Nigel Farage

Nigel Farage
Farage in februari 2014
Volledige naam	Nigel Paul Farage
Geboren	Farnborough, 3 april 1964
Land	Groot-Brittannië
Partij	Conservatieve Partij (tot 1993) UK Independence Party (1993-heden)
Functies
1999-heden	Lid Europees Parlement
2009-2014	Fractievoorzitter EVD
2010-2016	Partijleider UK Independence Party
2014-heden	Fractievoorzitter EVDD
Portaal    Politiek

Nigel Paul Farage (Farnborough, 3 april 1964) is een Britse politicus. Hij is sinds 1999 lid van het Europees Parlement voor Zuidoost-Engeland, waar hij medevoorzitter is van de eurosceptische fractie Europa van Vrijheid en Democratie. Hij is een voormalige partijleider van de UK Independence Party (UKIP).

Biografie

Hij werd partijleider van de UKIP in september 2006. In november 2009 trad hij af om zich beter voor te kunnen bereiden op de verkiezingen voor het Britse parlement. Hij werd niet verkozen en werd in november 2010 weer partijleider. Ook in de verkiezingen van 2015, waarin hij voor het district South Thanet opkwam, werd hij niet verkozen, hoewel UKIP nationaal de op twee na grootste partij was geworden. Op 8 mei 2015 trad hij wederom af als voorzitter, maar het bestuur van de partij weigerde zijn ontslag te aanvaarden, zodat hij reeds op 11 mei weer in functie was.

Op 6 mei 2010 was Farage betrokken bij een vliegtuigongeluk. Hij raakte lichtgewond toen het reclamevliegtuigje waarin hij zat neerstortte. Het vliegtuigje trok een reclamesleep van Farages partij met zich mee. Eind oktober 2015 was hij betrokken bij een auto-ongeluk in Frankrijk. Hij verloor een autowiel. Volgens de Franse politie waren de schroeven met opzet losgedraaid. Farage liet de politie geen onderzoek instellen.

Controverses

Farages standpunten worden gekenmerkt door zijn controversiële en sceptische opmerkingen jegens de Europese Commissie (EC).

In 2004 voerde Farage actie om te voorkomen dat de Fransman Jacques Barrott Europees commissaris werd, omdat hij in 2000 veroordeeld werd wegens verduistering van overheidsgeld en daardoor twee jaar geen publiek ambt mocht bekleden. Barrot werd in 2004 toch verkozen als eurocommissaris.

In 2005 verzocht Farage de Europese Commissie om bekend te maken waar de commissarissen hun vakantie hadden doorgebracht. De EC weigerde dit op basis van de privacy van de commissarissen. De Duitse krant Die Welt onthulde dat de president van de EC, José Manuel Barroso, een week had doorgebracht op het jacht van een studievriend van de London School of Economics, de Griekse scheepsmagnaat Spiro Latsis. Een week later ontving het bedrijf van Latsis steun van de EC ter waarde van 10,3 miljoen euro. De boottocht bleek echter plaats te hebben gevonden vóórdat Barroso zijn ambt aanvaardde en de steunmaatregel was al goedgekeurd door de vorige Europese Commissie. Niettemin overtuigde Farage 75 Europarlementariërs een motie van wantrouwen in te dienen tegen Barroso. Deze motie werd behandeld op 12 mei 2005, waardoor Barroso voor het parlement moest verschijnen. De motie werd verworpen.

Farages partij onthulde vlak na de verkiezing van Joseph Daul, leider van de Franse boeren, in de Europese Volkspartij en Europese Democraten dat Daul onderwerp is van een strafrechtelijk onderzoek in Frankrijk. Het onderzoek richtte zich op vermeend misbruik van belastinggeld ter waarde van zestien miljoen euro door Franse boerenvakbonden. Op 5 december 2008 werden Daul en de zijnen door het correctionele hof in Parijs van alle verdenkingen vrijgesproken.

Na een toespraak door de Britse kroonprins Charles voor het Europees parlement, waarin Charles de EU opriep een leidende rol te nemen tegen de klimaatverandering, bleef Farage als enige zitten tijdens het applaus. Farage noemde de adviseurs van de prins naïef en dwaas. Farage vroeg zich openlijk af hoe iemand als prins Charles naar het Europarlement mocht komen met de mededeling dat hij vindt dat het EP meer macht moet krijgen.

In 2009 bekritiseerde hij de hoge vergoedingen die Europarlementariërs krijgen. Ook maakte hij bekend dat de campagne om de Ieren te overtuigen voor het Verdrag van Lissabon te stemmen bij het referendum over het verdrag ongeveer 440 miljoen euro gekost had en bekostigd was door de Europese Commissie.

Op 24 februari 2010, na een toespraak van Herman Van Rompuy, beledigde Farage in het Europees Parlement Van Rompuy door te zeggen dat Van Rompuy het charisma van een natte dweil en de uitstraling van een tweederangs bankmedewerker heeft. Farage ging verder met de melding dat hij er geen twijfel over heeft dat Van Rompuy de intentie heeft om de stille moordenaar te worden van de Europese democratie en de Europese lidstaten. Ook noemde Farage België een "non-country". Na dit incident verzocht de Belgische Eerste Minister Yves Leterme Farage om zijn excuses aan te bieden, hetgeen hij weigerde; hij 'verontschuldigde' zich enkel bij alle bankbedienden in de wereld. Hiervoor ontnam de voorzitter van het Europees Parlement Jerzy Buzek Farage zijn onkostenvergoeding voor tien dagen, wat overeenkomt met een "boete" van ongeveer 3000 euro.

Dagblad The Times noemde hem in 2014 'Brit van het Jaar'. Tijdens het leiderschapsdebat met zeven partijvoorzitters in de aanloop naar de verkiezingen van 2015 beschuldigde hij de BBC ervan de zaal met linkse sympathisanten te hebben gevuld.

Hij leidde mede de campagne voor de uittreding van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie, waarover op 23 juni 2016 een nationaal referendum werd gehouden. Het brexit-kamp won. Hoewel hij tijdens de campagne beloofd had dat zijn partij bij een brexit 350 miljoen pond per week extra aan de Britse gezondheidszorg zou besteden, trok hij deze belofte na het referendum weer in. Op 4 juli 2016 stapte Farage op als partijleider van de UKIP. Als reden gaf hij dat na het referendum er voor hem niets meer te winnen viel en dat hij meer privacy wilde.

Farage schrijft geregeld een column in The Independent, waarin hij de Europese bureaucratie bekritiseert.

Bronnen, noten en/of referenties

Mediabestanden

Zie de categorie Nigel Farage van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.