Andrej Gromyko: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
k brfix |
||
Regel 30: | Regel 30: | ||
| gestorven = [[2 juli]] [[1989]] |
| gestorven = [[2 juli]] [[1989]] |
||
| gestorven_in = [[Moskou]], [[Russische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek|Russische SFSR]], [[Sovjet-Unie]] |
| gestorven_in = [[Moskou]], [[Russische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek|Russische SFSR]], [[Sovjet-Unie]] |
||
| partner = Lydia Dmitrievna Grinevich<br |
| partner = Lydia Dmitrievna Grinevich<br /><small>(1911-2004)</small> |
||
| partij = [[Communistische Partij van de Sovjet-Unie]] |
| partij = [[Communistische Partij van de Sovjet-Unie]] |
||
| president = |
| president = |
Versie van 2 sep 2012 01:16
Andrej Gromyko | ||||
---|---|---|---|---|
Gromyko bij een topontmoeting van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa, 30 juli 1975
| ||||
Geboren | 18 juli 1909 Starje Gromyki, Keizerrijk Rusland | |||
Overleden | 2 juli 1989 Moskou, Russische SFSR, Sovjet-Unie | |||
Politieke partij | Communistische Partij van de Sovjet-Unie | |||
Partner | Lydia Dmitrievna Grinevich (1911-2004) | |||
Voorzitter van het Presidium van de Opperste Sovjet | ||||
Aangetreden | 27 juli 1985 | |||
Einde termijn | 1 oktober 1988 | |||
Voorganger | Konstantin Tsjernenko Vasili Koeznetsov (waarnemend) | |||
Opvolger | Michail Gorbatsjov | |||
Eerste Vicevoorzitter van de Ministerraad van de Sovjet-Unie | ||||
Aangetreden | 24 maart 1983 | |||
Einde termijn | 2 juli 1985 | |||
Voorganger | Heydər Əliyev | |||
Opvolger | Nikolai Talyzin | |||
Minister van Buitenlandse Zaken | ||||
Aangetreden | 14 februari 1957 | |||
Einde termijn | 2 juli 1985 | |||
Voorganger | Dmitri Shepilov | |||
Opvolger | Edoeard Sjevardnadze | |||
Permanent Vertegenwoordiger van de Sovjet-Unie bij de Verenigde Naties | ||||
Aangetreden | april 1946 | |||
Einde termijn | 1948 | |||
Voorganger | Geen (positie gecreëerd) | |||
Opvolger | Yakov Malik | |||
Volwaardig lid van het Politbureau | ||||
Aangetreden | 27 april 1973 | |||
Einde termijn | 30 september 1988 | |||
|
Andrej Andrejevitsj Gromyko (Russisch: Андрей Андреевич Громыко) (Starje Gromyki, 18 juli (5 juli oude stijl) 1909 - Moskou, 2 juli 1989) was minister van Buitenlandse Zaken (1957-1985) en van 1985 tot 1988 voorzitter van het Presidium van de Opperste Sovjet van de USSR.
Andrej Gromyko werd geboren als Andrej Andrejevitsj Burmakov [1] (Бурмаков) in een boerenfamilie in het Wit-Russische dorp Starje Gromyki (oude donderslagen), nabij Gomel. Voor zijn publieke leven heeft hij een schuilnaam aangenomen die van de naam van zijn geboortedorp is afgeleid. Hij studeerde aan de landbouwhogeschool van Minsk en studeerde af in 1936. Later werkte hij als econoom aan het Economisch Instituut van Moskou.
Gromyko kwam in 1939, na Stalins zuiveringen, bij het departement voor buitenlandse zaken, in de afdeling die voor de Verenigde Staten verantwoordelijk was. Hij werd al snel naar de Verenigde Staten gestuurd, en werkte daar als Sovjet-ambassadeur tot 1943. Hij speelde een belangrijke rol in de coördinatie van de anti-Hitlercoalitie tussen de twee landen, en was prominent aanwezig bij gebeurtenissen zoals de conferentie van Jalta. Hij stond bekend als een uitstekend onderhandelaar met een ijzeren geheugen en een enorme ervaring. In het Westen kreeg hij de bijnaam 'Mr. Nyet' ('Meneer Nee'), voor zijn koppige manier van onderhandelen en de vele veto's die onder zijn bewind in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties door de Sovjetregering werden uitgesproken.
In 1946 werd hij afgevaardigde van de USSR in de Veiligheidsraad. Hij diende kort als ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk in 1952-1953 en keerde daarna terug naar de Sovjet-Unie, waar hij minister van buitenlandse zaken werd. Deze functie vervulde hij 28 jaar lang. Hij was intensief betrokken bij de Cubacrisis en ontmoette in dit verband de Amerikaanse president John F. Kennedy. Gromyko hielp ook bij verscheidene andere afspraken en overleggingen. Gedurende de jaren onder Brezjnev hielp hij met construeren van het beleid van ontspanning tussen de grootmachten en droeg hij bij aan het opstellen van het non-agressiepact met West-Duitsland.
Gromyko werd gekozen in het Politbureau op 23 april 1973 en werd president van de Sovjet-Unie in 1985, als opvolger van de voortijdig overleden Konstantin Tsjernenko. Zijn functie als president was echter voornamelijk ceremonieel. Hij werd drie jaar later gedwongen af te treden vanwege zijn verzet tegen de hervormingen van Michail Gorbatsjov. Een jaar later overleed Gromyko in Moskou.
Bronnen, noten en/of referenties
|