Théo Lefèvre

Mee bezig Aan dit artikel of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt. Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen.

Théo Lefèvre
Geboren	17 januari 1914 Gent
Overleden	18 september 1973 Sint-Lambrechts-Woluwe
53ste Premier van België
Aangetreden	25 april 1961
Einde termijn	28 juli 1965
Voorganger	Gaston Eyskens
Opvolger	Pierre Harmel
Portaal    Politiek

Théodore Joseph Albéric Marie Lefèvre (Gent, 17 januari 1914 - Sint-Lambrechts-Woluwe, 18 september 1973) was een Belgisch politicus. Hij was premier van België van 1961 tot 1965, aan het hoofd van de regering Lefèvre-Spaak.

Familie

Theo Lefèvre was de zoon van de Gentse advocaat Etienne Lefèvre en van Maria Rogman. Hij had een na hem geboren broer, Etienne Lefèvre. De vader behoorde tot de christen-democratische vleugel van de katholieke partij. Hij bracht de ganse oorlog 14-18 aan het front door en kwam erg gehavend terug, getekend door de gevolgen van een gasaanval. Een verblijf in Davos hielp weinig en in 1921 overleed hij.

In augustus 1944 trouwde Theo Lefèvre met Marie-José Billiaert (1918-1998). Ze kregen drie kinderen.

Levensloop

Lefèvre werd doctor in de rechten en advocaat bij de balie van Gent. Tijdens de oorlog behoorde hij tot de verzetsgroep rond Tony Herbert. In 1946 was hij medestichter van de Christelijke Volkspartij en werd hij verkozen tot volksvertegenwoordiger (CVP) voor het arrondissement Gent-Eeklo en zetelde in de Kamer tot 1971. Hij zetelde daarna in de Senaat tot aan zijn overlijden.

In september 1950, in de nasleep van de Koningskwestie, waarvan de afloop diepe wonden had geslagen binnen de CVP, werd hij tot voorzitter van de partij verkozen. Hij bleef dit tot in mei 1961. Hij werd een belangrijke personaliteit tijdens de schoolstrijd, waarbij hij het verzet aanvoerde tegen de Collardwetten, als leider van het Nationaal Comité voor Vrijheid en Democratie. Zijn populariteit bereikte toen een hoogtepunt.

Op 25 december 1958 werd hij, door de Regering-G. Eyskens III benoemd tot minister van Staat.

Eerste minister

Van 25 april 1961 tot 28 juli 1965 was hij Eerste Minister, aan het hoofd van een CVP-BSP coalitie. Dit was een alles behalve vanzelfsprekende coalitie, want kort daarvoor had het land aan de boord van een burgeroorlog gestaan, omwille van de socialistische oppositie tegen de zogenaamde 'Eenheidswet' van de regering Eyskens. Een nationale staking, gesteund door de BSP, had het ganse economische leven ontredderd en zelfs lam gelegd tijdens de winter 1960-1961. Met de tegenstrever een regering vormen, zo kort na de gebeurtenissen, werd in de middens van burgerij en middenstand niet geapprecieerd. Lefèvre hield er een blijvende impopulariteit aan over.

Tijdens zijn regering werd een derde grondwetsherziening voorbereid, op communautair vlak werden de splitsing van de Katholieke Universiteit Leuven geregeld en de taalgrens voorbereid.

Laatste jaren

Nadat hij was opgevolgd door de populaire Paul Vanden Boeynants, verdween Lefèvre uit de actualiteit. Voor hem was geen plaats in die regering. Hij was immers de grote pleitbezorger geweest van een 'historische' coalitie van zijn partij met de socialisten, terwijl de regering Vanden Boeynants met de liberalen in zee ging.

Hij werd door de OESO belast met een studie over het wetenschapsbeleid in de Verenigde Staten. Hij investeerde ook langsom meer tijd in Europese zaken. Hij werd actief in het 'Comité Jean Monnet', lid van de assemblee van de EGKS en van de Raad van Europa. Hij was ook voorzitter van de internationale unie van christen democraten en voorzitter van de Europese Beweging. Hij interesseerde zich ook voor Latijns Amerika en meer bepaald voor Chili, waar hij vriendschap knoopte met president Eduardo Frei. Op Lefèvres initiatief richtte België in 1966 een Dienst voor Ontwikkelingssamenwerking op.

In 1968 nam zijn concurrent binnen de partij, Gaston Eyskens hem op in de regeringen die hij in 1968 vormde. Van 1968 tot begin 1972 was hij minister zonder portefeuille in de Regering-G. Eyskens V en vervolgens werd hem nog de zeer bescheiden functie gegund van staatssecretaris in de Regering-G. Eyskens VI. Hierbij was hij telkens belast met het Wetenschapsbeleid.

Vanaf 1971 was hij lid van de beheerraad van de Katholieke Universiteit Leuven en werd er, kort voor zijn dood, in 1973 voorzitter van.

Publicaties

• Amerika en wij: speurtochten naar onze toekomst, Lier, 1966.
• Wetenschap vandaag voor de maatschappij van morgen, Tielt, 1970

Literatuur

• Luc BEYER DE RYKE, Théo Lefèvre, Gent, 1966
• Lieven RENS, Rik VERMEIRE & Adhémar D'ALCANTARA, Theo Lefèvre, minister van staat, Antwerpen, 1968.
• Hugo DE RIDDER & Frans VERLEYEN, Waar is nu mijn mooie boomgaard: tien politieke portretten, Tielt, 1971
• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972
• Kris HOFLACK, Theo Lefèvre, staatsman, 1989.

In populaire cultuur

• Lefèvre dook een aantal maal op in Marc Sleen's stripreeks Nero (strip):
  • In Het Lodderhoofd (1961-1962) verspreidt het nieuws dat Nero 5 miljoen heeft gewonnen zich als een lopend vuurtje. Het weetje bereikt uiteindelijk journalist Jef Anthierens, premier Lefèvre en zelfs koning Boudewijn van België (strook 20).
  • In Zwarte November (1974) wandelt hij in strook 48 door de gangen van het parlement.
• Lefèvre is ook te zien in het Suske en Wiske-album De apekermis, uit 1965, van Willy Vandersteen. In strook 81 kijken een groep cafébezoekers naar een gorilla die op tv een toespraak houdt. Hierop merkt een bijziende televisiekijker op: Theo ziet er goed uit, hè?

Externe link

• De fiche van Theo Lefèvre op Odis

Voorganger: Gaston Eyskens	Premier van België 1961-1965	Opvolger: Pierre Harmel
Voorganger: François-Xavier van der Straten-Waillet	Partijvoorzitter van de CVP 1950-1961	Opvolger: Paul Vanden Boeynants
	Minister Zonder Portefeuille, belast met Wetenschapsbeleid 1968-1972