Zinskern: verschil tussen versies
Aanpassingen |
aanvulling |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
De '''zinskern''' is in de traditionele [[zinsontleding]] de benaming voor een [[zinsdeel]] dat ofwel uit het [[onderwerp (zinsdeel)|onderwerp]] en het volledige [[gezegde (taalkunde)|gezegde]], ofwel uit het onderwerp en alleen de [[persoonsvorm]] bestaat. Alle met de persoonsvorm samenhangende werkwoordelijke moeten tot de zinskern worden gerekend. Vaak is dit ook het geval met bepaalde niet-werkwoordelijke resten. Kenmerkend voor de zinskern is dat deze combinatie in principe al een zelfstandige zin kan vormen, in tegenstelling tot de [[satelliet (taalkunde)|satellieten]]. |
De '''zinskern''' is in de traditionele [[zinsontleding]] de benaming voor een [[zinsdeel]] dat ofwel uit het [[onderwerp (zinsdeel)|onderwerp]] en het volledige [[gezegde (taalkunde)|gezegde]], ofwel uit het onderwerp en alleen de [[persoonsvorm]] bestaat. Alle met de persoonsvorm samenhangende werkwoordelijke vormen (de zogeheten [[werkwoordelijke rest]] van het gezegde) moeten tot de zinskern worden gerekend. Vaak is dit ook het geval met bepaalde niet-werkwoordelijke resten. Kenmerkend voor de zinskern is dat deze combinatie in principe al een zelfstandige zin kan vormen, in tegenstelling tot de [[satelliet (taalkunde)|satellieten]]. |
||
==Voorbeeld== |
==Voorbeeld== |
||
*''Ik'' (onderwerp) ''ben'' (persoonsvorm) [gisteren][erg][lang] (vrije, niet noodzakelijke toevoegingen) ''in die winkel geweest'' (werkwoordelijke rest + noodzakelijke niet-werkwoordelijke aanvulling). |
*''Ik'' (onderwerp) ''ben'' (persoonsvorm) [gisteren][erg][lang] (vrije, niet noodzakelijke toevoegingen) ''in die winkel geweest'' (werkwoordelijke rest + noodzakelijke niet-werkwoordelijke aanvulling). |
||
In deze zin vormen ''Ik ben'' of ''Ik ben geweest'' niet de complete zinskern, want daar dan minstens nog wel een zekere plaatsbepaling bij nodig [bijvoorbeeld ''er'']. Andere elementen ([gisteren], [erg] [lang]) kunnen daarentegen wel weggelaten worden. |
In deze zin vormen ''Ik ben'' of ''Ik ben geweest'' niet de complete zinskern, want daar is dan minstens nog wel een zekere plaatsbepaling bij nodig [bijvoorbeeld ''er'']. Andere elementen ([gisteren], [erg] [lang]) kunnen daarentegen wel weggelaten worden. |
||
== Verwante begrippen == |
== Verwante begrippen == |
||
Versie van 25 jun 2013 14:48
De zinskern is in de traditionele zinsontleding de benaming voor een zinsdeel dat ofwel uit het onderwerp en het volledige gezegde, ofwel uit het onderwerp en alleen de persoonsvorm bestaat. Alle met de persoonsvorm samenhangende werkwoordelijke vormen (de zogeheten werkwoordelijke rest van het gezegde) moeten tot de zinskern worden gerekend. Vaak is dit ook het geval met bepaalde niet-werkwoordelijke resten. Kenmerkend voor de zinskern is dat deze combinatie in principe al een zelfstandige zin kan vormen, in tegenstelling tot de satellieten.
Voorbeeld
- Ik (onderwerp) ben (persoonsvorm) [gisteren][erg][lang] (vrije, niet noodzakelijke toevoegingen) in die winkel geweest (werkwoordelijke rest + noodzakelijke niet-werkwoordelijke aanvulling).
In deze zin vormen Ik ben of Ik ben geweest niet de complete zinskern, want daar is dan minstens nog wel een zekere plaatsbepaling bij nodig [bijvoorbeeld er]. Andere elementen ([gisteren], [erg] [lang]) kunnen daarentegen wel weggelaten worden.
Verwante begrippen
Een zinskern vormt een constituent binnen de zin als geheel.