Kamp De Bruine Enk: verschil tussen versies
c.e., bronnen. |
Huh? |
||
| Regel 14: | Regel 14: | ||
| gesloten = |
| gesloten = |
||
| bevrijding = |
| bevrijding = |
||
| plaats = |
| plaats = Nunspeet |
||
| verantwoordelijk land = |
| verantwoordelijk land = |
||
| beheerder = [[Rijksdienst voor de Werkverruiming]] |
| beheerder = [[Rijksdienst voor de Werkverruiming]] |
||
Versie van 17 mrt 2014 19:13
| Kamp De Bruine Enk | ||
|---|---|---|
  | ||
| Ingebruikname | 1940 | |
| Locatie | Nunspeet | |
| Coördinaten | 52° 16′ NB, 05° 46′ OL | |
| Beheerder | Rijksdienst voor de Werkverruiming | |
Kamp De Bruine Enk was een werkkamp aan de Hullerweg te Nunspeet, gebouwd in het kader van de werkverschaffing door de Rijksdienst voor de Werkverruiming (1939-1945).
Opbouw
Eind september 1940 naderde de bouw van de barakken van het kamp haar voltooiing.[1][2] Vanaf oktober 1940 werd het kamp bewoond.[bron?] Hans Cortie was kok/kampleider. Hij werd geassisteerd door twee hulpkoks.[bron?] Cortie werd in april 1942 opgevolgd door de Amsterdammer George Frederik Geistdörfer.[bron?] Er was woonruimte voor 120 bewoners.[bron?] Dezen werden bij projecten van de Heidemij tewerkgesteld, onder andere bij Vierhouten. Naast de woonverblijven en de beheerderwoning was er een kantinegebouw. Het kamp ontleende haar naam aan de bruine enkeerdgrond waarop het gebouwd werd.[bron?]
Joodse periode
De eerste schriftelijke bewijzen van het gebruik van het kamp voor het interneren van Joden dateren uit september 1942.[1] Het kamp is in die periode feitelijk in gebruik geweest als buffer voor kamp Westerbork. Joodse mannen werden in die periode als dwangarbeiders ingezet bij de Heidemij. Volgens het dagboek van een inwoner van Nunspeet, een zekere Van Heerde, hebben zo'n zestig Joden als dwangarbeiders in het kamp gezeten.[1] Van zes van deze Joodse geïnterneerden is de naam bekend.[bron?]
In de nacht van 2 op 3 oktober 1942 (Jom Kipoer) werden alle Joodse mannen uit de werkkampen, zo ook die uit kamp De Bruine Enk, naar kamp Westerbork afgevoerd onder het mom van gezinshereniging. Het rantsoen was gebaseerd op meegebrachte bonkaarten.[bron?] Eveneens op 3 oktober schreef Van Heerde in zijn dagboek: Het gemeenteblaadje waarschuwt dringend tegen het geven van voedsel en dergelijke aan joden in het kamp. Deze zijn overigens juist vandaag op transport gesteld. Men vermoed [sic] naar Polen. De Jood Herman van Campen had op 2 oktober in een briefkaart geschreven dat hij de volgende dag naar "een ander kamp in Holland" zou vertrekken.[1] De kampbewoners kwamen en vertrokken via Station Nunspeet.
Latere oorlogsjaren
Over het gebruik van het kamp na het vertrek van de Joden is weinig bekend. Er is sprake geweest van uitbreiding in 1943.[bron?]
Na de oorlog
Over de naoorlogse bestemming van het kamp De Bruine Enk is weinig bekend. Sedert meer dan vijftig jaar is op het vroegere kampterrein een handelsonderneming (autosloperij) gevestigd. De boerderij "De Bruine Enk" staat er nog, maar de naam is van de gevel verdwenen. Het vroegere nummer Hullerweg 120 is nu 126.[bron?]
Zie ook
| Noten
Literatuur
|
· 
· 
· ·