Sérgio de Vasconcellos Corrêa: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 19 jan 2006 00:19

Sérgio Oliveira de Vasconcellos Corrêa (1934 te São Paulo, Brazilië) is een hedendaags Braziliaans componist, professor in muziek en muziekpedagoog.

Leven

Zijn eerste pianoles kreeg hij van Ilíria Serato. Zijn studies deed hij aan het Conservatório Dramático e Musical de São Paulo en gradueerde in 1953. In 1955 begon hij zijn studie van de harmonieleer bij Martin Braunwiser en Eleazar de Carvalho. Van 1956 tot 1968 studeerde hij compositie bij Camargo Guarnieri. Verder studeerde hij bij Simon Blech en Hans Swarowski in Europa. Spoedig werd hij bekend als componist in Brazilië en in het buitenland. Zijn composities werden met talrijke prijzen in binnen- en buitenland onderscheiden, o.a. 1974 met de prestigieuse Prêmio Governador do Estado de São Paulo voor zijn Concertino para Trompete e Orquestra.

Als muziekpedagoog introduceerde hij het radio en televisie voor de muzikale opleiding in Brazilië. Verder was hij muziekcriticus voor de bladen Folha de São Paulo en O Estado de São Paulo. Hij is stichtter en voorzitter van de Academia Paulista de Música en eveneens sinds 1988 lid van de Academia Brasileira de Música. Tegenwordig is hij professor voor harmonieleer, contrapunt en compositie aan de Universidade Estadual Paulista (UNESP) te São Paulo.

Zijn oeuvre omvat werken voor orkest, concerten voor verschillende instrumenten en orkest, harmonieorkest, kamer-, koor- en toneelmuziek.

Composities

Werken voor orkest

1962 Suite Piratiningana voor orkest
1965 9 Variacoes Sobre "A Mare Encheu" para Clarinete e Orquestra de Cordas
1967 Concertino para Trompete e Orquestra
1967/1969 Concertino para Piano e Orquestra
1969/1970 Concertante voor percussie en orkest
1981 Concerto para Piano e Orquestra
1987 Homenagem a Villa-Lobos voor piano en strijkers
1. Seresta
2. Choro
1992 Concerto do Agreste voor gitaar en orkest (ook voor alt-viool en orkest)
2000 7 anos de pastor
Três peças para orquestra de cordas

Werken voor harmonieorkest

1998 Sinfonia No.1 "Anoia" voor harmonieorkest, contrabas en percussie

Kamermuziek

1961 Seresta voor piano
1964 Trio voor viool, cello en piano
1966 10 Cantos Populares Infantis voor blazerskwintet
1978 Potyron voor piano en percussie
1980 Cordel I voor viool en piano
1995 Contrastes voor piano
Acalanto para Isabelle voor piano
Harmonia e Improvisação voor piano
Maneiroso (Estudo em forma de chôro) voor alt-viool
Ponteios voor piano
1. Pregão
2. Brincando
3. Cantando
4. Falando Sério
5. Boas Lembranças
6. Requebrando
7. Matutando
8. Bamboleando
9. Tristonho
10. O Samba nas mãos
11. Feliz
12. Sonho Realizado
Seis peças para violão
1. Ponteando
2. Jongo
3. Valsa de antigamente
4. Moda
5. Aperreado (baião)
6. Manhoso (choro)
Sonata para trompete e piano
Quatro peças para piano
1. Almeida Prado
2. Poesilúdio 12 (Noites de Iansã)
3. Eduardo Escalante: Marcha
4. Marlos Nobre: Frevo

Toneelwerken

1991 Tibiqüera opera voor kinderen - libretto: Érico Veríssimo
Retábulo de Santa Joana Carolina ópera ainda inacabada

Koormuziek

1972 Canoinha Nova; Adeus, Adeus
1974 Moacaretá voor gemengd koor
1975 Fraternidade voor sopraan, mezzosopran en twee gemengde kooren
1988 Anda à roda voor gemengd koor vanuit de serie: Colecao De Arranjos Corais De Musica Folclorica Brasileira
1988 Dai-Me Licença voor gemengd koor vanuit de serie: Colecao De Arranjos Corais De Musica Folclorica Brasileira
Dez peças para coro
1. Pedro José M. Nunes Garcia: Libera-me
2. Camargo Guarnieri: Em memória de meu pai
3. A. Theodoro Nogueira: Canto de Natal
4. Alberto Siciliani: Pai nosso
5. Sílvio Baccarelli: Ave Maria
6. Breno Blauth: Caranguejo T-71
7. S. Vasconcellos Corrêa: Ilda vá dormí
8. Presépio
9. Amaral Vieira
10. Retorno à vida
11. Celso Monjola
12. Ave Maria
Moacaretá voor gemengd koor
Orubá-Orubá voor gemengd koor

@@ Regel 3: / Regel 3: @@
 == Leven ==
-Zijn eerste pianoles kreeg hij van [[Ilíria Serato]]. Zijn studies deed hij aan het [[conservatorium|Conservatório]] Dramático e Musical de [[São Paulo (stad)|São Paulo]] en gradueerde in 1953. In 1955 begon hij zijn studie van de [[harmonieleer]] bij [[Martin Braunwiser]] en [[Eleazar de Carvalho]]. Van 1956 tot 1968 studeerde hij [[compositie]] bij [[Camargo Guarnieri]]. Verder studeerde hij bij [[Simon Blech]] en [[Hans Swarowski]] in Europa. Spoedig werd hij bekend als componist in [[Brazilië]] en in het buitenland. Zijn composities werden met talrijke prijzen in binnen- en buitenland onderscheiden, o.a. 1974 met de prestigieuse ''Prêmio Governador do Estado de São Paulo'' voor zijn ''Concertino para Trompete e Orquestra''.
+Zijn eerste pianoles kreeg hij van [[Ilíria Serato]]. Zijn studies deed hij aan het [[conservatorium|Conservatório]] Dramático e Musical de [[São Paulo (stad)|São Paulo]] en gradueerde in 1953. In 1955 begon hij zijn studie van de [[harmonieleer]] bij [[Martin Braunwiser]] en [[Eleazar de Carvalho]]. Van 1956 tot 1968 studeerde hij [[compositie (muziek)|compositie]] bij [[Camargo Guarnieri]]. Verder studeerde hij bij [[Simon Blech]] en [[Hans Swarowski]] in Europa. Spoedig werd hij bekend als componist in [[Brazilië]] en in het buitenland. Zijn composities werden met talrijke prijzen in binnen- en buitenland onderscheiden, o.a. 1974 met de prestigieuse ''Prêmio Governador do Estado de São Paulo'' voor zijn ''Concertino para Trompete e Orquestra''.
 Als muziekpedagoog introduceerde hij het radio en televisie voor de muzikale opleiding in Brazilië. Verder was hij muziekcriticus voor de bladen ''Folha de São Paulo'' en ''O Estado de São Paulo''. Hij is stichtter en voorzitter van de ''Academia Paulista de Música'' en eveneens sinds 1988 lid van de ''Academia Brasileira de Música''. Tegenwordig is hij [[professor]] voor harmonieleer, contrapunt en compositie aan de ''Universidade Estadual Paulista (UNESP)'' te [[São Paulo (stad)|São Paulo]].