Historieschilderkunst: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 21 dec 2010 14:10

Historieschilderkunst is het schilderen van scènes met een verhalende inhoud uit de klassieke geschiedenis, christelijke geschiedenis en mythologie alsook het weergeven van historische gebeurtenissen uit het verre of nabije verleden.

Een historiestuk is het resultaat hiervan; een schilderij dat een afbeelding geeft van een bijbels, mythologisch, historisch, allegorisch of literair tafereel. Het gaat meestal om een schilderij van een relatief groot formaat, waarop meerdere figuren zijn afgebeeld. De term is niet van toepassing op de Bijbelse schilderijen uit de middeleeuwen. Vanaf de Renaissance, toen het afbeelden van scènes uit de Oudheid in de mode kwam, gold het genre als het hoogste in de schilderkunst. Aan deze bevoorrechte hiërarchische positie kwam pas aan het eind van de negentiende eeuw een eind.

Historieschilderkunst in Nederland

In de Gouden Eeuw raakte de historieschilderkunst in de Republiek der Nederlanden in zwang. De voornaamste vertegenwoordiger was Rembrandt, die vooral veel Bijbelse taferelen schilderde.

Veel belangrijke Nederlandse schilders zijn geïnspireerd en beïnvloed, althans in hun beginjaren, door Italiaanse voorbeelden. Kopieën van Italiaanse meesterwerken circuleerden in de Republiek. Deze suggereerden bepaalde compositorische schema's. Ook de behandeling van licht en donker (clair-obscur), waar de Nederlanders zelf absoluut meesters in zouden worden, was voor een deel terug te voeren op Italiaanse voorgangers, met name op Caravaggio. Ook trok men zelf naar Italië om de voorbeelden met eigen ogen te kunnen aanschouwen. Als een speciale schakel fungeerden de Utrechtse caravaggisten zoals Hendrick ter Brugghen, Dirck van Baburen en Gerard van Honthorst.

Historieschilderkunst in België

In Vlaanderen was in de zeventiende eeuw Rubens de voornaamste vertegenwoordiger van de historieschilderkunst. Hij schilderde onder meer veel mythologische onderwerpen.

Na de Belgische opstand in 1830 had de jonge natie een grote behoefte aan een eigen identiteit. Door middel van de schilderkunst werden verschillende episoden uit de Belgische geschiedenis aan het grote publiek getoond. De bewoners van Noord-Gallië, door Julius Caesar Belgen genoemd, en mannen als Godfried van Bouillon werden populaire onderwerpen voor Belgische schilders. De bekendste vertolker van deze historieschilderkunst in de romantiek was Gustaaf Wappers. Daarnaast hebben ook Louis Gallait, Nicaise de Keyser, Henri of Hendrik Leys en Antoine Wiertz belangrijke bijdragen geleverd.

@@ Regel 4: / Regel 4: @@
 '''Historieschilderkunst''' is het schilderen van scènes met een verhalende inhoud uit de klassieke geschiedenis, christelijke geschiedenis en mythologie alsook het weergeven van historische gebeurtenissen uit het verre of nabije verleden.
-Een '''historiestuk''' is het resultaat hiervan; een [[schilderij]] dat een afbeelding geeft van een [[Bijbel (christendom)|bijbels]], [[mythologie|mythologisch]], [[geschiedenis|historisch]], [[Allegorie (beeldende kunst)|allegorisch]] of [[literatuur|literair]] tafereel. Het gaat meestal om een schilderij van een relatief groot formaat, waarop meerdere figuren zijn afgebeeld. De term is niet van toepassing op de Bijbelse schilderijen uit de [[Middeleeuwen]]. Vanaf de [[Renaissance]], toen het afbeelden van scènes uit de [[Oudheid]] in de mode kwam, gold het [[genre (kunst)|genre]] als het hoogste in de [[schilderkunst]]. Aan deze bevoorrechte hiërarchische positie kwam pas aan het eind van de negentiende eeuw een eind.
+Een '''historiestuk''' is het resultaat hiervan; een [[schilderij]] dat een afbeelding geeft van een [[Bijbel (christendom)|bijbels]], [[mythologie|mythologisch]], [[geschiedenis|historisch]], [[Allegorie (beeldende kunst)|allegorisch]] of [[literatuur|literair]] tafereel. Het gaat meestal om een schilderij van een relatief groot formaat, waarop meerdere figuren zijn afgebeeld. De term is niet van toepassing op de Bijbelse schilderijen uit de [[middeleeuwen]]. Vanaf de [[Renaissance]], toen het afbeelden van scènes uit de [[Oudheid]] in de mode kwam, gold het [[genre (kunst)|genre]] als het hoogste in de [[schilderkunst]]. Aan deze bevoorrechte hiërarchische positie kwam pas aan het eind van de negentiende eeuw een eind.
 == Historieschilderkunst in Nederland ==
 In de [[Gouden Eeuw]] raakte de historieschilderkunst in de [[Republiek der Nederlanden]] in zwang. De voornaamste vertegenwoordiger was [[Rembrandt van Rijn|Rembrandt]], die vooral veel Bijbelse taferelen schilderde.
-Veel belangrijke Nederlandse schilders zijn geïnspireerd en beïnvloed, althans in hun beginjaren, door [[Italië|Italiaanse]] voorbeelden. Kopieën van Italiaanse meesterwerken circuleerden in de Republiek. Deze suggereerden bepaalde compositorische schema's. Ook de behandeling van licht en donker ([[chiaroscuro]]), waar de Nederlanders zelf absoluut meesters in zouden worden, was voor een deel terug te voeren op Italiaanse voorgangers, met name op [[Caravaggio (schilder)|Caravaggio]]. Ook trok men zelf naar Italië om de voorbeelden met eigen ogen te kunnen aanschouwen. Als een speciale schakel fungeerden de [[Utrechtse caravaggisten]] zoals [[Hendrick ter Brugghen]], [[Dirck van Baburen]] en [[Gerard van Honthorst]].
+Veel belangrijke Nederlandse schilders zijn geïnspireerd en beïnvloed, althans in hun beginjaren, door [[Italië|Italiaanse]] voorbeelden. Kopieën van Italiaanse meesterwerken circuleerden in de Republiek. Deze suggereerden bepaalde compositorische schema's. Ook de behandeling van licht en donker ([[clair-obscur]]), waar de Nederlanders zelf absoluut meesters in zouden worden, was voor een deel terug te voeren op Italiaanse voorgangers, met name op [[Caravaggio (schilder)|Caravaggio]]. Ook trok men zelf naar Italië om de voorbeelden met eigen ogen te kunnen aanschouwen. Als een speciale schakel fungeerden de [[Utrechtse caravaggisten]] zoals [[Hendrick ter Brugghen]], [[Dirck van Baburen]] en [[Gerard van Honthorst]].
 == Historieschilderkunst in België ==