Sakoku: verschil tussen versies
k robot Anders: vi:Chính sách đóng cửa (Nhật Bản) |
k robot Anders: vi:Sakoku |
||
| Regel 37: | Regel 37: | ||
[[simple:Sakoku]] |
[[simple:Sakoku]] |
||
[[uk:Сакоку]] |
[[uk:Сакоку]] |
||
[[vi:Sakoku]] |
|||
[[vi:Chính sách đóng cửa (Nhật Bản)]] |
|||
[[zh:日本锁国]] |
[[zh:日本锁国]] |
||
Versie van 6 mei 2010 13:04
Sakoku (Japans:锁国, letterlijk 'land in ketens" of "afsluiting van het land")[1] was het buitenlandse beleid van Japan op grond waarvan geen enkele vreemdeling of Japanner het land kon binnenkomen of verlaten op straffe van de dood. Het beleid werd vastgesteld door het shogunaat onder Tokugawa Iemitsu door middel van een aantal edicten en wetten van 1633-1639, en bleef van kracht tot 1853 met de komst van Commodore Matthew Perry en de openstelling van Japan. Het was nog steeds illegaal om Japan te verlaten tot de Meiji-restauratie (1868).
Maar Japan was niet volledig geïsoleerd onder het Sakoku-beleid. Het was eerder een systeem waarbij door het shogunaat strikte regels werden opgelegd op de handel en de buitenlandse betrekkingen.
Einde van afzondering
Op 8 juli 1853 eiste Commodore Matthew Perry van de Amerikaanse marine met vier oorlogsschepen dat Japan de handel met het Westen openstelde. Het volgende jaar (1854), kwam Perry terug met zeven schepen en dwong de Shogun het "Verdrag van Vrede en Vriendschap" te ondertekenen, om officiële diplomatieke betrekkingen tussen Japan en de Verenigde Staten te bewerkstelligen.
Zie ook
- ↑ Sakoku: de term is afkomstig uit het werk Sakoku-ron (锁国论), gepubliceerd door Shitsuki Tadao (志筑忠雄) in 1801. Shitsuki bedacht het woord, tijdens het vertalen van de werken van de 17de eeuwse Duitse reiziger Engelbert Kaempfer over Japan. De term die op dat moment meestal werd gebruikt om te verwijzen naar het beleid was kaikin (海禁), of "maritieme beperkingen."