Wurlitzer (piano): verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k WPCleaner v1.34 - Link naar doorverwijspagina aangepast. Help mee! - Dreamer
ik denk zo, maar in de volgende lijst is sprake van een wurlitzerorgel - https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/casanova-casanova
Regel 1: Regel 1:
{{Infobox muziekinstrument
{{Infobox muziekinstrument
| naam =Wurlitzer piano
| naam =Wurlitzer
| namen =
| namen =
| afbeelding =Wurlitzer 200a.png
| afbeelding =Wurlitzer 200a.png
Regel 12: Regel 12:
}}
}}


De '''Wurlitzer-piano''' is een elektromechanisch toetsinstrument dat tussen 1955 en 1982 werd gebouwd door de Amerikaanse [[Wurlitzer (bedrijf)|Rudolph Wurlitzer Company]]. Zelf noemde het bedrijf het product een "electronic piano". De meest gebruikte versie is de Wurlitzer 200A.
De '''wurlitzer''' is een elektromechanisch toetsinstrument dat tussen 1955 en 1982 werd gebouwd door de Amerikaanse [[Wurlitzer (bedrijf)|Rudolph Wurlitzer Company]]. Zelf noemde het bedrijf het product een "electronic piano". De meest gebruikte versie is de Wurlitzer 200A.


Het instrument heeft 64 toetsen en het bereik is dat van een [[vleugel (muziek)|vleugel]] zonder de laagste en hoogste [[octaaf (muziek)|octaaf]]. Anders dan een echte piano heeft een Wurlitzer piano geen snaren. In plaats daarvan slaan de toetsen via een rudimentair pianomechaniek metalen tongetjes aan, waarna het geluid [[elektrostatische microfoon|elektrostatisch]] wordt opgenomen en vervolgens wordt versterkt. De toonopwekking is derhalve elektromechanisch, en het instrument is dan ook geen elektronische piano maar is goed vergelijkbaar met de [[Rhodes (piano)|Rhodes piano]]. Aanvankelijk was de Wurlitzer piano voorzien van een ingebouwde versterker en luidspreker; later verschenen ook modellen zonder versterker.
Het instrument heeft 64 toetsen en het bereik is dat van een [[vleugel (muziek)|vleugel]] zonder de laagste en hoogste [[octaaf (muziek)|octaaf]]. Anders dan een echte piano heeft een wurlitzer geen snaren. In plaats daarvan slaan de toetsen via een rudimentair pianomechaniek metalen tongetjes aan, waarna het geluid [[elektrostatische microfoon|elektrostatisch]] wordt opgenomen en vervolgens wordt versterkt. De toonopwekking is derhalve elektromechanisch, en het instrument is dan ook geen elektronische piano maar is goed vergelijkbaar met de [[Rhodes (piano)|Rhodes piano]]. Aanvankelijk was de wurlitzer voorzien van een ingebouwde versterker en luidspreker; later verschenen ook modellen zonder versterker.


De Wurlitzer piano werd in februari 1956 gebruikt op opnamen van [[Sun Ra]] die jaren later zouden worden uitgebracht op het album ''Angels and Demons at Play'', en werd bekend door de hit ''What I'd Say'' (1959) van [[Ray Charles]]. Het instrument is veel gebruikt door de groep [[Supertramp]] (o.a. ''Bloody well Right'', ''[[Dreamer (Supertramp)|Dreamer]]'', ''Hide in your shell'', ''[[Goodbye Stranger]]'' en ''[[The Logical Song]]'') en is verder is te horen op opnamen van onder andere [[Pink Floyd]] (''Money'', ''Have a cigar''), [[Steely Dan]], [[Neil Young]] en [[Queen]] (''[[You're my best friend (Queen)|You're My Best Friend]]'').
De wurlitzer werd in februari 1956 gebruikt op opnamen van [[Sun Ra]] die jaren later zouden worden uitgebracht op het album ''Angels and Demons at Play'', en werd bekend door de hit ''What I'd Say'' (1959) van [[Ray Charles]]. Het instrument is veel gebruikt door de groep [[Supertramp]] (onder meer ''Bloody well Right'', ''[[Dreamer (Supertramp)|Dreamer]]'', ''Hide in your shell'', ''[[Goodbye Stranger]]'' en ''[[The Logical Song]]'') en is verder is te horen op opnamen van onder andere [[Pink Floyd]] (''Money'', ''Have a cigar''), [[Steely Dan]], [[Neil Young]] en [[Queen]] (''[[You're my best friend (Queen)|You're My Best Friend]]'').


Er zijn vandaag de dag diverse [[digitale piano|digitale piano's]], [[keyboard|keyboards]], en [[synthesizer|synthesizers]] die het geluid van een Wurlitzer kunnen [[emulatie|emuleren]].
Er zijn vandaag de dag diverse [[digitale piano|digitale piano's]], [[keyboard|keyboards]], en [[synthesizer|synthesizers]] die het geluid van een wurlitzer kunnen [[emulatie|emuleren]].


{{commonscat|Wurlitzer electric pianos}}
{{commonscat|Wurlitzer electric pianos}}

Versie van 18 jan 2016 12:53

Wurlitzer
Wurlitzer 200A
Classificatie
Gerelateerde instrumenten
piano, Rhodes, digitale piano, synthesizer
Fabrikanten
Rudolph Wurlitzer Company
Portaal  Portaalicoon   Muziek

De wurlitzer is een elektromechanisch toetsinstrument dat tussen 1955 en 1982 werd gebouwd door de Amerikaanse Rudolph Wurlitzer Company. Zelf noemde het bedrijf het product een "electronic piano". De meest gebruikte versie is de Wurlitzer 200A.

Het instrument heeft 64 toetsen en het bereik is dat van een vleugel zonder de laagste en hoogste octaaf. Anders dan een echte piano heeft een wurlitzer geen snaren. In plaats daarvan slaan de toetsen via een rudimentair pianomechaniek metalen tongetjes aan, waarna het geluid elektrostatisch wordt opgenomen en vervolgens wordt versterkt. De toonopwekking is derhalve elektromechanisch, en het instrument is dan ook geen elektronische piano maar is goed vergelijkbaar met de Rhodes piano. Aanvankelijk was de wurlitzer voorzien van een ingebouwde versterker en luidspreker; later verschenen ook modellen zonder versterker.

De wurlitzer werd in februari 1956 gebruikt op opnamen van Sun Ra die jaren later zouden worden uitgebracht op het album Angels and Demons at Play, en werd bekend door de hit What I'd Say (1959) van Ray Charles. Het instrument is veel gebruikt door de groep Supertramp (onder meer Bloody well Right, Dreamer, Hide in your shell, Goodbye Stranger en The Logical Song) en is verder is te horen op opnamen van onder andere Pink Floyd (Money, Have a cigar), Steely Dan, Neil Young en Queen (You're My Best Friend).

Er zijn vandaag de dag diverse digitale piano's, keyboards, en synthesizers die het geluid van een wurlitzer kunnen emuleren.

Zie de categorie Wurlitzer electric pianos van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.