Metaaloxide: verschil tussen versies
k Botgeholpen oplossing voor doorverwijzing: Halfgeleider - Verwijzing(en) gewijzigd naar Halfgeleider (elektronica) |
-cat |
||
| Regel 23: | Regel 23: | ||
[[Categorie:Oxide]] |
[[Categorie:Oxide]] |
||
[[Categorie:Anorganische verbinding]] |
[[Categorie:Anorganische verbinding]] |
||
[[Categorie:Materiaal]] |
|||
[[de:Metalloxide]] |
[[de:Metalloxide]] |
||
Versie van 11 mrt 2011 19:48
Metaaloxiden zijn binaire verbindingen van een metaal met zuurstof.
Vorming
Een metaaloxide wordt gevormd wanneer een metaal reageert met zuurstof. Hierdoor ontstaan oxides, die voor ieder metaal specifiek zijn. Een metaal vormt niet per se slechts één oxide. IJzer (Fe) vormt bijvoorbeeld FeO waarin het ijzer een oxidatietoestand van +II heeft en Fe2O3 waarin het ijzer een oxidatietoestand van +III heeft. De verschillende oxides van metalen kunnen doordat hun roosterstructuur varieert zeer verschillende eigenschappen hebben. Ook gemengde oxides komen voor zoals Fe3O4 (ook wel magnetiet, een betere notatie is misschien FeO.Fe2O3) waarin de twee oxides van ijzer in 1:1 stoichiometrische verhouding op moleculair niveau gemengd zijn. Dit gemengde oxide vertoont magnetische eigenschappen die niet worden aangetroffen in de afzonderlijke zuivere oxides. Welke oxides gevormd worden is afhankelijk van de omstandigheden waarin een metaal zich bevindt wanneer het geoxideerd wordt.
Corrosie
Wanneer een metaal met water (H2O) in aanraking komt, vindt vaak oxidatie (corrosie) plaats. Veel metaaloxides kunnen verweren tot de oxides van de metalen. Sommige hydroxides zijn zo instabiel dat ze zelfs onder water al vervallen tot het oxide. Zo vervalt AgOH vrijwel direct tot Ag2O onder afsplitsing van water.
Meestal zijn metaaloxides niet gewenst en moeten de metalen tegen oxidatie worden beschermd. Dit kan bijvoorbeeld door een beschermende laag aan te brengen: een coating (zoals verf), of een zinklaag op staal, of anodiseren van aluminium.
Edelmetalen onderscheiden zich van de overige metalen, doordat zij onder normale omstandigheden geen oxides vormen. Dit hoeft overigens niet te betekenen dat zij die niet kunnen vormen. Zo bestaan Cu2O, CuO en Ag2O wel degelijk. Hiervoor zijn echter al vrij sterk oxiderende zuren nodig, zoals salpeterzuur, of in het geval van zilver en goud zelfs koningswater.
Toepassingen
Sommige metaaloxides hebben interessante eigenschappen, bijvoorbeeld het zeer harde aluminiumoxide en het vaak als pigment gebruikte zeer witte titaniumdioxide (TiO2).
Sommige metaaloxiden hebben supergeleidende eigenschappen.
Metaaloxiden kunnen ook worden gebruikt in halfgeleidercomponenten zoals MOSFETs.