Strandvarkensgras: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
k Robotgeholpen doorverwijzing: Ierland - Koppeling(en) gewijzigd naar Ierland (eiland) |
||
| Regel 39: | Regel 39: | ||
== Ecologie en verspreiding == |
== Ecologie en verspreiding == |
||
Strandvarkensgras geeft de voorkeur aan zandige, kiezelige en schelphoudende bodems. De sterk blauwgroene plant groeit op beschutte stranden en strandvlakten, bij voorkeur op vloedmerken van bruinwieren die met zand bedekt en uiteraard boven de hoogwaterlijn zijn gelegen. Dit varkensgras is eenmalig opgedoken in 1962 op een vloedmerk aan de noordkust van Noord-Beveland. Men neemt aan dat het transport naar het noorden via het zeewater heeft plaats gevonden, transport via vogels wordt onwaarschijnlijk geacht. De plant, waarvan het gesloten areaal vele 10-tallen kilometers zuidelijker ligt, heeft de strenge winter van 1962/1963 niet overleefd. De soort schuift sinds de 60-er jaren iets op naar het noorden en is nu ook bekend van [[Ierland]]. Ze bevat stoffen die een [[antioxidant]]en werking hebben en ook die ook [[Bactericide versus bacteriostatisch|antibacteriële]] potenties hebben.<ref name="René van Moorsel">[https://www.verspreidingsatlas.nl/0974 René van Moorsel, 2014, CC-BY-SA 3.0]</ref> |
Strandvarkensgras geeft de voorkeur aan zandige, kiezelige en schelphoudende bodems. De sterk blauwgroene plant groeit op beschutte stranden en strandvlakten, bij voorkeur op vloedmerken van bruinwieren die met zand bedekt en uiteraard boven de hoogwaterlijn zijn gelegen. Dit varkensgras is eenmalig opgedoken in 1962 op een vloedmerk aan de noordkust van Noord-Beveland. Men neemt aan dat het transport naar het noorden via het zeewater heeft plaats gevonden, transport via vogels wordt onwaarschijnlijk geacht. De plant, waarvan het gesloten areaal vele 10-tallen kilometers zuidelijker ligt, heeft de strenge winter van 1962/1963 niet overleefd. De soort schuift sinds de 60-er jaren iets op naar het noorden en is nu ook bekend van [[Ierland (eiland)|Ierland]]. Ze bevat stoffen die een [[antioxidant]]en werking hebben en ook die ook [[Bactericide versus bacteriostatisch|antibacteriële]] potenties hebben.<ref name="René van Moorsel">[https://www.verspreidingsatlas.nl/0974 René van Moorsel, 2014, CC-BY-SA 3.0]</ref> |
||
== Namen in andere talen == |
== Namen in andere talen == |
||
Versie van 7 apr 2018 00:06
 |
Mee bezig Aan dit artikel of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt.
Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen. |
| Strandvarkensgras | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg)
| |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Polygonum maritima L. (1753) | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Strandvarkensgras op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Strandvarkensgras (Polygonum maritimum) is een eenjarige of soms tweejarige plant uit de duizendknoopfamilie (Polygonaceae). Sommige taxonomen beschouwen Polygonum maritimum sensu L. een synoniem van Polygonum oxyspermum subsp. raii (zandvarkensgras). Strandvarkensgras staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als verdwenen. De plant komt van nature voor langs de kusten van Europa, Azië, Zuid-Afrika en het Middellandse-Zeegebied. Langs de Atlantische kust reikt het areaal naar het noorden tot Noord-Frankrijk en Zuidwest-Engeland.[1] Het aantal chromosomen is 2n = 40.[2]
De plant wordt 10 - 50 cm hoog met veel langer liggende stengels. Deze stengels hebben vaak een verhoute voet. Het sterk blauwgroene, leerachtige, 10 -15 mm lange blad is vrij smal langwerpig met een naar achteren omgerolde rand en 3,5 - 5 keer zo lang als breed. Het 7 - 10 mm lange tuitje is niet opvallend groen geaderd.
De plant bloeit van juli tot in oktober met groenachtige, 4 - 5 mm grote bloemen, die in okselstandige kluwens zitten. De vijf, groenachtige bloemdekbladen hebben een 0,6 - 0,8 mm brede witte rand.
De vrucht is een glanzend bruine, 4 - 5 mm lange en 2,5 mm brede dopvrucht, dat 1,5 - 2 mm buiten het overblijvende bloemdek uitsteekt.
Strandvarkensgras komt voor op vloedmerken van bruinwieren.
-
plant -
Blad -
Bloem -
Tuitje
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Ecologie en verspreiding
Strandvarkensgras geeft de voorkeur aan zandige, kiezelige en schelphoudende bodems. De sterk blauwgroene plant groeit op beschutte stranden en strandvlakten, bij voorkeur op vloedmerken van bruinwieren die met zand bedekt en uiteraard boven de hoogwaterlijn zijn gelegen. Dit varkensgras is eenmalig opgedoken in 1962 op een vloedmerk aan de noordkust van Noord-Beveland. Men neemt aan dat het transport naar het noorden via het zeewater heeft plaats gevonden, transport via vogels wordt onwaarschijnlijk geacht. De plant, waarvan het gesloten areaal vele 10-tallen kilometers zuidelijker ligt, heeft de strenge winter van 1962/1963 niet overleefd. De soort schuift sinds de 60-er jaren iets op naar het noorden en is nu ook bekend van Ierland. Ze bevat stoffen die een antioxidanten werking hebben en ook die ook antibacteriële potenties hebben.[1]
Namen in andere talen
- Engels: Sea knotgrass
- Frans: Renouée maritime
Externe links
- Verspreiding in Nederland FLORON
- (fr) Polygonum maritimum Tele Botanica
- Vrucht (Digital Seeds Atlas of the Netherlands)
| Bronnen, noten en/of referenties |
· 
· 
