Nederlands: ''Het tuinfeest en andere verhalen''
* ''The Doves' Nest'' (Kurzgeschichten, 1923)
* ''The Doves' Nest'' (Kurzgeschichten, 1923)
* ''Something Childish'' (Kurzgeschichten, 1924)
* ''Something Childish'' (Kurzgeschichten, 1924)
Regel 29: Regel 29:
== Literatuur en bronnen ==
== Literatuur en bronnen ==
* Antony Alpers: ''The Life of Katherine Mansfield.'' 2. Aufl. New York: Viking Pr. 1980. ISBN 0-670-42805-1
* Antony Alpers: ''The Life of Katherine Mansfield.'' 2. Aufl. New York: Viking Pr. 1980. ISBN 0-670-42805-1
* Ida Baker: ''Ein Leben für Katherine Mansfield. Erinnerungen.'' Frankfurt am Main: Fischer-Taschenbuch-Verl. 1998. (= Fischer-TB; 13940) ISBN 3-596-13940-6
* Ida Baker: ''Ein Leben für Katherine Mansfield. Erinnerungen.'' Frankfurt am Main, 1998.
* A. Bachrach e.a.: ''Encyclopedie van de wereldliteratuur'', 1980, Bussum
* A. Bachrach e.a.: ''Encyclopedie van de wereldliteratuur'', 1980, Bussum



Versie van 13 feb 2010 00:56

Katherine Mansfield

Katherine Mansfield (Geboortenaam Kathleen Mansfield Beauchamp; Wellington, 14 oktober 1888 - Fontainebleau, 9 januari 1923) was een Engels schrijfster van vooral korte verhalen, van Nieuw-Zeelandse herkomst.

Leven

Katherine Mansfield groeide op in Nieuw Zeeland, in een dorpje nabij Wellington, als dochter van een rijke koloniale handelaar annex bankier. In 1903 verliet ze Nieuw-Zeeland om drie jaar lang te gaan studeren aan het Queen's College in London, gespecialiseerd in onderwijs en opvoeding van meisjes en jonge vrouwen. In 1906 keerde ze nog voor twee jaar terug naar haar geboorteland, kon niet meer aarden in het bekrompen koloniale milieau waar ze was opgegroeid, en vestigde zich vanaf 1908 definitief in Europa, allereerst in Engeland.

In 1909 huwde ze de tien jaar oudere musicus George Bowden om hem de volgende dag reeds te verlaten. Zwanger van een andere man verbleef ze vervolgens enige maanden een miskraam kreeg, en materiaal opdeed voor haar eerste verhalenbundel “ Terug in Engeland knoopte Mansfield vriendschappen aan met modernistsiche schrijvers zoals D.H. Lawrence en Virginia Woolf en knoopte een relatie aan met de literatuurcriticus John Middleton Murry, met wie ze 1912 en 1915 de literaire bladen “Rythm” en “The bleu review” redigeerde.

De relatie met Murry verdiepte zich snel, maar was voor Mansfield nooit echt bevredigend vanwege een gebrek aan warmte en liefde. Ze bleef zich bovendien ontworteld voelen in Europa. Na de dood van haar broer 1915 keerden haar gedachten terug naar haar jeugd en haar vaderland en schreef ze een serie korte verhalen met Nieuw-Zeeland als achtergrond, die tot haar beste werk horen: Prelude (1917, Verukking (1920 en Het tuinfeest (1922).

Mansfield leed een belangrijk deel van haar leven aan gezondheidsklachten. Vanaf 1911 had ze ernstige gewrichtsklachten vanwege een te laat ontdekte [Gonorroe]]. In 1917 manifesteerde zich de TBC waaraan ze vijf jaar later, op haar 34-ste overleed. In haar laatste jaren verbleef ze vanwege gezondheidsredenen veel in Frankrijk. Vanaf haar ziekbed schreef ze aan John Murry: “Je hebt niet veel fantasie nodig om Tsjechov op zijn sterfbed te zien liggen,terwijl hij denkt: ik heb nooit echt een kans gehad. Ergens moet iets fout zijn gelopen”. Er is niet veel fantasie nodig om in te zien dat ze het over haarzelf had. Uit de biografie die Anthony Alpers over haar schreef komt Mansfield naar voren als een grillige, ambitieuze, dappere en onconventionele vrouw. Het lot wilde dat haar grote roem pas na haar dood een feit werd. Ze geldt heden ten dage als een van de belangrijkste Engelstalige schrijvers van korte verhalen uit de eerste helft van de vorige eeuw.

Katherine Mansfield ligt begraven op het kerkhof van Avon, nabij Fontainbleau.

Typering van haar werk

Het werk van Mansfield vertoont nadrukkelijk verwantschap met dat van sjechov, die ze als haar voorbeeld beschouwde, ruim voordat deze in het Westen grote naam maakte.Kenmerkend voor haar vertellingen is dat ze geen vernuftige plots of heftige intriges bevatten. Ze blinkt vooral uit in sfeertekeningen en aandacht voor realistische details. Er is sprake van een grote originaliteit in de behandeling van chronologie en ‘point of view’. Haar taalgebruik is lyrisch maar beheerst, met een groot vermogen om stemmingen voelbaar te maken.

Trivia

  • Mansfield stond model voor Gudrun in D.H. Lawrences Woman in love: een aantrekkelijk, artistiek begaafd en begenadigd verteller.
  • [[Virginia Woolf schreef na haar dood dat Mansfield de enige schrijfster was op wiens schrijverskwaliteiten ze jalours was.

Werken (selectie)

  • In a German Pension (13 verhalen, 1911) - Nederlands: In een Duits Pension
  • Bliss (Verhalen, 1920) - Nederlands: Verrukking / Gelukzalig en andere verhalen
  • The Garden Party and other short stories (15 verhalen, 1922) - Nederlands: Het tuinfeest en andere verhalen
  • The Doves' Nest (Kurzgeschichten, 1923)
  • Something Childish (Kurzgeschichten, 1924)

Literatuur en bronnen

  • Antony Alpers: The Life of Katherine Mansfield. 2. Aufl. New York: Viking Pr. 1980. ISBN 0-670-42805-1
  • Ida Baker: Ein Leben für Katherine Mansfield. Erinnerungen. Frankfurt am Main, 1998.
  • A. Bachrach e.a.: Encyclopedie van de wereldliteratuur, 1980, Bussum

Externe links