Centrale ster: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Caseman (overleg | bijdragen)
aanp. bijschrift
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
[[File:Planetary.Nebula.NGC3132.jpg|thumb|nevel [[NGC 3132]], een planetaire nevel met schijnbaar duidelijke centrale ster, de werkelijke centrale ster is echter veel zwakker.]]
[[File:Abell 39.jpg|thumb|Abell 39, een planetaire nevel met duidelijke centrale ster]]
[[Afbeelding:Diagramme HR Be star.png|right|250px|thumb|Centrale sterren van planetaire nevels bevinden zich rond de positie aangegeven met PNNV in het Hertzsprung-Russelldiagram. Jongere planetaire nevels bevinden zich meer naar rechts langs de stippellijn en oudere nevels meer naar beneden in de richting van de witte dwergen (DOV)]]
[[Afbeelding:Diagramme HR Be star.png|right|250px|thumb|Centrale sterren van planetaire nevels bevinden zich rond de positie aangegeven met PNNV in het Hertzsprung-Russelldiagram. Jongere planetaire nevels bevinden zich meer naar rechts langs de stippellijn en oudere nevels meer naar beneden in de richting van de witte dwergen (DOV)]]
De '''centrale ster''' in een [[planetaire nevel]] is het restant van een reuzenster die de nevel vormde door in een fase van zijn leven een deel van zijn massa weg te blazen. De [[ster (hemellichaam)|ster]] die overblijft kan een oppervlaktetemperatuur hebben van 200.000 graden. Na enkele tienduizenden jaren koelt de ster af en wordt een [[witte dwerg]]. De ster evolueert langs de stippellijn in het Hertzsprung-Russelldiagram (rechts). Vergeleken met een levensduur van een typische ster van enkele miljarden jaren is de levensduur van een planetaire nevel daarmee klein.
De '''centrale ster''' in een [[planetaire nevel]] is het restant van een [[rode reus|reuzenster]] die de nevel vormde door in een fase van zijn leven een deel van zijn massa weg te blazen. De [[ster (hemellichaam)|ster]] die overblijft kan een [[effectieve temperatuur|oppervlaktetemperatuur]] hebben van 200.000 [[Kelvin (eenheid)|Kelvin]]. Na enkele tienduizenden jaren koelt de ster af en wordt een [[witte dwerg]]. De ster evolueert langs de stippellijn in het [[Hertzsprung-Russelldiagram]] (rechts). Vergeleken met een levensduur van een typische ster van enkele miljarden jaren is de levensduur van een planetaire nevel daarmee klein.


[[Categorie:Ster| Centrale ster]]
[[Categorie:Ster| Centrale ster]]

Versie van 8 nov 2017 01:42

Abell 39, een planetaire nevel met duidelijke centrale ster
Centrale sterren van planetaire nevels bevinden zich rond de positie aangegeven met PNNV in het Hertzsprung-Russelldiagram. Jongere planetaire nevels bevinden zich meer naar rechts langs de stippellijn en oudere nevels meer naar beneden in de richting van de witte dwergen (DOV)

De centrale ster in een planetaire nevel is het restant van een reuzenster die de nevel vormde door in een fase van zijn leven een deel van zijn massa weg te blazen. De ster die overblijft kan een oppervlaktetemperatuur hebben van 200.000 Kelvin. Na enkele tienduizenden jaren koelt de ster af en wordt een witte dwerg. De ster evolueert langs de stippellijn in het Hertzsprung-Russelldiagram (rechts). Vergeleken met een levensduur van een typische ster van enkele miljarden jaren is de levensduur van een planetaire nevel daarmee klein.