Schelpkalk

Schelpkalk was "de Nederlandse metselkalk", een genormaliseerde luchthardende kalk gemaakt van strandschelpen die in kalkovens werd gebrand en gelest tot luchtpoederkalk. Tot in het midden van de twintigste eeuw werd deze luchtkalk in Nederland als metselkalk toegepast in mortel.

De Noordzeestranden leverden tot in de vijftiger jaren van de twintigste eeuw genoeg schelpen op om schelpenvissers (scilplieden) een bestaan te bieden. Zij brachten de schelpen per kar van het strand naar een kalkoven. Schelpen worden grootschalig gewonnen met behulp van "schelpenzuigers" (schepen) in de Noordzee en in de diepere zeegaten bij de Waddeneilanden en vrijwel alleen nog gebruikt voor weg- en erfverharding, isolatie van vloerruimten e.d. Schelpkalk is het tegenovergestelde van steen- of kluitkalk.

Heden

Schelpkalk werd in Nederland tot eind 20ste eeuw gemaakt (fabrieken te Hasselt en Harlingen). Tegenwoordig is er géén enkele schelpkalkbranderij meer in Europa. Voor restauratiewerkzaamheden wordt nu wel een steenkalk gebruikt doch dan de luchthardende. Waar in bestekken nog schelpkalk voorkomt dient men dit te lezen als luchtkalk (luchtkalk is genormaliseerd).