Myrtilus: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k sp.
Regel 1: Regel 1:
'''Myrtilus''' ('''[[Oud-Grieks]]:''' {{Polytonic|Μυρτίλος}} / Myrtílos) is in de [[Griekse mythologie]] een zoon van [[Hermes (mythologie)|Hermes]] en al naargelang de bron [[Cleobule]]<ref>Hygin., ''Poet. Astr.'' II 13.</ref> of [[Phaethusa]].<ref>Schol., ''ad Apollon. Rhod.'' I 752.</ref>
'''Myrtilus''' ('''[[Oudgrieks]]:''' {{Polytonic|Μυρτίλος}} / Myrtílos) is in de [[Griekse mythologie]] een zoon van [[Hermes (mythologie)|Hermes]] en al naargelang de bron [[Cleobule]]<ref>Hygin., ''Poet. Astr.'' II 13.</ref> of [[Phaethusa]].<ref>Schol., ''ad Apollon. Rhod.'' I 752.</ref>


Hij was de wagenmenner van koning [[Oinomaos]] van [[Elis (Griekenland)|Elis]], die de gewoonte had mannen die met zijn dochter [[Hippodameia]] wilden huwen tot een wagenwedren uit te dagen, en hen te doden. Toen [[Pelops]] naar Hippodameia's hand dong, wist hij Myrtilus ertoe te overhalen de wagen van Oenomaus te saboteren in ruil voor het halve koninkrijk en de eerste nacht met Hippodameia. Door de sabotage kwam Oenomaus om en won Pelops, maar toen Myrtilus probeerde Hippodameia aan te randen werd hij door Pelops in zee gegooid. Al verdrinkend vervloekte hij Pelops en diens nageslacht.
Hij was de wagenmenner van koning [[Oinomaos]] van [[Elis (Griekenland)|Elis]], die de gewoonte had mannen die met zijn dochter [[Hippodameia]] wilden huwen tot een wagenwedren uit te dagen, en hen te doden. Toen [[Pelops]] naar Hippodameia's hand dong, wist hij Myrtilus ertoe te overhalen de wagen van Oenomaus te saboteren in ruil voor het halve koninkrijk en de eerste nacht met Hippodameia. Door de sabotage kwam Oenomaus om en won Pelops, maar toen Myrtilus probeerde Hippodameia aan te randen werd hij door Pelops in zee gegooid. Al verdrinkend vervloekte hij Pelops en diens nageslacht.

Versie van 17 mrt 2017 16:04

Myrtilus (Oudgrieks: Μυρτίλος / Myrtílos) is in de Griekse mythologie een zoon van Hermes en al naargelang de bron Cleobule[1] of Phaethusa.[2]

Hij was de wagenmenner van koning Oinomaos van Elis, die de gewoonte had mannen die met zijn dochter Hippodameia wilden huwen tot een wagenwedren uit te dagen, en hen te doden. Toen Pelops naar Hippodameia's hand dong, wist hij Myrtilus ertoe te overhalen de wagen van Oenomaus te saboteren in ruil voor het halve koninkrijk en de eerste nacht met Hippodameia. Door de sabotage kwam Oenomaus om en won Pelops, maar toen Myrtilus probeerde Hippodameia aan te randen werd hij door Pelops in zee gegooid. Al verdrinkend vervloekte hij Pelops en diens nageslacht.

Om Hermes te verzoenen liet Pelops een monument voor Myrtilus bouwen in de hippodroom van Olympia. Ongevallen tijdens de Olympische wedrennen werden toegeschreven aan de geest van Myrtilus, die de paarden schrik aanjoeg.

Naast Erichthonius en Hippolytus is Myrtilus één van de mythologische figuren die met het sterrenbeeld Voerman (Auriga) of Wagenmenner, worden geïdentificeerd.[3] Zijn graftombe bevond zich te Pheneus, achter de tempel van Hermes, waar men dacht dat zijn lijk door de golven op de kust was geworpen. Hier werd hij als heros vereerd en geëerd met nachtelijke offers.[4]

Noten

  1. Hygin., Poet. Astr. II 13.
  2. Schol., ad Apollon. Rhod. I 752.
  3. Soph., Elekt. 509, Eurip., Or. 993, &c.; Apollon. Rhod., I 755, Paus., II 18 § 2, V 1 § 5, VIII 14 § 8; Tzetz., ad Lyc. 156, 162, Hygin., Fab. 84, Poet. Astr. II 13, Serv., ad Virg. Georg. I 205, III 7, Eustath., ad Hom. p. 184.
  4. Paus., VI 20 § 8, VIII 14. § 7.

Antieke bronnen

Referentie

  • L. Schmitz, art. Myrtilus, in W. Smith (ed.), A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, II, Boston, 1867, p. 1132.