Sluisdeur

Een sluisdeur is een poort die water tegenhoudt en zo het niveauverschil aan beide zijden in stand houdt. Een sluis bestaat doorgaans uit een bassin, ook wel kolk genoemd, met aan beide zijden een sluisdeur. Er zijn verschillende soorten sluizen met hun verschillende sluisdeuren.

Types sluisdeuren

Schuifdeur op rails

Deze sluisdeur rolt dwars t.o.v. de lengteas van de sluis. Een motor drijft via een tandwielkast een nestenschijf aan waarin een ketting loopt. Deze ketting is aangekoppeld aan de deur om zo de deur te kunnen openen of sluiten. De deur rust met wielen op een rail die op de bodem ligt. Dit is te vergelijken met de wielen van een trein op de sporen. Om de druk op de wielen te beperken zijn luchtcompartimenten in de sluisdeur verwerkt. Op die manier ontstaat dankzij de wet van Archimedes een opwaartse kracht die het gewicht van de sluisdeur op de rails beperkt. Het voordeel van deze sluisdeur is dat de druk van het water langs beide zijden mag komen. De deur wordt in de kapel geduwd en zo sluit dit het water af. Om de sluisdeur een goede sluiting te geven wordt hout op de deur en/of op de muur bevestigd waardoor en hout-hout of een hout-beton contact ontstaat. Door de druk van het water worden deze materialen op elkaar geperst. Zo ontstaat een min of meer waterdichte deur. Voor deze toepassing wordt meestal azobé gebruikt.

Puntdeur

Puntdeuren

Puntdeuren komen altijd voor per 2 aan elke zijde van de sluis. Ze zijn ontworpen om altijd aan dezelfde kant het hoogste waterniveau te hebben. De deuren zijn te vergelijken met 2 binnendeuren die tegenover elkaar opgesteld zijn en naar dezelfde kant opendraaien. Wanneer deze gesloten zijn staan de deuren onder een bepaalde hoek waardoor de druk van het water de deuren helpt dicht te duwen. De punt wijst dus naar de zijde met het hoogste niveau. Deze deuren komen het vaakst voor. Deze deuren zijn ook terug te vinden in een sluis met getijdenwerking. De sluisdeur aan de zeezijde wordt dan ontdubbelt. Wel zal het 2e paar deuren dan de punt in de andere richting hebben staan en wel op die manier dat de punten van elkaar wegwijzen. Zo kan men de juiste deuren gebruiken bij het juiste niveauverschil. Bij twijfel worden beide deuren gesloten.

Klepdeuren

Een klepdeur wordt niet vaak toegepast. Het unieke aan dit systeem is dat de deur verdwijnt onder water. Ze klapt open zoals een deur van een landingsvaartuig. Deze wordt ook enkel toegepast aan de hoogste zijde van een sluis, omdat daar de deur minder hoog moet zijn dan aan de kant met het lage waterniveau. Dit bepaalt tevens de diepgang die de schepen maximaal mogen hebben om de sluis te kunnen passeren. Een klepdeur wordt bediend met één of twee hydraulische zuigers die aan de zijkant opgesteld zijn. De dichting is ook met hout.

Hefdeur

Hefdeur

Het is een mooie constructie om deze deuren te openen en te sluiten. Een hefdeur wordt met een ketting uit het water getild. Een contragewicht dat apart aan een kabel hangt reduceert de kracht op de aandrijfketting en dus ook op de motor. De deur wordt meestal geleid in een gleuf wat dus hetzelfde effect geeft als een schuifdeur op rails. Hier kan dus ook de druk van het water langs beide zijdes komen indien de deur hiervoor aangepast is. Het nadeel is dat dit de enige deur is waar de hoogte van de vaartuigen die kunnen passeren beperkt is. Nog een nadeel is dat wanneer de lading niet nat mag worden en de luiken van een schip liggen op een zonnige dag open, ze dichtgemaakt moeten worden omdat de deuren een regengordijn vormen waar het schip onderdoor moet.