Ludovika van Beieren: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
taal
Taalvos (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 5: Regel 5:
Haar zus [[Sophie van Beieren|Sophie]] was de moeder van [[Frans Jozef I van Oostenrijk]].
Haar zus [[Sophie van Beieren|Sophie]] was de moeder van [[Frans Jozef I van Oostenrijk]].


Op [[9 november]] [[1828]] trouwde Ludovika met haar achterneef hertog [[Maximiliaan Jozef in Beieren|Maximiliaan in Beieren]] (uit het [[Huis Wittelsbach]]). Het paar woonde in de winter in het Herzog-Max-Palais te München en in de zomer op [[Possenhofen|Schloß Possenhofen]] aan de [[Starnberger See]]. Ze kregen tien kinderen, van wie de bekendste, [[Elisabeth in Beieren (1837-1898)|Elisabeth]] (Sisi), zou trouwen met de [[Keizerrijk Oostenrijk|Oostenrijkse]] keizer Frans Jozef I, een volle neef van Elisabeth. Haar zoon Karel Theodoor was de vader van [[Elisabeth in Beieren (1876-1965)|Elisabeth in Beieren]] en daarmee een voorvader van de Belgische koning [[Albert II van België]].
Op [[9 november]] [[1828]] trouwde Ludovika met haar achterneef hertog [[Maximiliaan Jozef in Beieren|Maximiliaan in Beieren]] (uit het [[Huis Wittelsbach]]). Het paar woonde in de winter in het Herzog-Max-Palais te München en in de zomer op [[Possenhofen|Schloß Possenhofen]] aan de [[Starnberger See]]. Ze kregen tien kinderen, van wie de bekendste, [[Elisabeth in Beieren (1837-1898)|Elisabeth]] (Sisi), zou trouwen met de [[Keizerrijk Oostenrijk|Oostenrijkse]] keizer Frans Jozef I, een volle neef van Elisabeth. Haar zoon Karel Theodoor was de vader van [[Elisabeth in Beieren (1876-1965)|Elisabeth in Beieren]] en daarmee een voorvader van de Belgische koningen [[Boudewijn I van België|Boudewijn I]] en [[Albert II van België]].


In haar laatste levensjaren werd ze geconfronteerd met tragische gebeurtenissen, zoals de dood van haar neef [[Lodewijk II van Beieren|Lodewijk II]] en de zelfmoord van haar kleinzoon [[Rudolf van Oostenrijk (1858-1889)|Rudolf]].
In haar laatste levensjaren werd ze geconfronteerd met tragische gebeurtenissen, zoals de dood van haar neef [[Lodewijk II van Beieren|Lodewijk II]] en de zelfmoord van haar kleinzoon [[Rudolf van Oostenrijk (1858-1889)|Rudolf]].


Op [[25 januari]] [[1892]] ontving keizerin Elisabeth een telegram uit München: Ludovika had longontsteking. Op [[26 januari]] 1892, om vier uur in de ochtend, stierf ze op 83-jarige leeftijd.
Op [[25 januari]] [[1892]] ontving keizerin Elisabeth een telegram uit München: Ludovika had longontsteking. Op [[26 januari]] 1892, om vier uur in de ochtend, stierf hertogin Ludovika op 83-jarige leeftijd.


Toen ze stierf had ze zeven kinderen, vijftien kleinkinderen en twaalf achterkleinkinderen. Een dag na haar overlijden werd haar dertiende achterkleinkind geboren.
Bij haar overlijden had ze zeven kinderen, vijftien kleinkinderen en twaalf achterkleinkinderen. Een dag na haar overlijden werd haar dertiende achterkleinkind geboren.


==Kinderen van Ludovika en Maximiliaan==
==Kinderen van Ludovika en Maximiliaan==

Versie van 30 aug 2015 18:52

Ludovika op jeugdige leeftijd
Ludovika op hoge leeftijd

Marie Ludovika Wilhelmina (München, 30 augustus 1808 - aldaar, 26 januari 1892), hertogin in Beieren, geboren prinses van Beieren, was de zesde dochter van koning Maximiliaan I Jozef van Beieren en koningin Caroline.
Haar zus Sophie was de moeder van Frans Jozef I van Oostenrijk.

Op 9 november 1828 trouwde Ludovika met haar achterneef hertog Maximiliaan in Beieren (uit het Huis Wittelsbach). Het paar woonde in de winter in het Herzog-Max-Palais te München en in de zomer op Schloß Possenhofen aan de Starnberger See. Ze kregen tien kinderen, van wie de bekendste, Elisabeth (Sisi), zou trouwen met de Oostenrijkse keizer Frans Jozef I, een volle neef van Elisabeth. Haar zoon Karel Theodoor was de vader van Elisabeth in Beieren en daarmee een voorvader van de Belgische koningen Boudewijn I en Albert II van België.

In haar laatste levensjaren werd ze geconfronteerd met tragische gebeurtenissen, zoals de dood van haar neef Lodewijk II en de zelfmoord van haar kleinzoon Rudolf.

Op 25 januari 1892 ontving keizerin Elisabeth een telegram uit München: Ludovika had longontsteking. Op 26 januari 1892, om vier uur in de ochtend, stierf hertogin Ludovika op 83-jarige leeftijd.

Bij haar overlijden had ze zeven kinderen, vijftien kleinkinderen en twaalf achterkleinkinderen. Een dag na haar overlijden werd haar dertiende achterkleinkind geboren.

Kinderen van Ludovika en Maximiliaan