Prostaglandinen: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 3: | Regel 3: | ||
'''Prostaglandinen''' zijn een groep van [[hormoon]]achtige stoffen die op lokaal niveau ([[paracrien]]) werkzaam zijn in het reguleren van vele [[fysiologie|fysiologische processen]], zoals die bij [[ontsteking (geneeskunde)|ontsteking]]en, de verwijding en vernauwing van [[bloedvat]]en ([[vasodilatatie]] respectievelijk [[vasoconstrictie]]), [[pijn]], [[koorts]], [[long (orgaan)|long]]rijping, de [[bevalling]] en de [[bloedstolling]]. Voorts beschermen ze de [[maag]]wand tegen de [[maagzuur|zure maaginhoud]]. |
'''Prostaglandinen''' zijn een groep van [[hormoon]]achtige stoffen die op lokaal niveau ([[paracrien]]) werkzaam zijn in het reguleren van vele [[fysiologie|fysiologische processen]], zoals die bij [[ontsteking (geneeskunde)|ontsteking]]en, de verwijding en vernauwing van [[bloedvat]]en ([[vasodilatatie]] respectievelijk [[vasoconstrictie]]), [[pijn]], [[koorts]], [[long (orgaan)|long]]rijping, de [[bevalling]] en de [[bloedstolling]]. Voorts beschermen ze de [[maag]]wand tegen de [[maagzuur|zure maaginhoud]]. |
||
Prostaglandine E1 speelt een belangrijke rol in het openen, respectievelijk sluiten, van de [[Ductus Botalli]] ([[ductus arteriosus]]) welke de [[foetale bloedsomloop]] bepaalt. Samen met de zuurstofspanning zorgt prostaglandine E1 voor het samentrekken van de spierwand van de [[Ductus Botalli]] waarna de neonatale – normale bloedcirculatie wordt opgestart. |
Prostaglandine E1 speelt een belangrijke rol in het openen, respectievelijk sluiten, van de [[Ductus Botalli]] ([[ductus arteriosus]]) welke (deels) de [[foetale bloedsomloop]] bepaalt. Samen met de zuurstofspanning zorgt prostaglandine E1 voor het samentrekken van de spierwand van de [[Ductus Botalli]] waarna de neonatale – normale bloedcirculatie wordt opgestart. |
||
Prostaglandinen behoren tot de grotere groep van de [[eicosanoïden]], een verzameling weefselhormonen die zijn afgeleid van [[arachidonzuur]], [[dihomogammalinoleenzuur]] (DGLA) (beiden [[omega-6 vetzuren]]) of van [[eicosapentaeenzuur]] (een [[omega-3 vetzuren|omega-3-vetzuur]]). Andere leden van de eicosanoïden-familie zijn de [[leukotrieen|leukotriënen]], [[prostacycline]] en [[thromboxaan]]. |
Prostaglandinen behoren tot de grotere groep van de [[eicosanoïden]], een verzameling weefselhormonen die zijn afgeleid van [[arachidonzuur]], [[dihomogammalinoleenzuur]] (DGLA) (beiden [[omega-6 vetzuren]]) of van [[eicosapentaeenzuur]] (een [[omega-3 vetzuren|omega-3-vetzuur]]). Andere leden van de eicosanoïden-familie zijn de [[leukotrieen|leukotriënen]], [[prostacycline]] en [[thromboxaan]]. |
||
Versie van 20 dec 2010 19:07
|
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts. |
Prostaglandinen zijn een groep van hormoonachtige stoffen die op lokaal niveau (paracrien) werkzaam zijn in het reguleren van vele fysiologische processen, zoals die bij ontstekingen, de verwijding en vernauwing van bloedvaten (vasodilatatie respectievelijk vasoconstrictie), pijn, koorts, longrijping, de bevalling en de bloedstolling. Voorts beschermen ze de maagwand tegen de zure maaginhoud.
Prostaglandine E1 speelt een belangrijke rol in het openen, respectievelijk sluiten, van de Ductus Botalli (ductus arteriosus) welke (deels) de foetale bloedsomloop bepaalt. Samen met de zuurstofspanning zorgt prostaglandine E1 voor het samentrekken van de spierwand van de Ductus Botalli waarna de neonatale – normale bloedcirculatie wordt opgestart.
Prostaglandinen behoren tot de grotere groep van de eicosanoïden, een verzameling weefselhormonen die zijn afgeleid van arachidonzuur, dihomogammalinoleenzuur (DGLA) (beiden omega-6 vetzuren) of van eicosapentaeenzuur (een omega-3-vetzuur). Andere leden van de eicosanoïden-familie zijn de leukotriënen, prostacycline en thromboxaan.
Medicijnen die de productie van prostaglandinen remmen zijn de zogenaamde NSAIDs. Deze stoffen dempen onder andere pijn en koorts, maar hebben meerdere bijwerkingen, zoals beschadiging van de maagwand dat tot maagzweren en zelfs maagbloedingen kan leiden. Dit komt doordat ze ook de synthese van prostaglandines remmen die betrokken zijn bij de opbouw van het maagslijmvlies.
Bij de maagbroeders (Rhinoderma), een geslacht van uitgestorven kikkers, werden prostaglandinen uitgescheiden door de eitjes en larven om niet verteerd te worden. De maagbroeders slikten de eitjes door waarna de larven zich in de maag ontwikkelden tot kleine kikkertjes. Gedurende de ontwikkeling werd zo de spijsvertering stilgelegd en aten de kikkers niet.