Heroëncultus: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Label: Misbruikfilter: Schuttingtaal
Regel 7: Regel 7:


== De cultus van de graftombes ==
== De cultus van de graftombes ==
olivier is een held
olivier is homoooooo
"[[Duistere eeuwen]]" en zou zich ontwikkelen in de [[8e eeuw v.Chr.]]: de [[Myceense beschaving|Myceense]] graftombes met offerandes van vazen of [[Griekse terracottafigurines|terracottafigurines]], vaak met de armen opgeheven naar de hemel, misschien als een teken van [[apotheose]]. De graftombes werden [[offer (religie)|offer]]plaats. In dezelfde periode verspreidden de [[Homeros|Homerische epen]] zich. De vaasschilderingen tonen aan dat de pottenbakkers vertrouwd waren met de verhalen over de [[Trojaanse oorlog]].
"[[Duistere eeuwen]]" en zou zich ontwikkelen in de [[8e eeuw v.Chr.]]: de [[Myceense beschaving|Myceense]] graftombes met offerandes van vazen of [[Griekse terracottafigurines|terracottafigurines]], vaak met de armen opgeheven naar de hemel, misschien als een teken van [[apotheose]]. De graftombes werden [[offer (religie)|offer]]plaats. In dezelfde periode verspreidden de [[Homeros|Homerische epen]] zich. De vaasschilderingen tonen aan dat de pottenbakkers vertrouwd waren met de verhalen over de [[Trojaanse oorlog]].



Versie van 21 jan 2014 13:15

Cultus van Oedipus op een Lucanische pseudo-Panathenaeïsche amfora (ca. 380-370 v.Chr., Louvre, CA 308).

De heroëncultus was in het oude Griekenland een vorm van rites voor heroën, die beschouwd werden als bemiddelaars tussen de goden en de mensen.

De heroën

Vaak is een heros de vrucht (het kind) van de vereniging van een god met een sterveling. Meestal gaat het echter om een uitzonderlijk individu, bijvoorbeeld een stichter van een polis of Grieks heiligdom, die wordt vereerd op de plaats van zijn graftombe (dodenverering). De tempel van een heros wordt een hérôon genoemd, in tegenstelling tot de term hiéron voor de tempel van godheden. De heros vervult vaak de rol van een chtonische godheid, dit wil zeggen een godheid verbonden met de aarde. De slang, het symbool van de autochthonie, is een typisch heroïsch attribuut.

De legendarische heroën zoals Achilles of Menelaos hebben een heroëncultus ontvangen, net als de stichters van poleis (oikistes), bijvoorbeeld Theseus of Erichthonios (te Athene).

De cultus van de graftombes

olivier is homoooooo

"Duistere eeuwen" en zou zich ontwikkelen in de 8e eeuw v.Chr.: de Myceense graftombes met offerandes van vazen of terracottafigurines, vaak met de armen opgeheven naar de hemel, misschien als een teken van apotheose. De graftombes werden offerplaats. In dezelfde periode verspreidden de Homerische epen zich. De vaasschilderingen tonen aan dat de pottenbakkers vertrouwd waren met de verhalen over de Trojaanse oorlog.

Toch beperkte de "cultus van de graftombes" zich niet tot de heroën bekend uit de Griekse mythologie: scherven dragen de inscriptie "aan de heros", zonder hem te noemen. Ook de cultus gehouden bij de Myceense graftombes was anoniem. Bovendien ontwikkelde de cultus zich hoofdzakelijk in de poleis: ze bleef onbekend op Kreta of in Thessalië.

Fictie

  • Simon Vestdijk verbeeldt in zijn historische roman De held van Temesa (1962) de teloorgang van de cultus voor de heros Polites, naar aanleiding van een beschrijving door Pausanias.

Bibliografie

  • (en) C. Antonaccio, An Archæology of Ancestors. Tomb Cult and Hero Cult in Early Greece, Londen, 1993.
  • (en) E. Kearns, The Heroes of Attica, in BICS-Suppl. 57 (1989).
  • (fr) J.-C. Poursat, La Grèce Préclassique des origines à la fin du VIe siècle (Nouvelle histoire de l'Antiquité), Parijs, 1995.
  • (en) A. Snodgrass, The archaeology of the hero, in Annali di Archeologia e Storia Antica 10 (1988), pp. 19-26.