Col de Portet-d'Aspet: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
Kippenbot1 (overleg | bijdragen)
k N.a.v. verplaatsing/verwijdering categorie
Regel 63: Regel 63:
[[Categorie:Bergpas in Frankrijk|Portet]]
[[Categorie:Bergpas in Frankrijk|Portet]]
[[Categorie:Pyreneeën|Col P]]
[[Categorie:Pyreneeën|Col P]]
[[Categorie:Midi-Pyreneeën|Col P]]
[[Categorie:Midi-Pyrénées|Col P]]
[[Categorie:Beklimming in de wielersport in Frankrijk|Portet]]
[[Categorie:Beklimming in de wielersport in Frankrijk|Portet]]
[[Categorie:Berggids]]
[[Categorie:Berggids]]

Versie van 29 mrt 2016 02:37

Col de Portet-d'Aspet
Top 1069 m
Coördinaten 42° 57′ NB, 0° 51′ OL
Locatie Pyreneeën, Frankrijk
Westzijde Oostzijde
Startplaats Aspet Aucazein
Hoogteverschil 569 m 389 m
Lengte 9.000 m 6.000 m
Stijgings-% 6,3% 6,5%
Steilste km 10% 10%
Col de Portet-d'Aspet (Pyreneeën)
Col de Portet-d'Aspet
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De Col de Portet d'Aspet is een 1.069 meter hoge bergpas in de Franse Pyreneeën, die behoort tot de gemeente Portet-d'Aspet, in het department Haute-Garonne, regio Languedoc-Roussillon-Midi-Pyrénées. De departementale weg D618 tussen Aspet en Saint-Girons kruist deze bergengte op de helling van de 1.608 meter hoge 'Pic de Paloumère' en verbindt de dalen van de rivieren Ger en Bouigane.

Ronde van Frankrijk

De bergpas is bekend onder wielrenners en met name door de Ronde van Frankrijk, waarin ze sinds 1910 regelmatig wordt geprogrammeerd. Vanaf 1947 is de Col 32 maal opgenomen geweest, voor het laatst in de 12de etappe van de Ronde in 2015, toen de Oostenrijkse renner Georg Preidler als eerste de top van de pas bereikte. Drie maal op rij bereikte de Spaanse wielrenner Julio Jiménez als eerste de top vanaf de westkant. De oostzijde is eigenlijk te gemakkelijk om echte klimmers als winnaars te kennen.
De volgende Nederlanders kwamen in het verleden als eerste boven: Michel Stolker in 1957, Theo de Rooij in 1984, Steven Rooks in 1988 en Erik Dekker in 2005.

Ongeval Fabio Casartelli

Monument voor Casartelli op de plaats van het fatale ongeluk

Op 18 juli 1995 in de 15e etappe van de Ronde van Frankrijk vloog de 24-jarige Italiaans wielrenner Fabio Casartelli uit de bocht en raakte met zijn hoofd een betonblok. Het ongeluk gebeurde in de voorlaatste bocht van de afdaling, op een stuk met een stijgingspercentage van 18%. Casartelli liep ernstige hoofdwonden op en raakte in coma. Hij werd per helikopter naar een ziekenhuis in Tarbes overgebracht en na drie hartstilstanden om 14:00 uur doodverklaard.
De volgende dag legde het peloton, als betoon van respect en rouw, de etappe in gesloten formatie en langzaam rijdend af. Vlak voor de finish werd de leden van Casartelli's ploeg de gelegenheid geboden om naast elkaar en als eerste de finish over te gaan. Twee dagen later droeg Lance Armstrong, een ploeggenoot, zijn etappeoverwinning op aan de overleden Casartelli.

Tweede Wereldoorlog

Bestand:Stèle Cabane des Evadés.jpg
Stèle bij de
Cabane des Evadés

Op de top van de Col de Portet d'Aspet is in 1990 ter ere van het heldhaftig optreden van Franse berggidsen tijdens de Tweede Wereldoorlog op initiatief van de Fransman Jean-Louis Béraza (1945-1996) een monument opgericht. Het monument bestaat uit een stèle van graniet met gegraveerde tekst die is ingekleurd met goudlak. Het herdenkt gidsen die hun leven riskeerden met het ondersteunen van talloze vluchtelingen van allerlei nationaliteiten. Zij hielpen hen om de grens tussen het door Nazi-Duitsland bezette Frankrijk en de Spaanse Staat over te steken. Het Franse verzet, de Maquis, was zeer actief in dit deel van de Pyreneeën, de Couserans. Tevens herdenkt het degenen die op 6 februari 1944 gearresteerd en gedeporteerd werden en niet meer terugkeerden.

Cabane des Evadés

Bestand:Cabane des Evadés.jpg
Cabane des Evadés

Het monument staat vlak bij de Cabane des Evadés[1], de exacte plaats waar een Nazi-patrouille op 6 februari 1944 een razzia hield onder een konvooi vluchtelingen, waaronder een aantal Engelandvaarders[2]. Het konvooi werden op hun barre tocht door de Pyreneeën richting Engeland na verraad overvallen en beschoten. De meeste werden krijgsgevangen gemaakt en naar een concentratiekamp gedeporteerd[3] of gefusileerd. Slechts een klein aantal van hen wist te ontkomen[4]. Het sobere herdenkingsmonument is mede dankzij bijdragen van nabestaanden van slachtoffers tot stand gekomen.