Bijzondere wet: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
{{Navigatie Belgisch recht}}
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 10: Regel 10:
De belangrijkste bijzondere wetten zijn de [[Bijzondere Wet tot Hervorming der Instellingen]], [[Bijzondere Wet op de Brusselse Instellingen]], de [[Bijzondere Financieringswet]] en de [[Bijzondere Wet op het Arbitragehof]].
De belangrijkste bijzondere wetten zijn de [[Bijzondere Wet tot Hervorming der Instellingen]], [[Bijzondere Wet op de Brusselse Instellingen]], de [[Bijzondere Financieringswet]] en de [[Bijzondere Wet op het Arbitragehof]].


Op deelstatelijk vlak bestaat er een vergelijkbare wetskrachtige norm, namelijk het bijzonder decreet. Door middel van een Bijzonder Decreet kunnen Het Vlaams Gewest, De Vlaamse Gemeenschap, Het Waals Gewest en de Franse Gemeenschap hun constitutieve autonomie uitoefenen. Dat is de bevoegdheid om de werking en de organisatie van hun eigen instellingen te bepalen. Een bijzonder decreet wordt aangenomen wanneer twee derden van de uitgebrachte stemmen ja-stemmen zijn en indien de meerderheid van de bevoegde wetgevende kamer aanwezig is.
Op deelstatelijk vlak bestaat er een vergelijkbare wetskrachtige norm, namelijk het '''bijzonder decreet'''. Door middel van een Bijzonder Decreet kunnen Het Vlaams Gewest, De Vlaamse Gemeenschap, Het Waals Gewest en de Franse Gemeenschap hun [[constitutieve autonomie]] uitoefenen. Dat is de bevoegdheid om de werking en de organisatie van hun eigen instellingen te bepalen. Een bijzonder decreet wordt aangenomen wanneer twee derden van de uitgebrachte stemmen ja-stemmen zijn en indien de meerderheid van de bevoegde wetgevende kamer aanwezig is.


{{Navigatie Belgisch recht}}
{{Navigatie Belgisch recht}}

Versie van 11 okt 2012 22:51

Een bijzondere wet, ook wel een bijzondere meerderheidswet genoemd, is een manier van wetgeving in de Belgische rechtsorde die gebruikt wordt om institutionele en communautair gevoelige dossiers te regelen.

Om een bijzondere wet aan te nemen, te wijzigen of af te schaffen is een bijzondere meerderheid nodig. Dit is een meerderheid waarbij een aantal bijzondere voorwaarden worden gesteld, die zowel moeten voldaan zijn in de Kamer van Volksvertegenwoordigers en de Senaat:

  • De meerderheid van elke taalgroep moet aanwezig zijn
  • In elke taalgroep moet een gewone meerderheid behaald worden (meer dan de helft)
  • In de gehele vergaderingen (de twee taalgroepen samen) moet een 2/3-meerderheid behaald worden.

Dit mechanisme beschermt de Franstalige minderheid tegen het eenzijdig opleggen van hun wil door de Vlamingen op het institutionele vlak.

De belangrijkste bijzondere wetten zijn de Bijzondere Wet tot Hervorming der Instellingen, Bijzondere Wet op de Brusselse Instellingen, de Bijzondere Financieringswet en de Bijzondere Wet op het Arbitragehof.

Op deelstatelijk vlak bestaat er een vergelijkbare wetskrachtige norm, namelijk het bijzonder decreet. Door middel van een Bijzonder Decreet kunnen Het Vlaams Gewest, De Vlaamse Gemeenschap, Het Waals Gewest en de Franse Gemeenschap hun constitutieve autonomie uitoefenen. Dat is de bevoegdheid om de werking en de organisatie van hun eigen instellingen te bepalen. Een bijzonder decreet wordt aangenomen wanneer twee derden van de uitgebrachte stemmen ja-stemmen zijn en indien de meerderheid van de bevoegde wetgevende kamer aanwezig is.