Tiberius III

Apsimaros (Grieks: Αψίμαρος) (? - 705), bekend als Tiberios II (III) (Grieks: Τιβέριος; Latijn: Tiberius; Nederlands, verouderd: Tibeer), was Byzantijns keizer van 698 tot 705. Hij werd door toedoen van de Groenen keizer van Byzantium nadat Leontius vanwege het verlies van het Exarchaat van Afrika aan de Arabieren van de troon verjaagd was.

Tiberios deed niet eens een poging om de opmars van de Arabieren naar de Zuilen van Hercules een halt toe te roepen. Het fort van Septem (Ceuta) was uiteindelijk het enige dat vertwijfeld tegenstand bood. Nadat het in 711 gevallen was, staken de Arabieren over naar het Visigotische rijk. Zij noemden de markante rots aan de noordzijde van de zeestraat naar hun leider: Gebr-Al-Tarik (Gibraltar). Het Visigotische rijk van Roderik zou snel bezwijken.

Inmiddels was Tiberios' eigen keizerschap ook voorbij (705) en was Justinianus II weer keizer. Tiberios was eerst publiekelijk te kijk gezet samen met zijn voorganger Leontius die hij ontneusd en gevangengezet had. Vervolgens werden zij beiden ter dood gebracht.

Mediabestanden

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Tiberius III op Wikimedia Commons.