Carlo Maria Buonaparte: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Robbot (overleg | bijdragen)
k Robotgeholpen doorverwijzing: Brienne - Koppeling(en) gewijzigd naar Brienne (gemeente)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 31: Regel 31:
{{DEFAULTSORT:Buonaparte,Carlo Maria}}
{{DEFAULTSORT:Buonaparte,Carlo Maria}}
[[Categorie:Huis Bonaparte|Carlo Maria]]
[[Categorie:Huis Bonaparte|Carlo Maria]]
[[Categorie:Frans vrijmetselaar|Bonaparte, Carlo Maria]]
[[Categorie:Frans advocaat|Bonaparte, Carlo Maria]]
[[Categorie:Frans advocaat|Bonaparte, Carlo Maria]]

Versie van 18 mrt 2015 22:58

Carlo Maria Buonaparte

Carlo Maria Buonaparte (Frans: Charles-Marie Bonaparte) (Ajaccio, 29 maart 1746 - Montpellier, 24 februari 1785) was een Corsicaans advocaat en politicus. Hij was de vader van onder meer de Franse keizer Napoleon Bonaparte en koning Lodewijk Napoleon Bonaparte van Holland. De Italiaanse familienaam 'Buonaparte' is later door Napoleon verfranst tot 'Bonaparte'.

Biografie

Buonaparte stamde uit een van oorsprong Genuase, adellijke familie die zich later vestigde op Corsica, waar ze tot de invloedrijkste families van het eiland behoorden.

Carlo di Buonaparte was advocaat van beroep. Hij studeerde rechten aan de universiteit van Pisa en huwde op 2 juni 1764 Maria Laetitia Ramolino. In 1768 en 1769 streed hij onder Pasquale Paoli tegen Frankrijk voor de onafhankelijkheid van Corsica. Toen deze werd verslagen stelde Carlo zich in dienst van de Fransen en werd assessor van Ajaccio en in de adelstand opgenomen (1771). Twee jaar later kreeg hij de functie van koninklijk raad. Hij bewerkstelligde in 1778 voor zijn zoons Jozef en Napoleon een kosteloze plaats aan de militaire school van Brienne.

De immer optimistische en zeer opportunistische Carlo di Buonaparte trachtte als fervent gokker en verkwister voortdurend middels gerechtelijke procedures land en geld te verkrijgen. Hij intrigeerde om een hogere posities en liet zich in met allerlei riskante zakelijke ondernemingen. De laatste jaren van zijn leven leed hij aan maagkanker en reisde om een geneesmiddel te zoeken naar Parijs en Montpellier. Hij stierf aldaar op 24 februari 1785 en liet zijn familie zo goed als bankroet achter. Napoleon zou hem later beschrijven als een goed mens die zich graag belangrijker voordeed dan hij was en een zwak voor vrouwen had.

Buonaparte werd in 1819 herbegraven in de crypte in de kerk van Saint-Leu-la-Forêt, waar onder anderen ook zijn zoon Lodewijk Napoleon begraven ligt.

Kinderen

Carlo en Laetitia kregen acht kinderen die de volwassen leeftijd bereikten:

Zie de categorie Carlo Buonaparte van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.