Bridgestone: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 25 jul 2014 23:15

Bridgestone (株式会社ブリヂストン, Kabushiki-gaisha Burijisuton) is een Japans bandenmerk/bandenfabriek opgericht in 1931 door Shojiro Ishibashi. Het woord bridgestone is de Engelse vertaling van Ishibashi hetgeen 'stenen brug' betekent. In 1988 nam Bridgestone de Amerikaanse bandenfabrikant Firestone over.

Motorfietsen

Bridgestone produceerde van 1950 tot 1971 ook motorfietsen.

Zie Bridgestone (motorfiets) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Externe link

TSE: 5108

Zie de categorie Bridgestone van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

@@ Regel 3: / Regel 3: @@
 ==Motorfietsen ==
-Bridgestone produceerde in het verleden ook [[motorfiets]]en.
+Bridgestone produceerde van [[1950]] tot [[1971]] ook [[motorfiets]]en.
-'''Bridgestone''': Bridgestone Tire Co. Ltd., Bridgestone Building, Kyobashi, later Cycle Industry Ltd., Kita Yaetsu Building, Nihonbashi, Chuo-Ku ([[1950]]-[[1971]]).
-In [[1945]] begon Bridgestone ook [[fiets]]en te produceren en in [[1950]] [[hulpmotor]]tjes voor deze fietsen. Die ontstonden in samenwerking met [[Fuji Precision Engineers]]. Vanaf [[1952]] leverde Bridgestone al complete rijwielen met hulpmotor. Aanvankelijk waren dit nog 26cc-blokjes, (de BS21 Bambi) maar die groeiden via 38 naar 49 cc.
-===1958: 50cc-motorfietsen===
-In [[1958]] verscheen een 50cc motorfietsje, de Champion. Vanaf [[1963]] werden deze door de firma [[Rockford (motorfiets)|Rockford]] in de [[Verenigde Staten]] geïmporteerd. De Champion heette daar de Bridgestone Super 7. Het sportmodel met geforceerde luchtkoeling werd als Super 7 Sportster verkocht, terwijl het [[damesmotorfiets|damesmodel]] met doorstapframe BS 50 Homer heette. Al deze bromfietsen en lichte motorfietsjes waren voorzien van zuigergestuurde [[tweetaktmotor]]en.
-===1965: 60- en 90cc-motorfietsen===
-Toen het - eveneens Japanse - merk [[Tohatsu]] in [[1964]] failliet ging nam Bridgestone een deel van de technici van dit bedrijf over. Bridgestone hoefde zich van de heersende crisis in de Japanse motorindustrie niet veel aan te trekken, vanwege de florerende bandenproductie. De Tohatsu-constructeurs brachten, door de race-activiteiten van Tohatsu, veel kennis over snelle tweetakten mee, met name de techniek om [[roterende inlaat|roterende inlaten]] te maken. In [[1965]] verschenen ook (zuigergestuurde) 60- en 90cc-varianten. In [[1966]] hoorde Bridgestone tot de grootste motorfietsproducenten van Japan. Er werden maandelijks 20.000 motorfietsen en 30.000 fietsen geproduceerd. In Amerika liep vooral van het Model 90 zeer goed.
-===1966: 177cc-Dual Twin===
-In dat jaar werd ook de 177cc Bridgestone Dual Twin gepresenteerd. Dit was een tweecilindertweetakt, uiteraard met roterende inlaten. De naam "Dual" dankte het apparaat aan de bijzondere [[versnellingsbak]], van het [[repeteerversnellingsbak|roterende type]], die op twee manieren ingesteld kon worden. Normaal, beginnende in de vrijstand kon men "rond" schakelen: vrij-1-2-3-4-vrij enz. Een systeem dat in Japan niet ongebruikelijk was, maar dat in het Westen nooit voet aan de grond kreeg. Het dualistische zat hem in