Emile Braun

Emile Braun

Emile baron Braun (Nijvel, 2 december 1849 - Vichy, 30 augustus 1927) was een Belgisch ingenieur, liberaal politicus en beheerder van vennootschappen in onder meer de textielindustrie.

Hij was de zoon van Thomas Braun, professor, directeur in de normaalschool van Nijvel en algemeen inspecteur van het onderwijs, én Francisca Horst, beiden afkomstig uit de Rijnstreek in Duitsland.

Ingenieur

In 1872 behaalde hij in Gent, in de Ecole du Génie Civil het diploma van ingenieur Bruggen en Wegen en trad in 1875 in dienst als ingenieur bij de spoorwegen in Luik. In datzelfde jaar trouwde hij met Maria Boterdaele (1854-1927), dochter van architect Jean-Baptiste Boterdaele. In 1879 werd hij benoemd tot hoofdingenieur van de stad Gent. Een functie die hij uitoefende tot in 1895, wanneer hij burgemeester van deze stad werd.

Als hoofdingenieur was hij verantwoordelijk voor de realisatie van de Gentse Voorhaven (Gent), een prestigieus en vernieuwend havenproject. Zijn kennis als spoorwegingenieur was hier niet vreemd aan. Ook de loodsen 20-26 die deel uit maken van de Gentse Voorhaven werden door hem ontworpen en werden tussen 1885 en 1892 opgetrokken. Loodsen 20,22,23 en 26 zijn overgebleven en werden in 1996 beschermd.

Politicus

Braun werd verkozen tot provincieraadslid voor Oost-Vlaanderen (1891-1898). Hij werd ook gemeenteraadslid van Gent en burgemeester van deze stad (1895-1921)

Hij werd tevens volksvertegenwoordiger (1900-1925) voor de Unitaire Liberale Partij. Zijn broer Alexandre Braun zetelde tijdens dezelfde jaren in de Senaat, als verkozene voor de katholieke partij.

Van 1909 tot 1911 weigerde Braun, vanwege politieke moeilijkheden het burgemeestersambt uit te oefenen en zetelde hij als gewoon gemeenteraadslid. Daarna hernam hij het ambt, met een coalitiebestuur van liberalen en socialisten.

Onder zijn burgemeesterschap vond de Wereldtentoonstelling van 1913 in Gent plaats. Als voorbereiding daartoe werd het centrum aanzienlijk omgebouwd. Tussen de Sint-Baafskathedraal, het Belfort en de Sint-Niklaaskerk werden huizen afgebroken om plaats te maken voor pleinen. De Sint-Michielshelling werd aangelegd en er kwam een doorsteek naar Bij Sint-Jacobs. Het moest aan Gent de allure geven van een moderne stad een wereldtentoonstelling waardig, waarbij men zeker niet uit het oog mocht verliezen dat Emile Braun meer dan 15 jaar lang hoofdingenieur van de stad was geweest.

Tijdens de Eerste wereldoorlog werd Braun door de Duitsers gedeporteerd naar een kamp in Celle-Schloss nabij Hannover, samen met andere prominenten, onder wie Adolphe Max, Maurice Lippens en Henri Pirenne. In december 1918 hernam hij zijn functie.

Als populaire figuur kreeg hij de bijnaam Miele Zoetekoeke.

Zijn zoon Emile-Jean (1879-1968) en zijn kleinzoon Gaston (1903-1990) stonden aan de wieg en de uitbouw van weverijen, spinnerijen onder de naam UCO in Gent.

Plein

Het plein tussen de Sint-Niklaaskerk en het Belfort te Gent is naar hem vernoemd. In 1937 werd daar het monument Fontein der Geknielden van de hand van George Minne ingehuldigd.

Publicatie

• Le canal de Terneuzen. Gand et ses installations maritimes. Notice historique, technique et commerciale, Gent, 1881
• Notice sur le canal de Terneuzen et le port de Gand, Gent, 1885

Literatuur

• R. CAMPUS, Baron Emile Braun, in: Biographie nationale de Belgique, Tome XXIX, Brussel, 1956-1957, col. 365-366.
• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement 1894-1972, Antwerpen, 1972, blz. 26.

Externe link

• Liberaal Archief: Biografie Emile Braun