Aegidius: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 11: Regel 11:
In augustus [[461]] werd keizer Majorianus door de Germaanse generaal [[Ricimer]] ten val gebracht. Ricimer benoemde [[Libius Severus]] tot opvolger, maar had feitelijk de macht in handen. Aegidius weigerde samen te werken met Ricimer en erkende evenals de Oost-Romeins keizer [[Leo I van Byzantium|Leo I]] Libius Severus niet als keizer. Aegidius deed een poging met zijn leger tegen Ricimer op te trekken, maar was weinig succesvol doordat de [[Bourgonden|Bourgondische]] koning [[Gundioc]] -die Ricimer als generaal aan zich had weten te binden- Aegidius de pas naar Italië afsneed.
In augustus [[461]] werd keizer Majorianus door de Germaanse generaal [[Ricimer]] ten val gebracht. Ricimer benoemde [[Libius Severus]] tot opvolger, maar had feitelijk de macht in handen. Aegidius weigerde samen te werken met Ricimer en erkende evenals de Oost-Romeins keizer [[Leo I van Byzantium|Leo I]] Libius Severus niet als keizer. Aegidius deed een poging met zijn leger tegen Ricimer op te trekken, maar was weinig succesvol doordat de [[Bourgonden|Bourgondische]] koning [[Gundioc]] -die Ricimer als generaal aan zich had weten te binden- Aegidius de pas naar Italië afsneed.


Aegidius raakte verder in moeilijkheden toen de [[Visigoten]] in opdracht van Ricimer tegen hem optrokken. Hij werd hierdoor gedwongen zich terug te trekken naar het gebied rond Parijs. Afgesloten van de rest van het Romeinse rijk stichtte Aegidius in [[Gallia Lugdunensis]], het Gallische gebied ten noorden van de [[Loire (rivier)|Loire]] en ten zuiden van de [[Somme (rivier)|Somme]] een zelfstandig [[Gallo-Romeinse Rijk]]. [[Soissons]], waar zich enkele belangrijke wapenfabrieken bevond maakte hij tot hoofdstad. In [[463]] voorzag Aegidius zich van steun van de [[Franken (volk)|Frankische]] [[foederati]] onder aanvoering van [[Childerik I|Childerik]]. Met hulp van deze bondgenoten slaagde hij erin de Visigoten te verslaan in de [[slag bij Orleans|slag bij Orléans]], waarmee hij zijn machtsbasis in Gallië versterkte.
Aegidius raakte verder in moeilijkheden toen de [[Visigoten]] in opdracht van Ricimer tegen hem optrokken. Hij werd hierdoor gedwongen zich terug te trekken naar het gebied rond Parijs. Afgesloten van de rest van het Romeinse rijk stichtte Aegidius in [[Gallia Lugdunensis]], het Gallische gebied ten noorden van de [[Loire (rivier)|Loire]] en ten zuiden van de [[Somme (rivier)|Somme]] een zelfstandig [[Gallo-Romeinse Rijk]]. [[Soissons]], waar zich enkele belangrijke wapenfabrieken bevonden maakte hij tot hoofdstad. In [[463]] voorzag Aegidius zich van steun van de [[Franken (volk)|Frankische]] [[foederati]] onder aanvoering van [[Childerik I|Childerik]]. Met hulp van deze bondgenoten slaagde hij erin de Visigoten te verslaan in de [[slag bij Orleans|slag bij Orléans]], waarmee hij zijn machtsbasis in Gallië versterkte.


In [[464]] werd Aegidius vermoord door vergiftiging. Het door hem gestichte rijk werd eerst overgenomen door [[Paulus (graaf)|Paulus]] en daarna door zijn eigen zoon [[Syagrius]], die het in [[486]] verloor aan de Franken onder [[Clovis I|Clovis]].
In [[464]] werd Aegidius vermoord door vergiftiging. Het door hem gestichte rijk werd eerst overgenomen door [[Paulus (graaf)|Paulus]] en daarna door zijn eigen zoon [[Syagrius]], die het in [[486]] verloor aan de Franken onder [[Clovis I|Clovis]].

Versie van 4 aug 2012 13:31

Dit artikel gaat over de legerleider. Zie Egidius voor de heilige.

Aegidius (overleden 464) was een Romeinse generaal, die in het midden van de vijfde eeuw de laatste resten Romeins gebied in Gallië onder zijn gezag kreeg. In de provincie Gallia Lugdunensis stichtte hij een zelfstandig Gallo-Romeinse Rijk, dat tot 486 zou bestaan.

Legerleider in Gallië

Aegidius was legerleider in Gallië onder keizer Majorianus. De verzwakking van het West-Romeinse Rijk, die volgde op de moord van Flavius Aetius, had tot gevolg dat meerdere Germaanse volken hun macht in Gallië probeerden te vergroten. Het antwoord van de Romeinen hierop was een veldtocht in de zomer van 457, onder leiding van Aegidius, tegen de ripuarische Franken (Rijnfranken) aan de Rijn, waarbij Keulen ontruimd moest worden.

In opdracht van Majorianus heroverde Aegidius in 458 het daarvoor door de Bourgonden bezette Lyon terug en verdedigde met succes Arles, de hoofdplaats van het Gallische Prefectuur, tegen de Visigoten. Ondanks deze successen sloot de keizer kort daarop een nieuw fouderati-verdrag met de Bourgonden, dat de Bourgonden een groter vestigingsgebied garandeerde en werd het oude verdrag met Visigoten hernieuwd.

Gallo-Romeinse Rijk

Het rijk van Aegidius en zijn zoon Syagrius.

In augustus 461 werd keizer Majorianus door de Germaanse generaal Ricimer ten val gebracht. Ricimer benoemde Libius Severus tot opvolger, maar had feitelijk de macht in handen. Aegidius weigerde samen te werken met Ricimer en erkende evenals de Oost-Romeins keizer Leo I Libius Severus niet als keizer. Aegidius deed een poging met zijn leger tegen Ricimer op te trekken, maar was weinig succesvol doordat de Bourgondische koning Gundioc -die Ricimer als generaal aan zich had weten te binden- Aegidius de pas naar Italië afsneed.

Aegidius raakte verder in moeilijkheden toen de Visigoten in opdracht van Ricimer tegen hem optrokken. Hij werd hierdoor gedwongen zich terug te trekken naar het gebied rond Parijs. Afgesloten van de rest van het Romeinse rijk stichtte Aegidius in Gallia Lugdunensis, het Gallische gebied ten noorden van de Loire en ten zuiden van de Somme een zelfstandig Gallo-Romeinse Rijk. Soissons, waar zich enkele belangrijke wapenfabrieken bevonden maakte hij tot hoofdstad. In 463 voorzag Aegidius zich van steun van de Frankische foederati onder aanvoering van Childerik. Met hulp van deze bondgenoten slaagde hij erin de Visigoten te verslaan in de slag bij Orléans, waarmee hij zijn machtsbasis in Gallië versterkte.

In 464 werd Aegidius vermoord door vergiftiging. Het door hem gestichte rijk werd eerst overgenomen door Paulus en daarna door zijn eigen zoon Syagrius, die het in 486 verloor aan de Franken onder Clovis.

Bronnen

  • Justine Davis Randers-Pehrson, Barbarians and Romans
  • Edward James, De Franken, Baarn, 1988, pag. 73-79.
  • Gregorius van Tours, Gallische bisschop
  • Marius van Avenches,
  • Hydatius, Spaanse bisschop
  • Gallische kroniek
  • het Leven van de heilige Genoveva