een klein hefboompje, waardoor men het schakelpatroon kon veranderen: vrij-1-2-3-4-5 en dan terugschakelen. Inderdaad, dit hefboompje leverde meteen een vijfde versnelling op. De machine werd in de Westerse pers goed ontvangen, mede door de motorprestaties en de remmen. Maar de machine was veruit de duurste in zijn klasse. In de Verenigde Staten liep de verkoop desondanks niet slecht. De machine was daar weer in verschillende versies leverbaar: Als "[[scrambler]]" (de Hurricane Scrambler), als [[dirt-track]]motor en als [[enduromotor]] (de 175+ racer).
-===1968: 350 GTR en 350 GTO===
-In [[1968]] verscheen een 350cc-versie van de Dual Twin: de 350 GTR. De machine had een geheel nieuw ontwikkeld motorblok en kreeg een conventionele [[sequentiële versnellingsbak]]. Deze versnellingsbak kon naar keuze (na een vrij invoudige ombouw) links of rechts geschakeld worden. Uiteraard moest dan ook het rempedaal naar de andere kant verhuizen. Bridgestone kwam hiermee tegemoet aan de schakelzijde die de klant gewend was. Wie indertijd een [[Verenigd Koninkrijk|Engelse]] motorfiets had gehad, was immers gewend aan "rechts" schakelen, terwijl de rest van de wereld dat met de linkervoet deed. Overigens had de GTR toen al zes versnellingen. Dit is pas in de [[1990-1999|jaren negentig]] gemeengoed geworden. Niet lang na het verschijnen van de GTR verscheen een [[scrambler]]versie met de naam GTO. Ook deze machines werden in de internationale pers geprezen vanwege de techniek en de prestaties, maar ze waren weer vreselijk duur. In Amerika kostte een 350 GTR bijna net zoveel als een [[Triumph (motorfiets)|Triumph]] Bonneville 650. Bridgestone bezuinigde niet op techniek en afwerking, maar stond hiermee eigenlijk zijn eigen succes in de weg.
-===1970: Begin van het einde===
-In 1970 bracht Bridgestone nog een vrij eenvoudige zuigergestuurde 100cc-scrambler uit, de TMX. Maar de verkopen liepen inmiddels erg slecht. In Europa waren de 350cc-modellen nauwelijks geïmporteerd, en er waren veel redenen om te stoppen:
-* De verkoopcijfers bleven laag, mede omdat Bridgestone de motorfietsen erg duur produceerde. "Foefjes" als de Dual-versnellingsbak, roterende inlaten en het schakel-ombouwsysteem dreven de prijs op, evenals de prima afwerking. Op zich allemaal mooie zaken, maar men kwam hiermee in een prijscategorie van veel grotere [[viertaktmotor]]en van grotere en bekende merken.
-* De Japanse [[Grote Vier]] ([[Honda]], [[Yamaha Motor Corporation|Yamaha]], [[Suzuki]] en [[Kawasaki (motorfiets)|Kawasaki]]) stoorden zich aan de concurrentie die hen door hun eigen bandenleverancier werd aangedaan. Zij legden Bridgestone een ultimatum op: óf banden verkopen aan ons, óf motorfietsen verkopen aan anderen.
-* Er was geen dealernetwerk. In het Verenigd Koninkrijk was Bill Smith de importeur en enige dealer, maar zijn hoofddealerschap was dat van Honda. In Amerika was importeur Rockford de enige dealer. Hij verhandelde de Bridgestones vooral via [[postorder]]. Maar voor service en onderhoud kon de klant alleen bij hem terecht.
-* De bandenproductie van Bridgestone verliep uitstekend, en de fabriek had ruimte nodig om deze productie uit te breiden. De productiehallen van de motorfietsafdeling zouden hier goed voor gebruikt kunnen worden.
