Sociaal isolement: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.7.3) (Robot: toegevoegd: ta:சமூகத் தனிமை
FQuist (overleg | bijdragen)
k Categorie sociale psychologie
Regel 21: Regel 21:
Als een dorp of woning erg afgelegen ligt, wordt gezegd dat het erg geïsoleerd is.
Als een dorp of woning erg afgelegen ligt, wordt gezegd dat het erg geïsoleerd is.


[[Categorie:Sociologie]]
[[Categorie:Sociologie]] [[Categorie:Sociale psychologie]]


[[bs:Socijalna izolacija]]
[[bs:Socijalna izolacija]]

Versie van 21 sep 2012 17:42

Sociale isolatie is het afzonderen van een persoon of een kleine groep personen ten opzichte van anderen. De isolatie kan zowel van de persoon zelf uitgaan als door de omgeving worden opgelegd.

Oorzaken

Een sociale isolatie kan verschillende en ver uiteen lopende oorzaken hebben.

Individueel

Een persoon kan in een sociaal isolement geraken door:

  • Een ziekte (bijvoorbeeld dementie of reuma) waardoor hij of zij afhankelijk kan worden van mantelzorg of professionele zorg. Zodra het ziektebeeld verergert kan dat als gevolg hebben dat deze persoon niet meer in staat is om zelfstandig of met behulp van zorg niet meer in sociale contacten kan komen, waardoor zij in een sociaal isolement kan gaan verkeren.
  • De isolatie kan ook veroorzaakt worden door het wegvallen van vervoer (zoals het openbaar vervoer), drugs- of alcoholgebruik, een ernstige gebeurtenis (zoals het overlijden van een naaste), een verhuizing (bijvoorbeeld bij emigranten) of een psychische stoornis.
  • Bij kinderen is een veel voorkomende oorzaak pesten. Een gepest kind zal zichzelf eerder isoleren zodat het niet gepest kan worden.
  • Sommige mensen isoleren zich uit angst voor afwijzing. In veel gevallen wordt dit maar weinig begrepen door de omgeving.
  • Een verschil in taal ten opzichte van de personen in de streek/groep
  • (Langdurige) werkloosheid
  • Een belangrijke reden is vaak echt of vermeend onbegrip door de sociale omgeving.
  • In een psychiatrisch ziekenhuis worden patiënten soms in een isoleercel gefixeerd om ze af te sluiten van andere contacten. Dit doen de behandelaars omdat de theorie/rechtvaardiging is dat prikkels die deze personen krijgen van sociale contacten overbelastend zijn/dreigen te worden waardoor ze zichzelf of anderen om zich heen kunnen verwonden. Er wordt dan gezegd: de patiënt is/was een gevaar voor zichzelf en/of anderen om zich heen. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt steeds meer dat dit schadelijk is voor de geestelijke gezondheid van mensen. Het is waarschijnlijk een gebrek aan kunde, kennis en geld in de zorg die tot deze praktijk heeft geleid.
  • plotsdoof waardoor ze niet kunnen communiceren met de mensen zonder benodigde hulpmiddelen.

Ieder individu is voor elke situatie op zijn eigen manier gevoelig voor bepaalde situaties en vatbaar voor bepaalde responsen.

Groepen

Als een dorp of woning erg afgelegen ligt, wordt gezegd dat het erg geïsoleerd is.