Frank Van der Stucken

Frank Valentine Van der Stucken (Fredericksburg, 15 oktober 1858 - Hamburg, 16 augustus 1929) was een Amerikaans musicus van Vlaamse afkomst. Hij componeerde, speelde viool, was koor- en orkestleider.

Zijn vader emigreerde vanuit Antwerpen naar Fredericksburg in Texas. Daar trouwde die met Sophie Schönewolf de dochter van een Duitse immigrant. Ze kregen vier kinderen waarvan Frank Valentine de jongste was. Zo werd Frank meertalig: het Engels (Amerikaans) van zijn geboortestad, het Nederlands (Vlaams) van zijn vader en het Duits van zijn moeder. In 1865, mogelijk vanwege strubbelingen tijdens de Amerikaanse burgeroorlog, keerde het gezin terug naar Antwerpen. Daar begon Franks muzikale opleiding bij Peter Benoit aan het Conservatorium van Antwerpen. Daar ontmoette hij als medestudent Jan Blockx, met wie hij bevriend bleef. Hij studeerde viool bij Emile Wambach. Uit die tijd stammen ook zijn eerste composities, o.m. een Te Deum voor soli, koor en orkest, die hij signeerde met "Partes", een verwijzing (soort pseudoniem), Latijns woord dat verwijst naar zijn achternaam.

Gedurende zijn hele muzikale loopbaan pendelde hij tussen Europa en Amerika. In Europa hielp hij de moderne Amerikaanse componisten bekend worden; in Amerika liet hij het publiek kennismaken met de Europese muziek. Vooral de Vlaamse koortraditie kreeg daar via hem bekendheid. Hij reisde veel, was "kapellmeister" in Breslau, concerteerde in Weimar en andere Duitse steden, werd bevriend met beroemdheden van zijn tijd, zoals Edward Grieg en Franz Liszt.

In 1884 keerde hij terug naar Amerika waar hij in New York actief was. Nadien gaf hij "Amerikaanse concerten" op de wereldtentoonstelling van Parijs in 1889. Vanaf 1895 werd hij eerste dirigent van het Cincinnati Symphony Orchestra en deken van het "college of music" van de stad.

Mee bezig Aan dit artikel of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt. Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen.