Juno (planetoïde): verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Robot: es:(3) Juno is een goed artikel
Infobox gewijzigd & informatie geactualiseerd.
Regel 1: Regel 1:
{{Infobox planetoïde
{| table border="1" cellspacing="0" cellpadding="2" align="right" style="margin-left: 1em"
|+ '''(3) Juno'''
| naam = (3) Juno
| afbeelding = Juno mpl anim.gif
|-
| onderschrift = Juno is de bewegende stip links van het midden
! bgcolor="#ffc0c0" colspan="2" | Baankarakteristieken
| baan =
|-
| as = 2,672
!colspan=2 | [[Bestand:Juno mpl anim.gif]]
| periheliumafstand = 1,988
|-
| apheliumafstand = 3,356
|[[Baan (hemellichaam)|Baantype]] || [[planetoïdengordel|Hoofdring]]
| baansnelheid =
|-
| periode = 4,36
|Halve grote as || 2,668 [[Astronomische eenheid|AE]]
| glooiingshoek = 12,968
|-
| excentriciteit = 0,2559
|Periheliumafstand || 1,978 [[Astronomische eenheid|AE]]
| diameter = 233,9
|-
| massa = 2,67×10<sup>19</sup>
|Apheliumafstand || 3,357 [[Astronomische Eenheid|AE]]
| zwaartekracht =
|-
| temperatuur =
|[[Periode (natuurkunde)|Periode]] || 4,36 [[jaar]]
| dichtheid = 4,2
|-
| rotatieperiode = 7.21
|[[Glooiingshoek]] || 12,972[[Booggraad|°]]
| ontsnappingssnelheid = 0,18
|-
| spectraalklasse = S
|[[Excentriciteit (astronomie)|Excentriciteit]] || 0,258
| magnitude = 5.33
|-
| albedo = 0,238
! bgcolor="#ffc0c0" colspan="2" | Fysische karakteristieken
| ontdekker = [[Karl Ludwig Harding|Karl L. Harding]], [[1804]]
|-
}}
|[[Diameter]] || 233,9 [[Kilometer|km]]
|-
|[[Massa (natuurkunde)|Massa]] || 2,824×10<sup>19</sup> [[kilogram|kg]]
|-
|[[Dichtheid (natuurkunde)|Dichtheid]] || 4,2 g/cm<sup>3</sup>
|-
|Rotatieperiode || 0,3004 [[dag]]
|-
|[[Spectraalklasse]] || S
|-
|[[Absolute magnitude|Abs. magnitude]] || 5,33
|-
|[[Albedo]] || 0,238
|-
! bgcolor="#ffc0c0" colspan="2" | Geschiedenis
|-
|Ontdekker || [[Karl Ludwig Harding|Karl L. Harding]], [[1804]]
|}
De [[planetoïde]] '''(3) Juno''' werd ontdekt op [[1 september]] [[1804]] door de Duitse [[astronoom]] [[Karl Ludwig Harding|Karl L. Harding]] met een bescheiden 50 mm [[Telescoop (optica)|telescoop]]. Juno werd gevonden in de [[planetoïdengordel]], het was de derde planetoïde die ontdekt werd (vandaar het catalogusnummer drie). Juno is genoemd naar de mythologische figuur [[Juno (god)|Juno]], de hoogste Romeinse godin.
De [[planetoïde]] '''(3) Juno''' werd ontdekt op [[1 september]] [[1804]] door de Duitse [[astronoom]] [[Karl Ludwig Harding|Karl L. Harding]] met een bescheiden 50 mm [[Telescoop (optica)|telescoop]]. Juno werd gevonden in de [[planetoïdengordel]], het was de derde planetoïde die ontdekt werd (vandaar het catalogusnummer drie). Juno is genoemd naar de mythologische figuur [[Juno (god)|Juno]], de hoogste Romeinse godin.



Versie van 11 mei 2012 14:07

(3) Juno
Juno is de bewegende stip links van het midden
Baankarakteristieken
Halve grote as 2,672 AE
Periheliumafstand 1,988 AE
Apheliumafstand 3,356 AE
Periode 4,36 jaar
Glooiingshoek 12,968°
Excentriciteit 0,2559
Fysische karakteristieken
Diameter 233,9 km
Massa 2,67×1019 kg
Dichtheid 4,2 g/cm³
Rotatieperiode 7.21 u
Ontsnappingssnelheid 0,18 km/s
Spectraalklasse S
Abs. magnitude 5.33
Albedo 0,238
Geschiedenis
Ontdekker Karl L. Harding, 1804
Portaal  Portaalicoon   Astronomie

De planetoïde (3) Juno werd ontdekt op 1 september 1804 door de Duitse astronoom Karl L. Harding met een bescheiden 50 mm telescoop. Juno werd gevonden in de planetoïdengordel, het was de derde planetoïde die ontdekt werd (vandaar het catalogusnummer drie). Juno is genoemd naar de mythologische figuur Juno, de hoogste Romeinse godin.

Juno, het belangrijkste lid van de Junofamilie van planetoïden, is met een diameter van ongeveer 234 km één van de grootste planetoïden uit de planetoïdengordel. Het is een S-typeplanetoïde, wat betekent dat het een sterk reflecterende planetoïde is, en samengesteld uit een nikkel-ijzer mengsel gecombineerd met ijzer- en magnesium silicaten.

Volgens James L. Hilton (1999), was er een lichte verandering van Juno's omloopbaan waargenomen in 1839, "zeer waarschijnlijk" te wijten aan een object dat dichtbij passeerde of Juno raakte.

Juno was de eerste planetoïde waarvan een sterbedekking werd waargenomen. Juno bedekte op 19 februari 1958 de zwakke ster SAO 112328. Sindsdien zijn verschillende van deze sterbedekkingen door Juno waargenomen. In 2003 werd Juno in beeld gebracht door de Hookertelescoop van het Mount Wilson Observatory, gebruik makende van adaptieve optiek. De diameter van Juno werd vastgesteld op 267 km, en de onregelmatige vorm leek op een aardappel. Foto's in infrarood licht lieten zien dat Juno een krater heeft van ongeveer 100 kilometer, het resultaat van een relatief recente inslag. Spectroscopisch onderzoek geeft aan dat Juno bestaat uit gewone chondrieten, een gewone groep van steen-planetoïden samengesteld uit ijzer bevattende silicaten zoals olivijn en pyroxeen.

Engelstalige referenties

Zie ook