Gini-coëfficiënt: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k link
betere afbeelding
Regel 1: Regel 1:
[[File:GINIretouchedcolors.png|thumb|right|430px|
[[File:GINI retouched legend.gif|thumb|right|430px|
Gini coefficient omschrijft de distributie van de nationale inkomsten. Deze kaart is gebaseerd op gegevens van 1989 tot 2009, met CIA World Factbook als bron. Nota bene: een deel van de gegevens na belastingheffing, een deel voordien.]]
Gini coefficient omschrijft de distributie van de nationale inkomsten. Deze kaart is gebaseerd op gegevens van 1989 tot 2009, met CIA World Factbook als bron. Nota bene: een deel van de gegevens na belastingheffing, een deel voordien.]]



Versie van 21 nov 2013 15:58

Gini coefficient omschrijft de distributie van de nationale inkomsten. Deze kaart is gebaseerd op gegevens van 1989 tot 2009, met CIA World Factbook als bron. Nota bene: een deel van de gegevens na belastingheffing, een deel voordien.

De Gini-coëfficiënt is een getal waarin de mate van ongelijkheid van ontwikkelingen en verschijnselen wordt uitgedrukt. De coëfficiënt is ontwikkeld door de Italiaanse statisticus Corrado Gini en in 1912 gepubliceerd in zijn artikel Variabilità e mutabilità.[1] De Gini-coëfficiënt wordt meestal gebruikt om de inkomensongelijkheid te meten, maar is geschikt om elke vorm van ongelijkmatige verspreiding te meten. De Gini-coëfficiënt is een getal tussen 0 en 1. De waarde 0 correspondeert hierbij met ‘perfecte gelijkheid’ (in dit geval heeft iedereen hetzelfde inkomen) en 1 correspondeert met ‘perfecte ongelijkheid’ (één persoon heeft al het inkomen en de rest heeft geen inkomen). De Gini-index is de Gini-coëfficiënt uitgedrukt als percentage, en is gelijk aan de Gini-coëfficiënt vermenigvuldigd met 100.

Behalve de inkomensongelijkheid kan de Gini-coëfficiënt gebruikt worden om de ongelijkheid in welvaart te meten. Het gebruik hiervan vereist dat niemand een ‘negatieve netto welvaart’ heeft. De Gini-coëfficiënt is berekend als een ratio van gebieden in de Lorenz-curve-grafiek. Als A het gebied is tussen de diagonale lijn en de Lorenz-curve, en B het gebied onder de Lorenz-curve, dan is de Gini-coëfficiënt gelijk aan A/(A+B). De Gini-coëfficiënt wordt vaak berekend met de meer praktische formule van Brown die er als volgt uitziet:

Hierbij is:

G de Gini-coëfficiënt
X de cumulatieve proportie van de variabele populatie (aandeel in de totale populatie)
Y de cumulatieve proportie van het variabele inkomen (aandeel in het totale inkomen)

Gini-coëfficiënt van enkele landen

Vraagteken Er wordt getwijfeld aan de juistheid van het volgende gedeelte
Raadpleeg de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie, en pas na controle desgewenst het artikel aan.
Opgegeven reden: Zie OP onder "Voormalige communistische dictaturen".

Hieronder vindt men een aantal waarden van de Gini-coëfficiënt van de welvaartongelijkheid. Een volledige lijst vindt men in de Lijst van landen naar inkomensverschillen.

Gini-coëfficiënt van de VS, gebaseerd op de gegevens van het US Census Bureau:

Gini-coëfficiënt van verschillende landen, berekend door de VN. (Bron: VN, Human Development Index 2004 [2])

Het is een interessant gegeven dat landen uit de voormalige Sovjet-Unie, zoals Rusland (0,456), een Gini-cöefficiënt hebben die ongeveer op hetzelfde niveau ligt als dat van uitgesproken kapitalistische landen zoals de Verenigde Staten (0,408). De meeste Europese landen hebben daarentegen lage Gini-coëfficiënten, mede door een hoge inkomstenbelasting en erfenisbelasting, en een uitgebreide sociale zekerheid. Het verband tussen inkomen als BBP of BNP per capita en inkomensongelijkheid wordt uitgedrukt in de Kuznetscurve.

De Gini-coëfficiënt wordt gebruikt in de benadering die de verschillende mate van welvaart, compensatiebeleid en daar achterzittende filosofie in die landen aangeeft.

Gerelateerd onderwerp

Referenties

  1. Gini, C. (1912) (Variabilità e mutabilità), C. Cuppini, Bologna, 156 pagina's. Herdrukt in Memorie di metodologica statistica (Ed. Pizetti E, Salvemini, T). Rome: Libreria Eredi Virgilio Veschi (1955)
  2. Human Development Report 2004