Inowrocław: verschil tussen versies

**Inowrocław**
Stad in Polen
	;
Situering
Woiwodschap	Koejavië-Pommeren
District	Powiat Inowrocławski
Gemeente	Inowrocław
Coördinaten	52° 48′ NB, 18° 15′ OL
Algemeen
Oppervlakte	30,42 km²
Inwoners ; (2005)	77.647 ; (2552 inw./km²)
Overig
Identificatiecode	40701
Website	inowroclaw.pl
Portaal	Polen

Interactief door geschiedenis bladeren

← Oudere bewerking Nieuwere bewerking →

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

VisueelWikitekst

In de regel

Versie van 11 mrt 2012 20:43

Dit artikel gaat over de plaats Inowrocław. Voor de gelijknamige gemeente zie Inowrocław (gemeente).

Inowrocław (Duits: Inowraclaw of Inowrazlaw, 1904-1920/1939-1945 Hohensalza) is een stad in het Poolse woiwodschap Koejavië-Pommeren, gelegen in de powiat Inowrocławski. De oppervlakte bedraagt 30,42 km², het inwonertal 77.647 (2005).

Geschiedenis

Inowrocław, gelegen in Koejavië, kreeg rond 1238 stadsrechten gebaseerd op het Maagdenburger recht. Van de 14e eeuw tot 1772 was het de hoofdplaats van de woiwodschap Inowrocław, binnen het Poolse koninkrijk. In de Eerste Poolse Deling (1772) werd de stad als deel van het Netzedistrict geannexeerd door Pruisen. Na het Congres van Wenen (1815) behoorde de stad tot de provincie Posen. De oorspronkelijke Duitse naam Inowrazlaw werd in 1904 gewijzigd in het Duitser klinkende Hohensalza. Met het in werking treden van het Verdrag van Versailles werd de stad in 1920 weer Pools. Van 1939 tot 1945 was ze wederom Duits en behoorde ze tot de rijksgouw Wartheland. De Sovjets namen Inowrocław in 1945 in en gaven de stad terug aan Polen.

Zoutmijnen

De stad staat vooral bekend om haar zoutwallen. Het zout wordt gewonnen op het Inowrocław Plateau op 4500 tot 6000 meter diepte. Deze zoutbedden zijn de overblijfselen van de Cechsztyńskie Zee, die er 210 miljoen jaar geleden lag. De zoutwinning begon in de 19e eeuw onder leiding van baron Karl von Oeynhausen. In 1872 werd het Koninklijke Zoutbron Instituut gesticht, het jaar daarop werd begonnen met de Saline Zoutfabriek. In 1884 begon de Kroonprins, een staatsmijn, de zoutproductie, gevolgd door een private mijn van Grundman in 1894.

Door slecht mijnen ontstonden er echter problemen met de zoutbedden waardoor de stad vooral tussen 1907-1917 last kreeg van karst. De inzakkingen die dit tot gevolg had, waren soms enkele tientallen meters en hadden in totaal een oppervlakte van meer dan 2000 vierkante meter.

Het meest dramatische moment was de instorting van een muur in de nieuwe kerk Aankondiging van de Maagd Maria op 9 april 1909. De Pruisische autoriteiten bestemde een gebied van 155 hectare in het stadscentrum als onveilig voor ontwikkeling. Dit leidde echter niet tot de verwachte rust en veel investeringskapitaal werd teruggetrokken ede rijke burgers van Inowrocław verhuisden naar andere steden.

Door de catastrofes werd het stadsbeeld danig verstoord. De harmonie die bereikt was, werd ruw verstoord. De gevolgen voor de stadsbouw zijn op de dag van vandaag nog te zien.

In 1923 werd een nieuwe mijn geopend, de Solno, gevolgd door de Solno II tussen 1960-1964 en de Solno III in 1972-1977.De gevaren bleven echter en dit leidde in 1984 tot de beslissing om de zoutwinning te stoppen. De mijnen werden volgestopt met pekel en sodiumhydroxide. De zoutwinning werd verplaatst naar nieuwe mijnen in Góra en Przyjma, dichtbij Mogilno.

Door de zoutmijnen is Inowrocław een belangrijk kuuroord en zijn er veel sanatoria in en rond Inowrocław gelegen.