Voyager 2: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 9 jan 2016 15:28

De Voyager 1 en 2 vormen samen de Voyagermissie van de NASA. Deze missie werd in het leven geroepen om gebruik te maken van de zeldzaam voorkomende onderlinge positie van de vier grote buitenplaneten eind jaren zeventig en tachtig. De vier buitenplaneten stonden toen op een lijn. Eigenlijk waren de Voyagers ontworpen voor het Marinerprogramma.

Dez

één keer per 175 jaar voorkomende situatie maakte het mogelijk de planeten Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus met een minimum aan brandstof en reisduur te bereiken.

De onbemande ruimtesonde Voyager 2 werd op 20 augustus 1977 vanaf Cape Canaveral, Florida gelanceerd aan boord van een Titan III raket. Het oorspronkelijke doel van Voyager 1 en 2 was het van dichtbij onderzoeken van Jupiter, Saturnus, de ringen van Saturnus en de grootste manen van beide planeten. Indien mogelijk – de sondes waren gebouwd om vijf jaar operationeel te zijn – zou Voyager 2 echter ook nog Uranus en Neptunus aandoen.

Achtereenvolgens passeerde Voyager 2 Jupiter (9 juli 1979), Saturnus (25 augustus 1981), Uranus (24 januari 1986) en Neptunus (25 augustus 1989). Vooralsnog is Voyager 2 de enige ruimtesonde die deze laatste twee ijsreuzen heeft aangedaan. De reis van Voyager 2 wordt in de figuur weergegeven.

Inmiddels heeft Voyager 2 ook de baan van de dwergplaneet Pluto ver achter zich gelaten en is op weg naar de uiterste rand van ons zonnestelsel, de heliopauze.

De snelheid waarmee Voyager 2 door de ruimte voortraast bedraagt 3,3 AE (495.000.000 km) per jaar (ongeveer 56.500 km/h). Met deze snelheid duurt het ongeveer 40.000 jaar voordat een afstand gelijk aan de afstand naar de dichtstbijzijnde ster (Proxima Centauri) is afgelegd.

Aan de Voyager 2 is net als bij de Voyager 1 (en soortgelijke bij Pioneer 10 en Pioneer 11) een "gouden" plaat bevestigd. Deze wordt de Voyager Golden Record genoemd. Deze plaat is van verguld koper en is gevat in een "beschermhoes"; van verguld aluminium. Als de plaat wordt afgespeeld, met behulp van de instructies op de hoes en de apparatuur die is meegestuurd, zullen de luisteraars onder andere in 55 talen worden begroet en geluiden van de natuur op Aarde horen. Op de tweede afbeelding van Voyager 2 kan men in het midden een gouden cirkel zien, dit is de "Golden Record". Beide 'platen' van Voyager 1 en 2 zijn ontworpen door astronoom Carl Sagan (1934-1996).

Op 22 april 2010 ontstond er een probleem met de communicatie tussen Aarde en de Voyager 2. De toen 33 jaar oude Voyager, die zich op ruim 14 miljard kilometer ( 14.000.000.000 km) bevond, stuurde signalen naar de Aarde die niet te decoderen waren. De Voyager werkte naar eigen zeggen nog goed. Nasa heeft het probleem verholpen. Makkelijk was dat niet aangezien een commando vanaf de Aarde er toen al 13 uur over deed om de Voyager te bereiken. Nadat de Voyager drie weken in "spaarstand" had gestaan bleek de oorzaak in het computergeheugen te zitten. Een enkel bitje was spontaan van 0 naar 1 gesprongen. Nasa heeft de computer van de sonde gereset en de sonde lijkt sindsdien weer naar behoren te werken.

In november 2015 bevond de Voyager 2 zich op een afstand van 16,38 miljard kilometer van de Aarde.^[1]

Afbeeldingen

Buiten het zonnestelsel
Voyager 2
Voyager 1

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Where are the Voyagers?, NASA

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Voyager 2 op Wikimedia Commons.

[1] (en) Where are the Voyagers?, NASA

[1]

@@ Regel 2: / Regel 2: @@
 De '''[[Voyager 1]] en 2''' vormen samen de Voyagermissie van de [[National Aeronautics and Space Administration|NASA]]. Deze missie werd in het leven geroepen om gebruik te maken van de zeldzaam voorkomende onderlinge positie van de vier grote buitenplaneten eind [[1970-1979|jaren zeventig]] en [[1980-1989|tachtig]]. De vier buitenplaneten stonden toen op een lijn. Eigenlijk waren de Voyagers ontworpen voor het [[Marinerprogramma]].
+Dez
-Deze één keer per 175 jaar voorkomende situatie maakte het mogelijk de planeten [[Jupiter (planeet)|Jupiter]], [[Saturnus (planeet)|Saturnus]], [[Uranus (planeet)|Uranus]] en [[Neptunus (planeet)|Neptunus]] met een minimum aan brandstof en reisduur te bereiken.
+ één keer per 175 jaar voorkomende situatie maakte het mogelijk de planeten [[Jupiter (planeet)|Jupiter]], [[Saturnus (planeet)|Saturnus]], [[Uranus (planeet)|Uranus]] en [[Neptunus (planeet)|Neptunus]] met een minimum aan brandstof en reisduur te bereiken.
 De onbemande ruimtesonde Voyager 2 werd op 20 augustus [[1977]] vanaf [[Kennedy Space Center|Cape Canaveral]], [[Florida (staat)|Florida]] gelanceerd aan boord van een [[Titan III]] raket. Het oorspronkelijke doel van [[Voyager 1]] en 2 was het van dichtbij onderzoeken van Jupiter, Saturnus, de ringen van Saturnus en de grootste manen van beide planeten. Indien mogelijk – de sondes waren gebouwd om vijf jaar operationeel te zijn – zou Voyager 2 echter ook nog Uranus en Neptunus aandoen.