-Mogelijk waren geen van deze argumenten op zichzelf een reden om te stoppen met de motorfietsproductie, maar de optelsom was dat wel.
-====BS-Tailung en Rockford====
-In [[1970]] verkocht Bridgestone de productierechten aan het [[Taiwan]]ese bedrijf [[BS-Tailung]]. Daar werden - met eigen [[frame (fiets)|frames]] en Bridgestone-blokken - lichte motorfietsjes voor de Amerikaanse markt gemaakt. Voormalig Bridgestone-importeur [[Rockford (motorfiets)|Rockford]] verkocht ze daar onder zijn eigen naam. Deze productie liep door tot [[1975]].
-===1971: 125cc-wegracer===
-Bridgestone heeft zich nooit erg druk gemaakt om de motorsport. Begin [[1960-1969|jaren zestig]] werden drie watergekoelde 50cc-tweecilinders in races ingezet, maar daarna werd het stil. Zelfs na de overname van de voormalige [[Tohatsu]]-racespecialisten bemoeide Bridgestone zich niet met [[wegrace]]s, buiten de 90-, 100- en 175cc-[[productieracer]]s die in Japan en Amerika verkocht werden. In [[1971]] bouwde de [[Nederland]]e coureur [[Jos Schurgers]] een 125cc-wegracer op basis van een 177cc-Dual Twin. Feitelijk gebruikte hij alleen de [[carter (motortechniek)|carterhelften]] van de machine, want hij maakte, samen met constructeur [[Jorg Möller]], zelf een [[frame (fiets)|frame]], voorzag de motor van eigen watergekoelde cilinders, een Hoeckle-[[krukas]] en een Yamaha-versnellingsbak. In [[1973]] bereikte hij een derde plaats in het wereldkampioenschap met deze machine.
-====1974: AGV Condor====
-In [[1974]] nam [[Henk van Kessel]] de blokken over van Jos Schurgers. Hij doopte de machine om tot [[AGV Condor]], recht doende aan zijn helmensponsor AGV.
-==Trivia==
-Jos Schurgers is een bekende naam in de Nederlandse motorwereld. Hij was een verdienstelijk [[motorcoureur]] (o.a. met de befaamde [[Van Veen (motorfiets)|Van Veen Kreidlers]] en zijn eigen "Bridgestone"), maar hij was ook een bekend ontwerper. Hij stond aan de basis van de [//nl.wikipedia.org/wiki/Motorrijderswoordenboek_D-E-F#Eurostyling Eurostyling], de lijnen die de Van Veen OCR 1000 kenmerkten, en die later in verschillende [[Honda (motorfiets)|Honda]]-modellen te vinden waren. Later produceerde hij [[aftermarket]]-[[stroomlijnkuip]]en voor alle soorten [[toermotorfiets]]en.
+{{Zie hoofdartikel|Bridgestone (motorfiets)}}
 == Externe link ==
 * {{Link TSE|5108}}
 {{Commonscat|Bridgestone}}
-{{Appendix|2=
-* Erwin Tragatsch, ''Alle Motorräder 1894-1981: Eine Typengeschichte. 2500 Marken aus 30 Ländern'', Stuttgart 1997. ISBN 3-87943-410-7
-* Erwin Tragatsch, ''The Illustrated Encyclopedia of Motorcycles'', Secaucus 1985. ISBN 0890098689
-* Het Motorrijwiel
-* John Carrol: The motorcycle, a definitive history, Smithmark publishers, New York, ISBN 0-8317-6292-6
-* Moto 73
-* Motor Magazine
-* Roland Brown: Classic Motorcycles, the complete book of motorcycles and their riders, Annes Publishing Ltd 1996, 1999, ISBN 1-84081-174-9
-* Siegfried Rauch, ''Berühmte Rennmotorräder'', 1997 Motorbuch Verlag, Stuttgart. ISBN 9020113674
-}}
 [[Categorie:Japanse multinational]]
-[[Categorie:Japans historisch motorfietsmerk]]
 [[Categorie:Bandenmerk]]