Rabat (film): verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Shiznuts (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Addbot (overleg | bijdragen)
k Robot: Verplaatsing van 1 interwikilinks. Deze staan nu op Wikidata onder d:q2192024
Regel 80: Regel 80:
[[Categorie:Roadmovie]]
[[Categorie:Roadmovie]]
[[Categorie:Film uit 2011]]
[[Categorie:Film uit 2011]]

[[en:Rabat (film)]]

Versie van 16 mrt 2013 04:57

Rabat
Regie Jim Taihuttu
Victor Ponten
Producent Julius Ponten
Frieder Wallis
Scenario Jim Taihttu
Victor Ponten
Hoofdrollen Nasrdin Dchar
Achmed Akkabi
Marwan Kenzari
Distributie Benelux Film Distributors
Première 2011
Genre Roadmovie
Speelduur 105 min.
Taal Nederlands
Marokkaans-Arabisch
Land Vlag van Nederland Nederland
Budget 300.000 euro
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Rabat is een Nederlandse roadmovie uit 2011 van Jim Taihuttu en Victor Ponten met rollen voor onder anderen Nasrdin Dchar, Achmed Akkabi en Marwan Kenzari. De film is het regiedebuut van Taihuttu en Ponten, die samen productiemaatschappij Habbekrats vormen.

In de film maken drie vrienden per auto een reis door Nederland, België, Frankrijk, Spanje en dan met de veerpont naar Marokko. De film is in chronologische volgorde op één reis opgenomen.

Rabat draait sinds 9 juni 2011 in de Nederlandse bioscopen.

Verhaal

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

De drie vrienden Nadir (Nasrdin Dchar), Abdel (Achmed Akkabi) en Zakaria (Marwan Kenzari) wonen in Nederland; Nadir en Abdel zijn van Marokkaanse, en Zakaria is van Tunesische afkomst. Nadir is net afgestudeerd in de economie, Abdel werkt in een shoarmazaak, en Zakaria is werkloos. De drie hebben plannen voor het samen beginnen van een bedrijf, een nieuw concept dat nog geheim moet blijven.

Nadir's vader schenkt een vriend in Rabat een oude taxi, en vraagt Nadir om de auto daarheen te rijden, en al de volgende dag te vertrekken. Nadir stemt daarmee in en vertelt zijn beide vrienden dat. Die willen mee, en Nadir accepteert dat met tegenzin.

Onderweg stelen ze voor de lol wat kleine dingen in een winkel, dat hadden ze al jaren niet meer gedaan.

In Frankrijk nemen ze een jonge Franse vrouw Julie (Stéphane Caillard) die staat te liften mee, tot aan Barcelona. Hoewel Nadir eerst zo snel mogelijk in Rabat wilde aankomen gaan ze met haar mee naar een feest dat een homovriend van haar geeft, en vervolgens met dezelfde mensen door naar een nachtclub. Nadir is verliefd geworden op Julie en gaat met haar een eindje wandelen, Abdel en Zakaria willen nadat ze even buiten zijn geweest weer naar binnen in de club, maar worden niet meer toegelaten door de portier. Er ontstaat een gevecht, waarna ze vluchten.

Tot ergernis van Nadir blijkt Zakaria een iPod te hebben gestolen op het feest.

In Spanje worden ze lastiggevallen door corrupte politie: die vernielen een spiegel en vragen vervolgens € 50 als boete.

Op een strand in Spanje onthult Nadir dat hij niet alleen voor het wegbrengen van de auto naar Rabat gaat, maar ook om kennis te maken met een mogelijke huwelijkspartner die voor hem is uitgezocht, de dochter van de man die de auto krijgt. Bovendien onthult hij dat hij een baan heeft aangenomen en niet mee wil doen met het nieuwe bedrijf, omdat hij er geen vertrouwen in heeft dat de andere twee veel zullen presteren. Daarmee komt het idee op losse schroeven te staan want alleen Nadir is goed in het regelen van de formele papierwinkel. Ze gaan op de vuist.

Nadir gaat alleen met de auto verder, de veerpont tussen Algeciras en Tanger op. Daar vertelt een oudere man een verhaal over iemand die in Europa werkt en in zijn geboorteland Marokko een huis met een zwembad laat bouwen. Ondertussen leeft hij sober, en voor hij kan gaan genieten in Marokko overlijdt hij. Als Nadir naar zijn auto terug gaat zitten Abdel en Zakaria daar op hem te wachten. De drie maken het weer goed.

In Rabat biedt een jongetje opdringerig allerlei goederen en diensten aan, waar ze niet op in gaan. Terwijl Nadir zijn baard laat scheren laten Abdel en Zakaria de spiegel maken, wat nog wel wat voeten in de aarde heeft: ze moeten iemand betalen voor het wijzen van de weg naar de garage, en worden daar door de eigenaar eerst bedreigd met een geweer. Vervolgens wil deze hen in euros hetzelfde laten betalen als in dirhams, hoewel een euro veel meer waard is. Daar trappen ze niet in, waarna het bedrag veel lager wordt.

Nadir levert de auto af, en wordt ontvangen door de man, zijn dochter en de verdere familie. Nadir en de dochter gaan samen wandelen en besluiten daar van een huwelijk af te zien. Opdat de vader dit accepteert vertelt Nadir hem de plannen voor het nieuwe bedrijf: het openen van shoarma-restaurantketen Shoarma Sutra, die seksueel getint is met topless bediening. De dochter zou hier dan ook komen te werken.

Nadir gaat terug naar Barcelona, naar Julie, Zakaria gaat zijn familie in Tunesië bezoeken, die hij lang niet gezien heeft, en Abdel gaat terug naar Amsterdam om het shoarma-restaurant op te starten.

Spelers

Prijzen en nominaties

Jaar Nominatie Categorie Persoon Resultaat
2011 Gouden Kalf Beste Lange Speelfilm Nominatie
Beste Scenario Nominatie
Beste Acteur Nasrdin Dchar Winnaar
Prijs v/d Nederlandse filmkritiek Nominatie
Zilveren Krulstaart Beste Scenario Winnaar
2012 Euro-Arabische filmfestival Grote prijs[1] Winnaar

Trivia

  • Productiemaatschappij Habbekrats zetelt in Venlo, de geboorteplaats van Geert Wilders. Het allochtonen-vraagstuk geeft de film daarmee een extra dimensie; gezien de speech van hoofdrolspeler Dchar bij de uitreiking van het Gouden kalf wellicht zelfs een politiek statement.