Duikerklok

Een vroege duikerklok die in de 16e eeuw werd gebruikt door duikers.

Een duikerklok is een ruimte waarin mensen zonder duikuitrusting onder water kunnen blijven. De duikerklok is uitgevonden in 1605 door Jan Adriaanszoon Leeghwater. In 1687 maakte William Phips, de latere gouverneur van de staat Massachusetts (VS), een duikerklok om gezonken schatten in West-Indië te bergen, maar zijn duikers wilden hem niet gebruiken. In een klok die de Engelse astronoom Edmond Halley had uitgegeven, bleven duikers voor het eerst lange tijd onderwater. In 1717 beschreef hij hoe mensen op een diepte van 17 meter anderhalf uur overleefden. Hij voorzag de klok van lucht door verzwaarde tonnen met de lucht te laten zakken.

Een duikerklok is open naar het water en bevat dus lucht onder de druk die op de bijbehorende waterdiepte heerst. Na langdurig verblijf in een duikerklok kan dus caissonziekte optreden. De grootste duikerklok werd gebruikt bij de bouw van de IJtunnel in Amsterdam. Deze was ong. 25 m.lang.