Vicepremier: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 15 mrt 2012 10:12

Een vicepremier of viceminister-president is plaatsvervanger van een premier of minister-president. In het algemeen vervangt de vicepremier de premier of minister-president bij kabinetsvergaderingen wanneer de premier of minister-president in het buitenland is, bij ziekte of bij andere afwezigheid voor korte of langere tijd. De vicepremier neemt ook de taken van de premier over wanneer hij of zij niet meer in staat is het land te regeren. Het eerste deel van het woord is afkomstig van het Latijnse woord vice dat in plaats van betekent. Een kabinet kan meerdere vicepremiers bevatten. Veelal zijn dit de leidende ministers namens hun coalitie-partijen in de regering.

België

In België is het gebruikelijk dat elk partij in de federale regering een vicepremier levert. De vicepremiers samen met de premier vormen het informele kernkabinet, dat de ministerraden voorbereidt. De huidige vicepremiers in België zijn Johan Vande Lanotte (SP.A), Steven Vanackere (CD&V), Vincent Van Quickenborne (Open Vld), Laurette Onkelinx (PS), Didier Reynders (MR) en Joëlle Milquet (cdH).

Ook de Vlaamse regering telt viceminister-presidenten van elke partij buiten de partij die de minister-president levert. Van 2004 tot 2009 waren dit Frank Vandenbroucke en Dirk Van Mechelen. Sinds 2009 zijn dit Geert Bourgeois en Ingrid Lieten.

Nederland

In Nederland is het bij de vorming van meerpartijenkabinetten (van drie coalitie-partijen) gangbaar dat daarbij ook twee vicepremiers of viceminister-presidenten worden aangesteld, namelijk één voor elk van de partijen die niet de premier hebben geleverd.

Het eerste paarse Kabinet-Kok I in Nederland onder leiding van Wim Kok (PvdA) kende als vicepremiers Hans Dijkstal (VVD) en Hans van Mierlo (D66).
Nederland had bij het Kabinet-Kok II voor het eerst twee vrouwelijke vicepremiers (gekscherend ook wel vice-première(s) genoemd, naar het feit dat het voor de eerste keer voorkwam dat het vrouwen waren). Minister-president Wim Kok (PvdA) had naast zich als eerste viceminister-president Annemarie Jorritsma (VVD) en als tweede viceminister-president Els Borst (D66).
Bij het kabinet-Balkenende I had minister-president Jan Peter Balkenende (CDA) Eduard Bomhoff (LPF) en Johan Remkes (VVD) als zijn plaatsvervangers.
Tijdens het kabinet-Balkenende II heeft Gerrit Zalm (VVD) als vicepremier zijn minister-president Balkenende (CDA) éénmaal langdurig vervangen, namelijk toen die een ontstoken voet had en na een operatie een langer ziekenhuisverblijf noodzakelijk was. Vice-premier Zalm voerde toen zelfs het woord namens het kabinet tijdens de algemene politieke beschouwingen in de Tweede Kamer n.a.v. de troonrede en de Miljoenennota. Thom de Graaff (D66) was de tweede vicepremier; na zijn vertrek halverwege de rit is hij als vicepremier vervangen door Laurens-Jan Brinkhorst (D66) (als minister heeft Alexander Pechtold hem opgevolgd).
Tijdens het kabinet-Balkenende III was Gerrit Zalm (VVD) de enige vicepremier.
In het kabinet-Balkenende IV fungeerden Wouter Bos (PvdA) en André Rouvoet (CU) als de respectievelijke vicepremiers.
In het kabinet-Rutte is Maxime Verhagen (CDA) de enige vicepremier.

Verwante onderwerpen

@@ Regel 10: / Regel 10: @@
 In Nederland is het bij de vorming van meerpartijenkabinetten (van drie [[coalitie]]-[[politieke partij|partijen]]) gangbaar dat daarbij ook twee vicepremiers of viceminister-presidenten worden aangesteld, namelijk één voor elk van de partijen die niet de premier hebben geleverd.
 *Het eerste paarse [[Kabinet-Kok I]] in [[Nederland]] onder leiding van [[Wim Kok]] ([[Partij van de Arbeid (Nederland)|PvdA]]) kende als vicepremiers [[Hans Dijkstal]] ([[Volkspartij voor Vrijheid en Democratie|VVD]]) en [[Hans van Mierlo]] ([[Democraten 66|D66]]).
-*Nederland had bij het [[Kabinet-Kok II]] voor het eerst twee vrouwelijke vicepremiers (gekscherend ook wel vice-première(s) genoemd, naar het feit dat het voor de eerste keer voorkwam dat het vrouwen waren). Minister-president [[Wim Kok]] ([[Partij van de Arbeid (Nederland)|PvdA]]) had naast zich als eerste viceminister-president [[Annemarie Jorritsma]] ([[Volkspartij voor Vrijheid en Democratie|VVD]]) en als tweede viceminister-president [[Els Borst]] ([[Democraten 66|D66]])
+*Nederland had bij het [[Kabinet-Kok II]] voor het eerst twee vrouwelijke vicepremiers (gekscherend ook wel vice-première(s) genoemd, naar het feit dat het voor de eerste keer voorkwam dat het vrouwen waren). Minister-president [[Wim Kok]] ([[Partij van de Arbeid (Nederland)|PvdA]]) had naast zich als eerste viceminister-president [[Annemarie Jorritsma]] ([[Volkspartij voor Vrijheid en Democratie|VVD]]) en als tweede viceminister-president [[Els Borst]] ([[Democraten 66|D66]]).
 *Bij het [[kabinet-Balkenende I]] had minister-president [[Jan Peter Balkenende]] ([[Christen-Democratisch Appèl|CDA]]) [[Eduard Bomhoff]] ([[LPF]]) en [[Johan Remkes]] ([[Volkspartij voor Vrijheid en Democratie|VVD]]) als zijn plaatsvervangers.
 *Tijdens het [[kabinet-Balkenende II]] heeft [[Gerrit Zalm]] ([[Volkspartij voor Vrijheid en Democratie|VVD]]) als vicepremier zijn minister-president [[Jan Peter Balkenende|Balkenende]] ([[Christen-Democratisch Appèl|CDA]]) éénmaal langdurig vervangen, namelijk toen die een ontstoken voet had en na een operatie een langer ziekenhuisverblijf noodzakelijk was. Vice-premier Zalm voerde toen zelfs het woord namens het kabinet tijdens de algemene politieke beschouwingen in de Tweede Kamer n.a.v. de troonrede en de Miljoenennota. [[Thom de Graaff]] ([[Democraten 66|D66]]) was de tweede vicepremier; na zijn vertrek halverwege de rit is hij als vicepremier vervangen door [[Laurens-Jan Brinkhorst]] ([[Democraten 66|D66]]) (als minister heeft [[Alexander Pechtold]] hem opgevolgd).