Mathias Soiron: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Toevoegingen.
Regel 8: Regel 8:
Mathias Soiron was een telg uit een geslacht van bouwmeesters en meestertimmerlieden, dat actief was in Maastricht, [[Luik (stad)|Luik]], [[Hasselt (België)|Hasselt]] en [[Venlo (stad)|Venlo]]. Andere familieleden waren werkzaam als [[steenhouwer]] en [[schrijnwerker]]. Deze achtergrond en de verwantschap met [[zilversmid]]families hebben het kunstzinnige talent van Soiron helpen ontwikkelen.
Mathias Soiron was een telg uit een geslacht van bouwmeesters en meestertimmerlieden, dat actief was in Maastricht, [[Luik (stad)|Luik]], [[Hasselt (België)|Hasselt]] en [[Venlo (stad)|Venlo]]. Andere familieleden waren werkzaam als [[steenhouwer]] en [[schrijnwerker]]. Deze achtergrond en de verwantschap met [[zilversmid]]families hebben het kunstzinnige talent van Soiron helpen ontwikkelen.


Hij was stadsbouwmeester van Maastricht en werd vooral geïnspireerd door de in zijn tijd populaire [[neoclassicistisch]]e of [[Lodewijk XVI-stijl]]. Een belangrijk gebouw van de hand van de architect is het voormalige [[seculiere kanunnik|kanunnik]]enhuis aan de Grote Gracht, dat hij bouwde voor zijn broers André en Guillaume, die beiden kanunnik waren bij het [[Sint-Servaaskapittel]]. Tegenwoordig staat dit gebouw bekend als het ''Huis Soiron'' en wordt het gebruikt door de [[Universiteit Maastricht]].
Hij was stadsbouwmeester van Maastricht en werd vooral geïnspireerd door de in zijn tijd populaire [[neoclassicistisch]]e of [[Lodewijk XVI-stijl]]. Een belangrijk gebouw van de hand van de architect is het voormalige [[seculiere kanunnik|kanunnik]]enhuis aan de Grote Gracht, dat hij bouwde voor zijn broers André en Guillaume, die beiden kanunnik waren bij het [[kapittel]] van de [[Sint-Servaasbasiliek (Maastricht)|Sint-Servaaskerk]]. Tegenwoordig staat dit gebouw bekend als het ''Huis Soiron'' en wordt het gebruikt door de [[Universiteit Maastricht]].


Van 1788-1789 verbouwde Soiron de leegstaande Jezuïetenkerk in Maastricht tot [[schouwburg]], de huidige [[Bonbonnière]]. Ook van zijn hand is het ontwerp voor het militaire wachthuis aan de Graanmarkt in Maastricht, naast de [[Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw-Tenhemelopneming (Maastricht)|Onze Lieve Vrouwe Basiliek]].
Van 1788-1789 verbouwde Soiron de leegstaande Jezuïetenkerk in Maastricht tot [[schouwburg]], de huidige [[Bonbonnière]]. Ook van zijn hand is het ontwerp voor het militaire wachthuis aan de Graanmarkt in Maastricht, naast de [[Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw-Tenhemelopneming (Maastricht)|Onze Lieve Vrouwe Basiliek]].
Regel 60: Regel 60:
[[Categorie:Nederlands meubelontwerper]]
[[Categorie:Nederlands meubelontwerper]]
[[Categorie:Persoon in de Nederlanden in de 18e eeuw]]
[[Categorie:Persoon in de Nederlanden in de 18e eeuw]]
[[Categorie:Cultuur in Maastricht]]


[[de:Mathias Soiron]]
[[de:Mathias Soiron]]

Versie van 8 mei 2012 03:05

Mathias Soiron (Maastricht, 29 januari, 1748 – Maastricht, 1 april 1834) was een Maastrichts architect, decorateur en meubelontwerper.

Biografie

Huis Soiron, Maastricht
Militair wachthuis, Graanmarkt, Maastricht
Sint-Medarduskerk, Vreren
Voorburcht kasteel Neubourg, Gulpen

Mathias Soiron was een telg uit een geslacht van bouwmeesters en meestertimmerlieden, dat actief was in Maastricht, Luik, Hasselt en Venlo. Andere familieleden waren werkzaam als steenhouwer en schrijnwerker. Deze achtergrond en de verwantschap met zilversmidfamilies hebben het kunstzinnige talent van Soiron helpen ontwikkelen.

