Opstanding (Tolstoj)

Opstanding
Oorspronkelijke titel	Воскресение
Auteur(s)	Leo Tolstoj
Land	Rusland
Oorspronkelijke taal	Russisch
Onderwerp	verheffing volk
Uitgegeven	1899
Portaal    Literatuur

Opstanding is een roman van Leo Tolstoj uit 1899. Het verhaal verwijst naar de Opstanding. Het was de derde en laatste roman van Tolstojs hand.

Het boek is een epische roman, waarin de hoofdpersoon zich ontwikkelt van een egocentrisch man tot een moreel hoogstaand persoon (verheffing van het volk).

Prins Dimitri Iwanowitsj Nechljoedow leeft in alle luxe en weelde die er maar te vinden is. Daartegenover staat de straatarme Maslowa. Ze is wees en wordt opgevoed door twee tantes van Nechljoedow. Nechljoedow vertrekt naar het leger en komt na drie jaar terug. Maslowa is dan verandert in een mooie vrouw. Ze bedrijven de liefde, maar verder komt het niet. Uit de vrijpartij komt een kind naar voren. Het kind is de reden, dat Maslowa door de twee tantes uit huis wordt gezet. Dat leidt tot een vroegtijdige dood van het kind en Maslowa raakt in de goot. Ze gaat werken in de prostitutie. In het bordeel waar ze werkt, wordt een moord gepleegd in Maslowa wordt als schuldige aangewezen. Nechljoedow zit in de jury om haar te veroordelen, maar kan niet verhelpen dat Maslowa naar een gevangenis in Siberië moet. Nechljoedow voelt dat dat niet goed is en wendt zijn rijkdom aan voor een hoger beroep. Dat wordt geweigerd en Maslowa vertrekt alsnog naar Siberië met in haar kielzog Nechljoedow, die haar alsnog voor hem probeert te winnen. Maslowa kiest echter voor Simonson een medegevangene. Nechljoedow ontmoet een Engelsman die een rondleiding krijgt in de gevangenis. Nechljoedow probeert Maslowa nog eenmaal over te halen hetgeen mislukt. Terug in zijn hotel ziet Nechljoedow De Bijbel liggen en begint te lezen. Hij komt erachter dat hij tot dan toe verkeerd geleefd heeft in zijn lege bestaan. Hij gaat wegen zoeken om andere mensen te helpen in plaats van alleen aan zichzelf te denken.

Het werk werd in eerste instantie redelijk goed ontvangen . Punt van kritiek was de wel erg platte structuur van de karakters in het werk. Het werk bleef wellicht daardoor altijd in de schaduw staan van de andere werken van de schrijver.