Cariben (volk)

Familie van Carib-indianen

Carib-vrouwen droegen een soort katoenen broek

De Cariben ook wel Eilandcriben zijn namen voor de oorspronkelijke bewoners van de Kleine Antillen. Naar hen is ook de Caribische Zee genoemd, zij noemden zichzelf echter Kalinago (mannelijk) en Kallipuna (vrouwelijk). Zij spraken Kalhíphona, een Maipuriaanse taal, hoewel de mannen of een Caribische taal spraken of Pidgin (taal). In de zuidelijke Cariben leefden zij met de Galibi, die echter in afzonderlijke dorpen leefden. De Galibi zijn, zo wordt aangenomen, de Cariben van het vasteland. In het verleden bewoonden de Cariben een groot deel van de oostelijke Antillen, tegenwoordig zijn er alleen op Saint Vincent, Tobago en Dominica nog Cariben over.

Geschiedenis

De Cariben zijn, waarschijnlijk, vanuit de Orinocoregenwouden in Venezuela vertrokken naar de Caribische eilanden. De eeuw voor de aankomst van Christoffel Columbus hebben zij zich gevestigd op de Kleine Antillen, waar de Igneri woonden. Zij namen hun vrouwen mee en maakten ze tot hun eigen vrouwen. Volgens de legende zouden de Cariben alle Igneri-mannen hebben gedood en opgegeten. Antropologen zijn verdeeld over deze kwestie; sommige zien het als waarheidsgetrouw, andere zien het als een fabel. De eilandbewoners deden ook aan ruilhandel met de oostelijke Taíno, afkomstig van de Maagdeneilanden en Puerto Rico. De Cariben waren de bron van het goud dat Columbus vond bij de Taíno. De Cariben waren goede scheepslui en scheepsbouwers, en bovendien bedreven in de oorlogskunst.

De Cariben werden echter verjaagd en vermoord door de Europeanen tijdens de kolonisatie. Sommige Cariben konden echter hun eilanden behouden, waaronder de eilanden Dominica, Saint Vincent, Saint Lucia en Trinidad. De Zwarte Cariben (Garifuna) van Saint Vincent, mixten met Marrons. Zij werden in 1795 gedeporteerd naar Roatán, bij Honduras, waar hun nakomelingen vandaag de dag nog steeds leven.

De Britten zagen de "Gele Cariben" als minder gevaarlijk en stonden hen toe op St. Vincent te blijven. Het verzet van de Cariben zorgde ervoor dat Dominica moeilijk veroverd werd door Europeanen en de gemeenschappen behielden een autonomie tot ver in de 19e eeuw. Het aantal Cariben in Dominica bedraagt heden ten dage rond 3000; er zijn ook enkele honderden Cariben in Trinidad.

Kannibalisme

De Europeanen die in de 15e eeuw aankwamen bij de Caribische eilanden, merkten bij het daar wonende volk (Cariben) een agressie en een voorliefde voor oorlog. Hun cultuur leek, van buitenaf, tamelijk patriarchaal. Vrouwen hielden zich bezig met het huishouden en met het boerenbedrijf, en leefden in de 17e eeuw zelfs in afzonderlijke huizen. Vrouwen hadden echter wel veel macht en inspraak.

Kannibalisme werd opgemerkt tijdens oorlogsrituelen en het woord kannibaal heeft zijn origine in het Spaanse caníbal. Dat woord stamt echter weer van het Caribische woord karibna (mens, persoon), aldus Christoffel Columbus.

Of het vermeende kannibalisme ook daadwerkelijk plaats vond is echter niet duidelijk. In 1503 vaardigde Isabella I van Castilië namelijk een wet uit dat alleen kannibalen als slaven mochten worden buitgemaakt. Daardoor noemden Europeanen inheemse volkeren al snel kannibalen.