Schildersezel

Schildersezel: Driepoot

Schildersezels: H-frame

Een schildersezel is een stevige standaard van hout of metaal waarop het schildersdoek wordt neergezet en vastgeklemd tijdens het schilderen.

In het midden aan de voorzijde bevindt zich steeds een lange verticale lat met twee verstelbare horizontale delen. Onderaan de lat bevindt zich een stevige in hoogte verstelbare drager met vaak een extra plank om penselen en verftubes op te leggen. Bovenaan de lat zit een in hoogte verstelbare klem die het doek op zijn plaats houdt.

Zware atelierezels (mèt of zonder wieltjes) met een H-vormig frame worden het meest voor klassieke schilderijen met olieverf of acrylverf gebruikt. De middenlat van deze ezels kan in uitgeschoven toestand tot ruim drie meter hoogte reiken, waardoor deze ezels niet geschikt zijn voor de gemiddelde woonkamer.

Daarnaast bestaan er ook kleinere en lichtere driepotige ezels, die veelzijdiger gebruikt kunnen worden. Door hun constructie staan de werkstukken op deze ezels altijd iets schuiner naar achteren hellend dan op de H-frame ezels waarvan de helling zelfs naar voren ingesteld kan worden.

Ook bestaan er nòg kleinere tafelezels voor het in verticale stand op een tafel plaatsen van het werkstuk bij het vervaardigen van miniaturen.

De verticale stand van het schilderij op een schildersezel verhindert de perspectivische vertekening, die zou optreden wanneer het werkstuk plat op de grond of op een tafel gelegd zou worden.

Draagbare schildersezels, soms ook veldezels genoemd, zien er uit als een statief en hebben drie uitschuifbare poten. Deze ezels zijn bijzonder geschikt voor de kunstschilder die graag in de buitenlucht aan aquarellen werkt.

Schone schildersezels zonder verfspatten kunnen ook gebruikt worden voor het vertonen van schilderijen tijdens een tentoonstelling in een museum of een galerie.

In de kunstgeschiedenis zijn vele voorbeelden te vinden van kunstschilders die zichzelf of elkaar geportretteerd hebben staande aan een schildersezel.

Vroeger gebruikte men echte ezels om het schilderij op zijn plaats te houden. De voorkeur ging naar de ezel omdat het dier uren lang zonder te bewegen op zijn plaats kan blijven staan. Een ander voordeel was dat het dier allerlei spullen van de schilder bij zich kon dragen, zodat de schilder makkelijk buiten kon schilderen.

Caspar David Friedrich in zijn atelier staande achter zijn schildersezel (geschilderd door Georg Friedrich Kersting, ca. 1812)

Mediabestanden

Zie de categorie Easels van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.