Magnetische veldconstante

De magnetische (veld)constante μ₀ (magnetische permeabiliteit van het vacuüm) is een natuurkundige constante, die mechanische en elektromagnetische eenheden met elkaar verbindt. In het SI is de waarde exact gelijk aan:

$\mu _{0}=4\pi \times 10^{-7}\ \mathrm {N} /\mathrm {A} ^{2}\approx 12,\!566\,370\,614\times 10^{-7}\ \mathrm {N} /\mathrm {A} ^{2}$

Deze waarde is een gevolg van de definitie van de ampère in termen van de kracht tussen twee parallelle geleiders. De magnetische veldconstante is gelijk aan de verhouding (in vacuüm) tussen het magnetische B-veld (om bijvoorbeeld lorentzkrachten uit te rekenen) en het H-veld (gegeven door de elektrische stroom):

$\mathbf {B} =\mu _{0}\mathbf {H}$

De magnetische veldconstante μ₀ is met de elektrische veldconstante ε₀ en met de lichtsnelheid verbonden door:

$c^{2}={\frac {1}{\varepsilon _{0}\mu _{0}}}$

Terminologie

Historisch heeft de constante μ₀ verschillende namen gehad. Algemeen spreekt men van "de magnetische permeabiliteit van een vacuüm", zoals in het rode IUPAP-boekje van 1987. Nu is de natuurkundige nomenclatuur van het BIPM in het Frans "constante magnétique" en in het Engels "magnetic constant". In het Duits is "magnetische Feldkonstante" de officiële term.

Toekomst

Volgens de voorgestelde herdefinitie van de basiseenheden, waaronder ook een herdefinitie van de ampère, zal de bovenstaande waarde $4\pi \times 10^{-7}$ weliswaar nog steeds met grote nauwkeurigheid maar niet meer exact gelden.

Bronnen, noten en/of referenties