Hij was stadsbouwmeester van Maastricht en werd vooral geïnspireerd door de in zijn tijd populaire neoclassicistische of Lodewijk XVI-stijl. Een belangrijk gebouw van de hand van de architect is het voormalige kanunnikenhuis aan de Grote Gracht, dat hij bouwde voor zijn broers André en Guillaume, die beiden kanunnik waren bij het kapittel van de Sint-Servaaskerk. Tegenwoordig staat dit gebouw bekend als het Huis Soiron en wordt het gebruikt door de Universiteit Maastricht.

Van 1788-1789 verbouwde Soiron de leegstaande Jezuïetenkerk in Maastricht tot schouwburg, de huidige Bonbonnière. Ook van zijn hand is het ontwerp voor het militaire wachthuis aan de Graanmarkt in Maastricht, naast de Onze Lieve Vrouwe Basiliek.

Eveneens naar zijn ontwerp zijn de Sint-Martinuskerk in Itteren, de Sint Laurentiuskerk in Bemelen, de Sint Merarduskerk met pastorie in het Belgische Vreren en de Sint Johannes de Doper kerk in Mechelen.

Als aannemer leverde Soiron regelmatig bijdragen aan het in stand houden c.q. repareren en onderhouden van de vestingwerken in en rond Maastricht. Bij zijn interieurontwerpen werkte hij samen met de Zwitsers-Italiaanse stucwerker Petrus Nicolaas Gagini . Tevens ontwierp hij verschillende tuinen met alles wat daarin thuishoorde, zoals beelden, sokkels, vazen en tuinstoelen. Verder heeft hij meubels ontworpen voor diverse Maastrichtse huizen, waarbij stoelen, tafels en kasten maar ook commodes, schrijftafels, speeltafels, biljarttafels, secretaires en hemelbedden.

Van Soiron zijn een aantal tekenalbums bewaard gebleven die zich in het Regionaal Historisch Centrum Limburg bevinden. Deze geven een overzicht van zijn ontwerpen voor verschillende historische huizen in Maastricht rijk.

Soiron was gehuwd met Sophia Elisabeth L'Herminotte en bewoonde, door vererving van Gerard L'Herminotte, het landgoed Sint Antoniusbank in Bemelen.

Het echtpaar is begraven tegen de westelijke muur van de kerk van Bemelen, waar zoon François pastoor was. Het graf heeft een zerk waarop een kruis staat, geflankeerd enerzijds door een doodshoofd en doodsbeenderen en anderzijds door een zandloper.

Selectie van zijn werken

  • Kasteel Borgharen – hekwerk voorplein - 1776
  • (Voormalig) gouvernementsgebouw Maastricht (afgebroken) – tweede verdieping – 1777
  • Pastorie Slenaken – ontwerp herenhuis – 1779
  • Sint-Medarduskerk en pastorie in Vreren (B) – 1779
  • Château St. Gerlach - interieur - 1781
  • Sint Martinuskerk in Itteren - in neoclassicistische stijl – 1784
  • Kasteel Borgharen - voorgevel in neoclassicistisch uiterlijk – 1785
  • Grote gracht 80, Maastricht, Soirongebouw – woonhuis van Gebr. Soiron – 1785
  • Oude kerk van Heer – ontwerp 1786
  • Graanmarkt 4, Maastricht – wachthuis bij de voormalige O.L. Vrouwepoort – 1787
  • Jezuïetenkerk (Bonbonnière) in Maastricht – verbouwing tot schouwburg – 1788-1789
  • Mariakapel langs weg Itteren-Borgharen – altaarretabel – eind 18e eeuw
  • Sint Augustinuskerk in Elsloo – preekstoel afkomstig uit de Sint Servaaskerk in Maastricht – ca. 1800
  • Kasteel Meerssenhoven in Itteren - verbouwingen en uitbreidingen – ca. 1800
  • Kasteel Neubourg in Gulpen – poort voorburcht met zuilen en fronton – ca. 1800
  • Withuishof bij Amby – vernieuwing woongedeelte in neoclassicistische stijl – 1801
  • Kasteel Wolfrath in Holtum – interieur in neoclassicistische stijl – 1803
  • Kasteel Wijlre - tuin in landschapsstijl – 1810
  • Sint Jan de Doper Kerk in Mechelen – verhoging schip van de kerk - 1810
  • Herenhuis Markt 19 te Maastricht – voorgevel en interieur – ca. 1810
  • Hoeve Lanterne in Wahlwiller – woonhuis -1813
  • Kasteel Rustenburg in Bunde – interieur – begin 19e eeuw
  • Klooster Calvariënberg te Maastricht – kapeluitbouw – 1821
  • Oude kerk van Berg en Terblijt – koor - 1826
  • Museum aan het Vrijthof – interieur –

Postuum uitgevoerd:

Bron